Ο Νίκος Πορτοκάλογλου γεννιέται στο Βόλο στις 30 Δεκεμβρίου το 1957. Ο πατέρας του, πρόσφυγας από τη Σμύρνη, δουλεύει εκεί σε εταιρία πετρελαιοειδών. Η μητέρα του ντόπια, με καταγωγή από δυο χωριά της περιοχής, τον Αλμυρό και την Μιτζέλα. Είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειάς του, ύστερα από έναν, κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτερο, αδελφό.

1958 – 1961: Λόγω της δουλειάς του πατέρα του, η οικογένεια εγκαθίσταται για ένα χρόνο στην Κρήτη, στη συνέχεια επιστρέφει για λίγο στο Βόλο και καταλήγει στην Αθήνα, στην Νέα Σμύρνη.

1963 – 1969: Χρόνια δημοτικού σχολείου. Περνάει από το 3ο, το 1ο και το 6ο σχολείο Νέας Σμύρνης. Στην τετάρτη δημοτικού πρωτογνωρίζει τον κατοπινό βασικό του συνεργάτη, τόσο στη δημιουργία των ΦΑΤΜΕ, όσο και στην προσωπική του πορεία, τον Οδυσσέα Τσάκαλο, ο οποίος βέβαια ακόμα τότε είναι …ο πρώτος "μπαλαδόρος" του σχολείου.

1969: Μαθητής Γυμνασίου στην Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης. Τα βασικά ενδιαφέροντά του, πέρα απ’ το σχολείο, η ζωγραφική και η μπάλα. Τα πρώτα μουσικά ακούσματα, μέσω των γονέων του, είναι το ελαφρό τραγούδι των προηγούμενων χρόνων, τα τραγούδια του Χατζιδάκι με τη Μούσχουρη, διεθνείς τραγουδιστές της εποχής όπως ο Φράνκ Σινάτρα και ο Υβ Μοντάν, αλλά και κάποια κομμάτια της κλασσικής μουσικής. Μέσα από τα ακούσματα του αδελφού του γνωρίζει τους Μπήτλς, τον Τζίμμυ Χέντριξ αλλά και το ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ του Διονύση Σαββόπουλου.

1970: Μαθητής της δευτέρας γυμνασίου αποκτά την πρώτη του κιθάρα – μια κιθάρα, κατάλοιπο από ανάλογες νεανικές δραστηριότητες του πατέρα του, ξεχασμένη από εκείνον σε κάποιο μπαούλο του πατρικού σπιτιού στο Βόλο – και με τη βοήθεια μιας μεθόδου πρακτικής εκμάθησης αλλά και του ξαφνικού προσωπικού του πάθους, αρχίζει να μελετά με τις ώρες, "ξεπατικώνοντας" τραγούδια από δίσκους.

1972 – 1973: Κάνει μια προσπάθεια να φοιτήσει σε Ωδείο – στο Εθνικό Ωδείο Νέας Σμύρνης. Όντας ήδη ένας πρακτικός κιθαρίστας με ιδιαίτερη μελέτη του τραγουδιού, απογοητεύεται από την τυπικότητα της εκμάθησης πάνω στα κλασσικά πρότυπα. Αφού παρακολουθήσει για λίγο μαθήματα κιθάρας και για ένα χρόνο κάποια μαθήματα θεωρητικών, διακόπτει.

1973 – 1974: Με κάποιους από τους συμμαθητές του στο σχολείο – ανάμεσά τους και ο Οδυσσέας Τσάκαλος που ήδη έχει αρχίσει να παίζει ντράμς – δημιουργούν ένα συγκρότημα και μ’ αυτό παίζουν σε σπίτια ή σε χορούς του σχολείου το νεανικό ρεπερτόριο της εποχής: Μπήτλς, Ρόλλιγκ Στόουνς, Χέντριξ και παλιά rock n’ roll… Παράλληλα όμως, στις πιο μοναχικές συνευρέσεις μελών του συγκροτήματος, παίζουν και ασκούνται πάνω στα έργα του Μάνου Χατζιδάκι των προηγούμενων χρόνων (ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ, ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ κ.α.). Μαζί με τον φίλο του Γιώργο Φιλιππάκη – γνωστό αργότερα ως μέλος του συγκροτήματος ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ – αρχίζουν να γράφουν από κοινού τα πρώτα τους τραγούδια, τα οποία είναι “απομιμήσεις των ξένων τραγουδιών που παίζαμε” κι έχουν, φυσικά, αγγλικούς στίχους.

1975 – 1977: Τελειώνει το Λύκειο. Κατόπιν προτροπής των γονιών του – και βέβαια λόγω της προηγούμενης καλής του σχέσης με το σχέδιο – , δίνει εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική αλλά αποτυγχάνει. Την ίδια στιγμή αρχίζει μαθήματα βυζαντινής μουσικής στο Εθνικό Ωδείο Νέας Σμύρνης και αρχίζει να γράφει τα πρώτα του τραγούδια με ελληνικό στίχο και θέματα που τον απασχολούν εκείνη τη στιγμή στην προσπάθειά του να χαράξει μια πορεία. Από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια αυτής της πρώτης περιόδου του ο – κατοπινά πολύ γνωστός – ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ αλλά και το ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΓΡΙΛΙΕΣ, που βέβαια θα περάσουν στην δισκογραφία στον πρώτο δίσκο των ΦΑΤΜΕ, 4-5 χρόνια αργότερα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα φοιτά στη μουσική σχολή Αινιάν στα Πατήσια, φοίτηση που αποδεικνύεται πιο καίρια απ’ τις προηγούμενες για τη σχέση του με την κιθάρα και το τραγούδι.

