Από αυτές τις παροιμίες, μαθαίνουμε τα βιώματα του παρελθόντος και πως ήταν ο κόσμος στην καθημερινότητά του... από το τι φαγητό έτρωγε, μέχρι και τις σχέσεις που είχαν μεταξύ τους οι άνθρωποι στα χωριά της Αρκαδίας.

Γνωρίζετε ότι οι παροιμίες συνήθως "βγαίνουν" από τη ζωή και από τα αληθινά βιώματα του καθενός, έτσι και στην Αρκαδία η έμπνευση ερχόταν στους ανθρώπους και ανακάλυπταν νέες, από συζητήσεις και σκέψεις που είχαν καθημερινά.

Αρκαδικό Λεξικό 

• Του φτωχού το εύρημα, ή καρφί ή πέταλο.
• Του ' βαλε χαβιά.
• Του παιδιού μου το παιδί, μου είναι δυό φορές παιδί.
• Του σχοινιού και του παλουκιού.
• Του παπά η κοιλιά είν' αμπάρι, θέλει να φάει και να πάρει.
• Τού ταξε λαγούς με πετραχήλια.
• Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο.
• Τρέμει σαν το φύλλο.
• Τρέμει σαν το σκύλο κάτω απ' το ρέχτι.
• Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα.
• Φαει κουμπάρε ελιές, καλό είν' και το χαβιάρι.
• Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά λιθάρια.
• Φούρνος να μην καπνίσει.
• Φτωχό τ' αρνί πλατιά ουρά.
• Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.
• Χαρτιά γραμμένα, στόματα βουλωμένα.
• Χώρια τα στέρφα από τα γαλάρια.
• Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει.
• Ψάλε δεσπότη, με πονεί το δάχτυλο μου.
• Ψάχνει ψύλλους στ' άχυρα.
• Ψωμί δεν έχουμε τυρί ζητάμε.