Φτάνοντας στο χωριό ξεπροβάλλει στον ορίζοντα ο βράχος της Καρύταινας, στεφανωμένος με πέτρινα τείχη και παραδοσιακά κτίσματα που μοιάζουν γαντζωμένα στην απότομη πλαγιά.

O οικισμός διακρίνεται ιδιαίτερα για τον μεσαιωνικό της χαρακτήρα που της προσδίδουν τα σπίτια, το κάστρο και οι βυζαντινού ρυθμού εκκλησίες.

Ηταν κάπου στα μέσα του 13ου αιώνα, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, όταν οι Φράγκοι πατούσαν τον Μοριά και έστηναν τις βίγλες τους. Έτσι, το 1245, ο Γάλλος Γοδεφρείδος ντε Μπριγέρ έχτισε το κάστρο της Καρύταινας με σκοπό να διαφεντεύει τον κάμπο της Μεγαλόπολης και τους εμπορικούς δρόμους ανάμεσα σε Ανατολική και Δυτική Πελοπόννησο.

Στα χρόνια της Επανάστασης η Καρύταινα κυριάρχησε. Δεν είναι τυχαίο πως σε τούτο τον άριστα οχυρωμένο τόπο ο Κολοκοτρώνης έχτισε το σπίτι του. Οι νεότεροι ονόμασαν τη μικρή αυτή αρκαδική πόλη «Τολέδο της Ελλάδας». Εμείς δεν διακινδυνεύουμε συγκρίσεις μάλλον ανόμοιων πραγμάτων, όμως άφοβα μπορούμε να πούμε πως η Καρύταινα αξίζει χίλιες φορές τον χρόνο σας.

Από το κάστρο η θέα στη γύρω περιοχή και στη χαράδρα του Αλφειού ποταμού είναι ονειρική. Στο χωριό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εκκλησίες του Αγίου Νικολάου, της Ζωοδόχου Πηγής και το εκκλησάκι της Παναγίας που βρίσκεται κάτω από το κάστρο.

Όμως δεν είναι τα μεμονωμένα μνημεία που κάνουν την Καρύταινα ένα πραγματικά ξεχωριστό χωριό. Είναι τα παλιά της σπίτια, όλα εξαιρετικά δείγματα φράγκικης και βυζαντινής αρχιτεκτονικής, που συνθέτουν στο σύνολό τους έναν χαρακτηρισμένο παραδοσιακό οικισμό. Στη ρίζα του λόφου πάνω από την κοίτη του Αλφειού ποταμού βρίσκεται το μεγάλο πέτρινο γεφύρι με τα έξι τόξα του. Η πλέον ενδιαφέρουσα εξόρμηση πραγματοποιείται προς το φαράγγι του Λούσιου ποταμού και προς το χωριό Ατσίχολος.

Στην πορεία σας θα δείτε το πέτρινο γεφύρι να δρασκελίζει το ποτάμι.