1978: Με την ομάδα φίλων και πρώην συμμαθητών στη Νέα Σμύρνη – στην οποία ανήκουν ο Τσάκαλος και ο Μιχάλης Μουστάκης αλλά και οι κατοπινοί ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ Χάρης Καβαλιερράτος, Αργύρης Αμίτσης και Γιώργος Φιλιππάκης – ανεβάζουν σ’ έναν πολιτιστικό σύλλογο της περιοχής ένα δικό τους έργο, ελαφρώς σουρεαλιστικό, που έχει τον τίτλο ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΚΟΛΟΜΠΙΝΑΣ. Η ομάδα θα ανεβάσει 2 – 3 ακόμα θεατρικά έργα γραμμένα από μέλη της – ανάμεσα σ’ αυτά και ένα του Νίκου Πορτοκάλογλου με τίτλο ΤΑ ΞΩΤΙΚΑ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ και μέρος αυτού το τραγούδι ΧΘΕΣ ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΝ ΜΙΑ ΧΑΡΑ που περιλαμβάνεται στον πρώτο δίσκο των ΦΑΤΜΕ αλλά και κάποια παιδικά παραμύθια της κατοπινής γυναίκας του, της Μαρίνας Κατσιώτη – αλλά στο τέλος θα στραφεί σε κατ’ εξοχήν μουσικές εκδηλώσεις και συναυλίες. Την ίδια στιγμή, με καθαρά οικονομικούς στόχους, θα βρεθεί να παίζει μπάσο σε κάποια λαϊκά κέντρα της εποχής, αρχικά στην Κρήτη και στη συνέχεια στην Αθήνα στο Κέντρο ΤΣΙΝ ΤΣΙΝ.

Η μάλλον σκληρή – τουλάχιστον από άποψη ωραρίου – εμπειρία, θα συνοδευτεί τόσο από μια ευρύτερη γνώση του λαϊκού τραγουδιού όσο και από μια διαπίστωση των στοιχείων γοητείας και ανθρωπιάς του χώρου. Αφού συνεργαστεί για λίγο παίζοντας κιθάρα σε κάποιες συναυλίες τους, με το συγκρότημα ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ, επιλέγει ως μέσο άμεσου βιοπορισμού, τη διδασκαλία κιθάρας. Στο τέλος της χρονιάς φεύγει στις Βρυξέλλες προκειμένου να σπουδάσει εκεί σε σχολή Καλών Τεχνών αλλά, μετά από τρεις μήνες, αποφασίζει ότι δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο και επιστρέφει στην Ελλάδα.

1979 – 80: Το εννεαμελές συγκρότημα των ΦΑΤΜΕ (Πορτοκάλογλου, Τσάκαλος, Μουστάκης – οι κατοπινοί ΦΑΤΜΕ της δισκογραφίας, Μηλιώνης: μπάσο, Καβαλλιεράτος, Αμίτσης, Φιλιππάκης, Κερκύρας – οι κατοπινοί ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ και Ιωάννα Τσάκαλου: τραγούδι) αφού συνεχίσει για λίγο ακόμα τις συναυλίες του σε πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής, στις οποίες παίζει τα αρκετά πια τραγούδια των δημιουργών – μελών του, διασπάται με αφορμή μουσικές, στιχουργικές, αλλά και γενικότερα ιδεολογικές διαφωνίες των μελών του. Οι Πορτοκάλογλου (κιθάρα, τραγούδι), Τσάκαλος (ντράμς ) και Μουστάκης (πλήκτρα) μαζί με τον Δημήτρη Καλατζή, επίσης παλιό συμμαθητή (μπάσο) δημιουργούν ένα τετραμελές πλέον συγκρότημα με πιο ηλεκτρικό από ότι το προηγούμενο ήχο και, με βάση δέκα τραγούδια του Πορτοκάλογλου, κάνουν πρόβες και ετοιμάζουν δοκιμαστικό με στόχο τη δισκογραφία. Οι σχετικές απαντήσεις των υπευθύνων των μεγάλων δισκογραφικών εταιρειών όμως, είναι όλες αρνητικές.

1981 – 82: Ο άνθρωπος ο οποίος αναγνωρίζει τελικά τον ήχο του νέου συγκροτήματος και τα τραγούδια του Πορτοκάλογλου, είναι ο παραγωγός Τάσος Φαληρέας, ο οποίος τότε έχει ξεκινήσει μια μικρή προσωπική προσπάθεια έκδοσης δίσκων. Τον Μάιο, το συγκρότημα αρχίζει να ηχογραφεί τα τραγούδια του, για λογαριασμό των εκδόσεων Φαληρέα. Μετά από μια μικρή διακοπή των ηχογραφήσεων λόγω οικονομικών δυσχερειών του παραγωγού, ο δίσκος ολοκληρώνεται το φθινόπωρο και τις αρχές του χειμώνα εκείνης της χρονιάς, για λογαριασμό πλέον της δισκογραφικής εταιρείας ΕΜΙ. Από τις εμφανίσεις στο ΑΧ! ΜΑΡΙΑ, θα “δέσει” μια συνεργασία με τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ -το, επίσης πολύ καινούργιο τότε, συγκρότημα του Τζίμη Πανούση- και θα ακολουθήσουν κάποιες κοινές συναυλίες. Για ένα διάστημα στο συγκρότημα συμμετέχει ο κιθαρίστας Θοδωρής Παπαντίνας.

1982 – 83: Εκείνη την περίοδο οι ΦΑΤΜΕ είναι να δουλέψουν μαζί με τον Βαγγέλη Γερμανό στη ΛΗΔΡΑ, όμως το “σχέδιο αναδιαμόρφωσης” της Πλάκας από τον Αντώνη Τρίτση, κλείνει τα μαγαζιά. Στις αρχές Νοεμβρίου μπαίνουν ξανά στο στούντιο για την ηχογράφηση του δεύτερου δίσκου τους. Αρχές ’83, κυκλοφορούν τα ΨΕΜΜΑΤΑ, ο δεύτερος δίσκος τους και πάλι με τραγούδια γραμμένα αποκλειστικά από τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Καθώς σ’ αυτόν υπάρχουν αρκετά ερωτικά τραγούδια, είναι αυτός ένας ακόμα λόγος που οδηγεί σε αμηχανία “ένταξης” του συγκροτήματος στον κεντρικό κορμό του “ελληνικού ροκ” της εποχής. Είναι μια δύσκολη περίοδος για την απήχηση του συγκροτήματος τόσο στη δισκογραφία όσο και στις εμφανίσεις. Είναι όμως και η εποχή που ο Νίκος Πορτοκάλογλου παντρεύεται την, από χρόνια φίλη του, Μαρίνα Κατσιώτη.

1984 – 85: Οι ΦΑΤΜΕ ξεκινούν εμφανίσεις στο ΡΟΝΤΕΟ της οδού Χέυδεν. Το καλοκαίρι αποχωρεί από το συγκρότημα ο Δημήτρης Καλατζής. Το συγκρότημα, ως τριμελές προς στιγμήν, ξεκινά την ηχογράφηση του τρίτου δίσκου -και πάλι αποκλειστικά με τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου- στη Θεσσαλονίκη, στο στούντιο ΑΓΡΟΤΙΚΟΝ του Νίκου Παπάζογλου. Ο “μεικτός πλην νόμιμος” ήχος που έχει προτείνει αμέσως πριν ο Παπάζογλου, μέσα από το δίσκο του ΧΑΡΑΤΣΙ, αποτελεί μια καλή αφορμή για τη συνεργασία, καθώς καθρεφτίζει και το ανάλογο όνειρο του Νίκου Πορτοκάλογλου.

Στις ηχογραφήσεις χρησιμοποιούνται αρκετά ακουστικά όργανα, συμμετέχουν αρκετοί ακόμα μουσικοί (Χρ. Κίλλιας, Θοδ. Ρέλλος, Μιχ. Σιγανίδης, Μ. Νικολαίδης αλλά και οι ΧΑΝΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΡΕΜΒΑΖΩ, οι παλιοί συνεργάτες του συγκροτήματος), ενώ ξεχωριστή παρουσία έχει το κλαρίνο, παιγμένο από την Ελένη Καλατζοπούλου. Κυκλοφορεί ο τρίτος δίσκος του συγκροτήματος με τον εύγλωττο για τις μουσικές του απόπειρες τίτλο, ΡΙΣΚΟ. Είναι ο δίσκος που φέρνει τους ΦΑΤΜΕ σ’ ένα ευρύτερο ακροατήριο, απ’ αυτό των νεανικών συγκροτημάτων του “ελληνικού ροκ”. Με το τραγούδι ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ αλλά και το ΡΙΣΚΟ του μουσικού ακούσματος του δίσκου, αρχίζουν σε ευρύτερα πλαίσια οι αναφορές και οι συζητήσεις για τη “γενιά της μεταπολίτευσης”.

1986 – 87: Κυκλοφορεί ο τέταρτος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ. Είναι ο μέχρι τότε πιο “φωτεινός” στις αναφορές του δίσκος των ΦΑΤΜΕ – ο τίτλος είναι παραστατικός για την ουσία του δίσκου – και η επιτυχία που γνωρίζει είναι τεράστια για τα μέτρα ενός νεανικού συγκροτήματος. Το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ τραγουδιέται παντού κι ακολουθούν το ΠΕΣ ΤΟ ΚΙ ΕΓΙΝΕ, το ΜΠΛΕΞΑΝΕ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΑΣ, το ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ, αλλά και το ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΟΥ – ένα απ’ τα δύο τραγούδια στα οποία συμμετέχει ως δημιουργός στο δίσκο ο Οδυσσέας Τσάκαλος. Ιδιαίτερη αίσθηση κάνει το γεγονός ότι στο δίσκο συμμετέχει, ερμηνεύοντας το ΠΕΣ ΤΟ ΚΙ ΕΓΙΝΕ αλλά και συμμετέχοντας στην ερμηνεία του ΜΠΛΕΞΑΝΕ ΟΙ ΓΡΑΜΜΕΣ ΜΑΣ, μια ήδη καθιερωμένη λαϊκή τραγουδίστρια, η Χάρις Αλεξίου. Το καλοκαίρι το συγκρότημα θα κάνει με μεγάλη επιτυχία μια μεγάλη περιοδεία στην επαρχία. Αυτή θα κορυφωθεί με την πρώτη μεγάλη συναυλία τους στο Θέατρο Λυκαβηττού (16 Σεπτεμβρίου). Την ίδια εποχή ο Νίκος Πορτοκάλογλου γράφει για πρώτη φορά μουσική για κινηματογραφική ταινία. Με δική του μουσική γυρίζεται η ταινία του Άρη Φωτιάδη ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΥΓΑ ΤΟΥΡΚΙΑΣ που θα συμμετέχει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1987.

1987 – 88: Το φθινόπωρο ξεκινούν οι ηχογραφήσεις του καινούργιου δίσκου του συγκροτήματος, ο οποίος θα έχει ένα προπομπό που θα δημιουργήσει ιδιαίτερη αίσθηση. Είναι η εποχή της μεγάλης νίκης της Ελλάδας στο “Ευρωμπάσκετ” και ο Νίκος Πορτοκάλογλου την τραγουδά με το τραγούδι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. Το τραγούδι θα γίνει ευρύτερα γνωστό ήδη από την κυκλοφορία του σε “maxi-single” στα τέλη αυτής της χρονιάς, καθώς αναμεταδίδεται συνεχώς από τα -πολύ καινούργια τότε- ιδιωτικά ραδιόφωνα. Τον Δεκέμβρη θα γεννηθεί η κόρη του Θάλεια. Καθώς τελειώνει η χρονιά, το συγκρότημα θα εμφανιστεί σ’ ένα από τα προγράμματα που επιμελείται ο Μάνος Χατζιδάκις στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ, (στο ΣΕΙΡΙΟ, στην Πλάκα) μαζί με τους Δ. Σαββόπουλο, Ν. Ξυδάκη, Ν. Παπάζογλου και ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ. Μέρος αυτής της “ακουστικής” τους εμφάνισης, θα καταγραφεί στο δίσκο ΣΤΟ ΣΕΙΡΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΠΑΙΔΙΑ που θα κυκλοφορήσει αμέσως μετά.

Την ίδια στιγμή, για τις ανάγκες της τηλεοπτικής εκπομπής του Διονύση Σαββόπουλου ΖΗΤΩ ΤΟ EΛΛΗΝΙΚΟ TΡΑΓΟΥΔΙ, αλλά και για το δίσκο που θα προκύψει απ’ αυτήν, το ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ θα ηχογραφηθεί “συμβολικά” με τη συμμετοχή μιας σειράς εκπροσώπων της “νέας σκηνής” του τραγουδιού για την εποχή εκείνη (ΦΑΤΜΕ, Κατσιμίχα, Τσιαμούλης, Γιοκαρίνης και, βέβαια μαζί τους, ο Σαββόπουλος). Θα ακολουθήσει ο δίσκος ΤΑΞΙΔΙ, ο πέμπτος και τελευταίος με καινούργια τραγούδια για το συγκρότημα, αλλά και μια συμμετοχή του συγκροτήματος σ’ ένα τραγούδι του Τάκη Σούκα, στο δίσκο του συνθέτη ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ με την Ελένη Βιτάλη. Στις 20 Σεπτεμβρίου το συγκρότημα θα δώσει με μεγάλη επιτυχία μια ακόμα μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού, η οποία και θα ηχογραφηθεί ζωντανά με στόχο την κατοπινή έκδοση ενός “ζωντανού” δίσκου.

1988 – 89: Η χειμερινή περίοδος θα βρει το συγκρότημα στη σκηνή του ΖΟΟΜ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τη Χαρούλα Αλεξίου και την Αφροδίτη Μάνου. Θα ηχογραφηθούν ζωντανά και αυτές οι εμφανίσεις τους και στις αρχές του ’89 θα κυκλοφορήσει ένας διπλός δίσκος με τίτλο ΠΑΛΚΟ και περιεχόμενο την σύγχρονη “διασκευή” 19 τραγουδιών απ’ όλη την πορεία των ΦΑΤΜΕ κι ένα μόνο καινούργιο τραγούδι – το εναρκτήριο της παράστασης στο ΖΟΟΜ (Η ΑΓΑΠΗ ΙΣΩΣ ΞΕΡΕΙ). Στην παρουσίαση αυτού του δίσκου στους δημοσιογράφους – άνοιξη του ’89 – θα ανακοινωθεί η διάλυση του συγκροτήματος. Στο επόμενο διάστημα ο Νίκος Πορτοκάλογλου, γράφοντας καινούργια τραγούδια, προσπαθεί να χαράξει την δική του, προσωπική πορεία.

1989 – 90: Τον Οκτώβριο θα ξεκινήσει η ηχογράφηση της πρώτης προσωπικής δουλειάς του, με βασικό συνεργάτη τον Γιώργο Ανδρέου, με κατ’ εξοχήν ακουστική ενορχήστρωση και τη συμμετοχή αρκετών λαϊκών μουσικών (Βασίλης Σαλέας: κλαρίνο, Νίκος Χατζόπουλος: βιολί, Πέτρος Ταμπούρης: κανονάκι, σαντούρι). Ο δίσκος ΦΩΝΕΣ θα κυκλοφορήσει αρχές του ’90, σηματοδοτώντας ένα καινούργιο ξεκίνημα, το οποίο δεν διαφαίνεται να είναι εύκολο. Παρόλο ότι ο δίσκος αυτός αποτελεί μια ισχυρή μουσική πρόταση που θα βρει πολλούς μιμητές μέσα στην δεκαετία που έρχεται, δε βρίσκει τη θέση που του αξίζει. Τόσο η απήχηση του δίσκου όσο και η παρουσία του κόσμου στις εμφανίσεις του στο ΜΕΤΡΟ και σε κάποιες συναυλίες που ακολουθούν, μαζί με τον Γιώργο Ανδρέου και την Ελένη Τσαλιγοπούλου, είναι μικρή. Την ίδια εποχή, συμμετέχει στην ερμηνεία ενός κομματιού, στο δίσκο ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ με τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου που τραγουδά η Ελένη Τσαλιγοπούλου.

1990 – 91: Το Δεκέμβρη κυκλοφορεί ο δίσκος ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ με μουσική του Νίκου Πορτοκάλογλου και στίχους και ερμηνεία της Αφροδίτης Μάνου. Σιγά σιγά, προσπαθεί να ξανασυστήσει ένα καινούργιο γκρουπ μουσικών για μονιμότερη συνεργασία. Επαναλαμβάνεται η συνεργασία με τον Οδυσσέα Τσάκαλο και προστίθενται οι: Γιώργος Καραγιαννίδης (μπάσο), Κλέων Αντωνίου (κιθάρα), Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνο), Τάκης Κανέλλος (κρουστά). Το Φεβρουάριο εμφανίζεται στο κινηματοθέατρο “Αττικόν” στα πλαίσια των συναυλιών που δίνει εκεί η Χάρις Αλεξίου και αμέσως μετά, με την πενταμελή ορχήστρα του, ταξιδεύει για συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

1991 – 92: Το Σεπτέμβρη ξεκινούν οι ηχογραφήσεις του δίσκου ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ, ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ που αποτελεί μια επιστροφή στον ήχο των ΦΑΤΜΕ με τη συνεργασία βέβαια του καινούργιου γκρουπ. Στο δίσκο συμμετέχει ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδώντας μαζί με τον Πορτοκάλογλου το ΚΛΕΙΝΩ ΚΙ ΕΡΧΟΜΑΙ, παρ ότι όμως το συγκεκριμένο κομμάτι γίνεται γνωστό, η συνολική αποδοχή του δίσκου είναι μάλλον χλιαρή. Με την κυκλοφορία του δίσκου, στο τέλος του ’91, αποφασίζει, για πρώτη φορά στην καριέρα του, μια δισκογραφική μεταγραφή. Από την ΕΜΙ – στην οποία ανήκε από το ξεκίνημα των ΦΑΤΜΕ – περνάει στην POLYGRAM (κατοπινή UNIVERSAL). Με το νέο συγκρότημα εμφανίζονται σε μικρούς χώρους της Αθήνας και της επαρχίας. Τον Απρίλιο του ’92 εμφανίζεται στην σειρά συναυλιών ΜΕΡΕΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ 1922-1992 που πραγματοποιείται τότε στο κινηματοθέατρο ΠΑΛΛΑΣ, στα πλαίσια μιας συναυλίας “σύγχρονου τραγουδιού” μαζί με τους Ν. Ξυδάκη, Μ. Τανάγρη, Ελ. Τσαλιγοπούλου. Η ζωντανή ηχογράφηση της συναυλίας θα κυκλοφορήσει σ’ ένα διπλό δίσκο.

1992 – 93: Σε μια ακόμα ανασύνθεση του συγκροτήματός του προστίθενται σ’ αυτό, δίπλα στους Οδυσσέα Τσάκαλο και Κλέωνα Αντωνίου, ο Χρυσόστομος Μουράτογλου (πλήκτρα) και ο Γιάννης Γρηγορίου (μπάσο). Με βάση αυτό το συγκρότημα ξεκινά η ηχογράφηση της επόμενης δουλειάς του.

1993 – 94: Κυκλοφορεί ο δίσκος ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙΩ με τη συνοδεία του παραπάνω συγκροτήματος και τη συμμετοχή της Ελένης Τσαλιγοπούλου και του δημοτικού τραγουδιστή Σάββα Σιάτρα. Ο δίσκος πρωτοπαρουσιάζεται σε μια συναυλία στο ΡΟΔΟΝ με τη συμμετοχή των δυο τραγουδιστών που ακούγονται σ’ αυτόν αλλά και του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Ακολουθούν εμφανίσεις στο ΚΑΦΕΘΕΑΤΡΟ της οδού Κοδρικτώνος, αλλά και σε μικρούς χώρους σ’ όλη την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του ’94 κυκλοφορεί ο δίσκος ΜΥΣΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ της Αναστασίας Μουτσάτσου, στον οποίο υπάρχουν τέσσερα καινούργια δικά του τραγούδια -τα δύο με στίχους της γυναίκας του Μαρίνας Κατσιώτη. Την ίδια εποχή συμμετέχει ερμηνεύοντας ένα τραγούδι στον προσωπικό δίσκο του Μιχάλη Μουστάκη – πρώην μέλους των ΦΑΤΜΕ – που κυκλοφορεί με τον τίτλο ΜΥΘΟΙ. Ξεκινά η συνεργασία του σε ζωντανές εμφανίσεις με τον Νίκο Ζιώγαλα – παλιό γνώριμο από την εποχή της ΣΟΦΙΤΑΣ – οι οποίες θα κορυφωθούν μ’ ένα ακουστικό πρόγραμμα στο ΤΣΑΙ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ. Οι δυο τους θα συνεχίσουν με κάποιες συναυλίες και το καλοκαίρι του ’94.

1994 – 1995: Συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, ζωντανεύοντας ένα λαϊκό τραγουδιστή στην ταινία του ΑΚΡΟΠΟΛ αλλά και γράφοντας ένα λαϊκό τραγούδι που τραγουδά στην ταινία μαζί με την Μελίνα Κανά. Είναι το τραγούδι ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ που γίνεται ευρύτερα γνωστό και πέρα από την ταινία.

1995 – 1996: Δουλεύει πάνω στην ιδέα της εκ νέου παρουσίασης κάποιων παλιότερων τραγουδιών του με άλλους ερμηνευτές και διαφορετική ενορχήστρωση. Την παραγωγή του εν λόγω δίσκου αναλαμβάνουν ο Τάσος Φαληρέας -ο παραγωγός του πρώτου δίσκου των ΦΑΤΜΕ- μαζί με το Γιώργο Κυβέλο και συμμετέχει το βασικό γκρουπ εκείνης της περιόδου (Τσάκαλος, Μουράτογλου και ο Αλέκος Αράπης στο μπάσο) αλλά και αρκετοί ακόμα μουσικοί. Ο δίσκος κυκλοφορεί το Μάρτιο του ’96, λέγεται ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ -από το ομότιτλο πρώτο του πολύ γνωστό κομμάτι- και σ’ αυτόν συμμετέχουν τραγουδώντας οι: Διονύσης Σαββόπουλος, Ελένη Βιτάλη, Χάρης Κατσιμίχας, Έλλη Πασπαλά, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μάνος Ξυδούς, Νίκος Ζιώγαλας, Φοίβος Δεληβοριάς, Μανώλης Φάμελλος, και η πρωτοεμφανιζόμενη Ροβένα Αλευρά, ενώ για την απόδοση ενός μόνο κομματιού επανασυντίθεται η ομάδα των ΦΑΤΜΕ.

Είναι ένας δίσκος που θα γνωρίσει μεγάλη απήχηση, θα γίνει "Χρυσός" και θα βάλει σε νέες βάσεις τη σχέση του με το κοινό. Οι πρώτες εμφανίσεις μετά την κυκλοφορία του, γίνονται στις ΓΡΑΜΜΕΣ της οδού Κωνσταντινουπόλεως και γνωρίζουν μεγάλη προσέλευση κοινού. Θα ακολουθήσει καλοκαιρινή περιοδεία και στις 16 Σεπτεμβρίου μια μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού -η πρώτη στην προσωπική του καριέρα- με τη συμμετοχή αρκετών από τους ερμηνευτές που συμμετέχουν και στο δίσκο.

1996 – 1997: Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ, ενώ παράλληλα εμφανίζεται και ο ίδιος στην ταινία σ’ ένα χαρακτηριστικό ρόλο “ροκ” μουσικού των Βαλκανίων. Ο δίσκος με τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του ’97, με τίτλο ΚΡΥΦΤΟ. Αποτελεί μια νέα προσπάθεια μείξης ακουστικών και ηλεκτρικών οργάνων και γίνεται με τη συμμετοχή τόσο του βασικού γκρουπ του αυτά τα χρόνια, όσο και πολλών καθιερωμένων μουσικών της νέας γενιάς (Αχαλινωτόπουλος, Βαβάτσικας, Ευανθία Ρεμπούτσικα κ.α.). Τα τραγούδια αποδίδουν εκτός από τον ίδιο η Πόλυ Πάνου, ο Γιάννης Κότσιρας και η Ροβένα Αλευρά. Η πρώτη παρουσίαση της δουλειάς γίνεται με μεγάλη επιτυχία και με τη συμμετοχή όλων των συντελεστών στο ΡΟΔΟΝ. Το καλοκαίρι πραγματοποιεί συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.

1997 – 1998: Εμφανίζεται ως "support" στην μεγάλη συναυλία των U2 που διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη στα πλαίσια του θεσμού της “Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης”. Μέσα στο χειμώνα εμφανίζεται στο ΜΥΛΟ της Θεσσαλονίκης, στο ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ στην Αθήνα και σε ανάλογους χώρους της επαρχίας, ενώ το καλοκαίρι πραγματοποιεί συναυλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Συμμετέχει με την ερμηνεία ενός τραγουδιού του Μανώλη Φάμελλου, στο δίσκο του ΜΑΥΡΗ ΑΓΑΠΗ.

1998 – 1999: Παίζοντας με το δικό του γκρουπ και τραγουδώντας ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ του Διονύση Σαββόπουλου, συμμετέχει στο δίσκο ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ – TRIBUTE στο Διονύση Σαββόπουλο. Το Δεκέμβρη θα γεννηθεί ο γιος του Λευτέρης.

1999 – 2000: Κυκλοφορεί ο δίσκος ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ, μια δουλειά στηριγμένη σ’ ένα ηλεκτρικό γκρουπ το οποίο αποτελούν ο Πορτοκάλογλου, με τους βασικούς συνεργάτες του τα τελευταία χρόνια, Τσάκαλο, Μουράτογλου και Αράπη. Με το ίδιο σχήμα εμφανίζεται στο ΜΕΤΡΟ για τρεις μήνες και στη συνέχεια πραγματοποιεί καλοκαιρινές συναυλίες. Συμμετέχει στο δίσκο του Σταύρου Λογαρίδη ΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ερμηνεύοντας μαζί του ένα τραγούδι του.

2000 – 2001: Εμφανίζεται στο ΜΕΤΡΟ μ’ ένα ακουστικό πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν ο Κώστας Λειβαδάς, η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Οδυσσέας Γαλανάκης και με το ίδιο σχήμα πραγματοποιούν περιοδεία στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Σωτήρη Γκορίτσα ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ, επιχειρώντας μια μείξη ηλεκτρονικής μουσικής και φυσικών οργάνων. Μαζί με τους βασικούς του συνεργάτες Τσάκαλο και Μουράτογλου – ο δεύτερος μοιράζεται μαζί του και την ενορχήστρωση – χρησιμοποιεί όργανα όπως κρητική λύρα, νέι, φλογέρα, κανονάκι κά. Την ερμηνεία των τραγουδιών της ταινίας μοιράζεται με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Σταύρο Λογαρίδη και την Ανδριάνα Μπάμπαλη.

2001 – 2002 : Στη διάρκεια της χειμωνιάτικης περιόδου εμφανίζεται μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Γιώργο Ανδρέου στο ΜΕΤΡΟ. Με την κυκλοφορία του δίσκου με την μουσική του ΜΠΑΖΙΛΕΡΟ στα τέλη του 2001, γνωρίζει τεράστια αποδοχή το τραγούδι ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. Το κομμάτι πλειοδοτεί σε ραδιοφωνικές μεταδόσεις και ο δίσκος γίνεται πλατινένιος. Η πιστοποίηση της επιτυχίας του ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ έρχεται στην πρώτη απονομή μουσικών βραβείων ΑΡΙΩΝ (επίσημα βραβεία της IFPI), στην οποία ο Ν. Πορτοκάλογλου αποσπά τρία βραβεία: Καλύτερου Έντεχνου Δίσκου, Καλύτερου Δίσκου για Κινηματογραφική Ταινία και Τραγούδι της Χρονιάς για το ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΗ.

Πριν το καλοκαίρι κυκλοφορεί ένα CD Single με δύο remixes του ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΗ αλλά και του ΤΙ ΛΕΙΠΕΙ με την Ελ. Αρβανιτάκη. Και τα τρία remixes επιμελείται ο Χρυσόστομος Μουράτογλου και ο Goetz B. Mε την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Γιώργο Ανδρέου πραγματοποιούν και μια μεγάλη σειρά συναυλιών μες στο καλοκαίρι. Συμμετέχει σ’ ένα τραγούδι του δίσκου του Σταύρου Λογαρίδη ΜΙΑ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ενώ περιλαμβάνονται δυο τραγούδια του στο νέο CD Single της Ελένης Τσαλιγοπούλου ΠΕΝΤΕ TΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ KΑΛΟΚΑΙΡΙ.

Είκοσι χρόνια μετά από τον πρώτο δίσκο των ΦΑΤΜΕ, κυκλοφόρησε μια επιλογή τραγουδιών σ’ ένα διπλό CD με τίτλο ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ (Ν. Πορτοκάλογλου – ΦΑΤΜΕ και Φίλοι, 1982-1992). Το CD περιλαμβάνει τραγούδια από τους έξι πρώτους δίσκους του συγκροτήματος, τους δύο πρώτους προσωπικούς του Ν. Πορτοκάλογλου, συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών (Σαββόπουλος, Βιτάλη, Τσαλιγοπούλου, Μάνου, Μουτσάτσου) καθώς και δύο ανέκδοτα τραγούδια από ηχογραφήσεις της εποχής, διασκευή του ΕΙΔΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΛΑΜΕΝΑ του Άκη Πάνου και το ΔΕ ΣΟΥ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ.

2003 – 2004: Τον χειμώνα του 2003 πραγματοποιεί έναν κύκλο εμφανίσεων στην Μέδουσα (Αθήνα) και στον Μύλο (Θεσσαλονίκη), με μουσικούς συνοδοιπόρους του τον Οδυσσέα Τσάκαλο, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον Μάνο Πυροβολάκη ενώ το φθινόπωρο του 2003 πραγματοποιείται μια μεγάλη συναυλία στο θέατρο του Λυκαβηττού με αφορμή τα 20 χρόνια του στο τραγούδι. Σ’ αυτήν την sold out συναυλία συμμετέχουν αγαπημένοι του φίλοι όπως η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Χάρις Αλεξίου, ο Μανώλης Φάμελλος, η Ελένη Τσαλιγοπούλου και ο Δημήτρης Μητροπάνος.

Τον Δεκέμβριο του 2003 κυκλοφορεί τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Δίψα" με 13 καινούργια τραγούδια. Στο album συμμετέχουν η Μελίνα Ασλανίδου και η Ανδριάνα Μπάμπαλη.

Το 2004 βρίσκει τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο "Μύλο" της Θεσσαλονίκης όπου ξεκινά τις χειμερινές του εμφανίσεις στις αρχές Φεβρουαρίου, ενώ αμέσως μετά θα βρίσκεται στην Αθήνα,  στη μουσική σκηνή "Σταυρός του Νότου". Τον Νοέμβριο του 2004 συνεργάζεται με τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Γιώργο Μαργαρίτη στην παράσταση "Τσίρκο Ηλεκτρικό", στο Cine Κεραμεικός.

Την άνοιξη του 2005 κυκλοφορεί το διπλό cd με τίτλο "Πάμε Άλλη μια Φορά" το οποίο περικλείει ουσιαστικά την μεγάλη διαδρομή του Νίκου Πορτοκάλογλου με ζωντανές ηχογραφήσεις τραγουδιών από τα συνολικά 25 χρόνια πορείας του στο ελληνικό τραγούδι.

Τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς πραγματοποιεί κύκλο εμφανίσεων με τον Στάθη Δρογώση, τους GrandeLoopa, την Βασιλική Καρακώστα και τον Οδυσσέα Τσάκαλο στον Σταυρό του Νότου, η επιτυχία του οποίου συνεχίστηκε σε μία περιοδεία σε επιλεγμένους σταθμούς ανά την Ελλάδα και την Κύπρο. Στη συνέχεια κυκλοφορεί ο δίσκος “ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ” με τραγούδια όπως το “ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΞΕΙΣ ΑΝ ΧΑΘΩ” και το “ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ” και φυσικά “ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ”..

Ένα χρόνο μετά (2007) κυκλοφόρησε ο δίσκος “ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ” ο οποίος περιλαμβάνει κάποιες  από τις συμμετοχές του Νίκου Πορτοκάλογλου είτε ως συνθέτη είτε ως ερμηνευτή, σε δισκογραφικές δουλειές άλλων καλλιτεχνών-φίλων..

Το 2008 ο Νίκος Πορτοκάλογλου αποφασίζει να εμπιστευτεί στη Βασιλική Καρακώστα -συνεργάτιδα του από το 2005- κάποια από τα παλιά τραγούδια του (Πόσα Χρωστάς, Δώς μου να πιώ, Λόγια κλπ) και κάποια καινούργια που έγραψε αποκλειστικά για εκείνη και κάπως έτσι κυκλοφορεί ο δίσκος “Η ΣΒΟΥΡΑ-και άλλες ιστορίες”..

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο “Άσωτος υιός” γιορτάζει τα 30 χρόνια ύπαρξης του στη μουσική με δύο μοναδικές συναυλίες, εφ’ όλης της ύλης, που απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές, στο Ηρώδειο,6 και 7 Ιουλίου.

Το Φεβρουάριο του 2009 κάνει έναν κύκλο εμφανίσεων με τη Βασιλική Καρακώστα στο Κύτταρο, ένας χώρος στον οποίο είχε να εμφανιστεί από το 1983 με τους ΦΑΤΜΕ.

Το Μάρτιου του 2009 κυκλοφορεί ο δίσκος με τίτλο “Στροφή” ο οποίος αποκαλύπτει έναν αρκετά ανανεωμένο Νίκο Πορτοκάλογλου, με ανεβαστική και συνάμα ψυχεδελική διάθεση. Το ίδιο καλοκαίρι πραγματοποίησε την περιοδεία με τίτλο “Στροφή” ενώ το χειμώνα πραγματοποίησε έναν κύκλο εμφανίσεων με το Νίκο Ζιώγαλα και το Μανώλη Φάμελλο στο Σταυρό του Νότου, με τίτλο “ΜΕ ΛΙΓΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ”.

Το 2010 ο Νίκος Πορτοκάλογλου ξεκινά ένα νέο κύκλο παραστάσεων "ρεμιξάροντας" τα ηλεκτρικά του τραγούδια με τρείς μουσικούς. Κοντραμπάσο, βιολί, μπουζούκι, τζουράς και ούτι και βέβαια η κιθάρα του(ακουστική και ηλεκτρική) είναι τα όργανα μιας «μπάντας δωματίου», μιας μικρής, δεμένης ομάδας που ξαναδίνει στα τραγούδια την πρωταρχική τους μορφή. Δεν πρόκειται για άλλο ένα “unplugged”, ούτε για αναγκαστικές περικοπές λόγω κρίσης.

Μετά από μια διαδρομή σχεδόν 30 χρόνων ξέρουμε καλά πως κάθε καινούριο βήμα του τραγουδοποιού είναι αποτέλεσμα της "κρυφής του, της ατέλειωτης δίψας", του ανήσυχου πνεύματός του που δεν βολεύεται στα κεκτημένα. Στην φετινή παράσταση λοιπόν είμαστε καλεσμένοι σε ένα παιχνίδι όπου τα τραγούδια ξεγυμνώνονται και μεταμορφώνονται για να ανακαλύψουμε ξανά την ψυχή τους και την καταγωγή τους.. Τραγούδια που στις πρώτες εκτελέσεις αφήνουν, λόγω ηλεκτρικής ενορχήστρωσης, μόνο μια υπόνοια ανατολίτικης ρίζας, εδώ με το ούτι και το βιολί, θα δείξουν καθαρά από πού προέρχονται. Επίσης τραγούδια λυρικά που συχνά δεν έβρισκαν  το χώρο τους στις μεγάλες συναυλίες εδώ με τα έγχορδα και τις κιθάρες θα αναδειχθούν ξανά.

Μετά το “Βουτάμε γυμνοί” που άρχισε να ακούγεται στα ραδιόφωνα από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, το “Ίσως” είναι το δεύτερο δείγμα από τη νέα δισκογραφική δουλειά του Νίκου Πορτοκάλογλου που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του επόμενου χρόνου. Η δουλειά αυτή θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην δισκογραφία του καλλιτέχνη γιατί συμπίπτει με την επέτειο των τριάντα χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου των Φατμέ.

Επέλεξε λοιπόν να γιορτάσει αυτά τα τριάντα χρόνια δημιουργικής πορείας με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο: Με ένα διπλό cd, όπου το πρώτο αποτελείται από νέα τραγούδια και το δεύτερο από διασκευές παλιότερων, με κοινό χαρακτηριστικό τις συναντήσεις με νέους συναδέλφους. Πάντα ανήσυχος και πάντα κοντά στις νέες τάσεις, ο Πορτοκάλογλου εδώ συναντιέται και συνεργάζεται για πρώτη φορά με τους κυριότερους εκπρόσωπους της τελευταίας γενιάς τραγουδοποιών και τραγουδιστών: Ο Πάνος Μουζουράκης, o Στάθης Δρογώσης, ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo αλλά και η Νατάσσα Μποφίλιου, ο Κωστής Μαραβέγιας, ο Λεωνίδας Μπαλάφας, η Ματούλα Ζαμάνη, ο Γιάννης Χαρούλης, η Ευτυχία Μητρίτσα, η Νάνα Μπινοπούλου, η Σοφία Σαρρή και οι Σανάδες είναι οι καλεσμένοι του. Καλλιτέχνες με πολύ διαφορετικές προσωπικότητες και μουσικές κατευθύνσεις, άλλοι με μεγαλύτερες διαδρομές και άλλοι στο ξεκίνημά τους, όλοι όμως αυθεντικοί και ξεχωριστοί. Ο Νίκος διάλεξε ανθρώπους που εκτιμά και θαυμάζει και που δεν έχει ξαναηχογραφήσει ποτέ μαζί τους.

Οι συναντήσεις αυτές και οι διασκευές των τραγουδιών σε συνεργασία με καθέναν από τους καλεσμένους του είναι, όπως λέει και ο ίδιος, ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσει το γεγονός πως μετά από τριάντα χρόνια παραμένει ζωντανός, ανικανοποίητος και διψασμένος. Σαν να ξεκινά απ’ την αρχή…

Δισκογραφία:

1982 ΦΑΤΜΕ

1983 ΨΕΜΑΤΑ

1985 ΡΙΣΚΟ

1986 ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

1988 ΤΑΞΙΔΙ

1989 ΠΑΛΚΟ

1990 ΦΩΝΕΣ

1992 ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΧΟΡΕΨΕ

1993 ΤΑ ΚΑΡΑΒΙ ΜΟΥ ΚΑΙΩ

1996 ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ

1997 ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ (ΚΡΥΦΤΟ)

1999 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

2001 ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ

2002 ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

2002 ΘΑΛΑΣΣΑ ΡΕΜΙΧΕS

2002 ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΣΟΒΑΡΟΣ

2003 ΔΙΨΑ

2005 ΠΑΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ

2005 ΠΑΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ SPECIAL EDITION

2006 ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

2006 ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ

2007 ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ

2008 Η ΣΒΟΥΡΑ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

2009 ΣΤΡΟΦΗ

2010 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ 1993/2010

2010 ΑΠΟΨΕ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ

 2012 ΙΣΩΣ

ΠΗΓΗ:portokaloglou.gr /tralala.gr