Φτωχός ο Γουδής. Η φτώχεια δεν είναι ντροπή, έλεγε, όπως η δουλειά για να παλέψεις τη φτώχεια πάλι δεν είναι ντροπή. Για να παλέψει τη φτώχεια ο ίδιος είχε την πίστη του στον Θεό... Στην Αγία Βαρβάρα της γειτονιάς του, συγκεκριμένα, όπου πήγαινε πολύ συχνά. Γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1875 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1939.

Είχε μία "περήφανη φτωχιά" και την κουβάλαγε με ζηλευτή αξιοπρέπεια...

Σύντροφος της ζωής του ο λύχνος και το βιβλίο, σκοπός του η μάθηση και έννοια του η λατρεμένη μητέρα του, η σεβαστή κυρά - Βασιλική... η "Γουδίνα" της γειτονιάς.

Έτσι μεγάλωσε ο Γουδής, ο μεγάλος Τριπολίτης δάσκαλος.

Ήρθε η μεγάλη στιγμή, ο ίδιος να σπουδάσει στην Αθήνα. Για εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη τρέλα, να ξεκινήσει ένα φτωχό παιδί να σπουδάσει στην Αθήνα. Κι όμως η φλόγα που ένιωθε μέσα του για μάθηση, του έδωσε δύναμη για να προχωρήσει.

"Άριστος μεταξύ των αρίστων" από τα μαθητικά του χρόνια. Ήταν ο πρώτος που τελείωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές, ο άκαμπτος αυτός εργάτης της Επιστήμης! Φαίνεται πως και εκείνη την εποχή ήταν η μοίρα της κακοτράχαλης και φτωχής Αρκαδίας να "γεννάει" Μεγάλους...

Αυτός άνθρωπος έβρισκε χρόνο μέσα σε όλα όσα έκανε, να γνωρίζει καλά δύο ξένες γλώσσες, Γαλλικά και Γερμανικά. Είχε μάλιστα την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να ξεφύγει από τα στενά όρια της Ελλάδας, όμως η φτώχεια και οι δυσκολίες της εποχής μπήκαν εμπόδιο και του έφραξαν τον δρόμο (χρεωκοπία 1893).

Όταν έχασε τη μητέρα του "βυθίστηκε" στη μάθηση, στα βιβλία, στα σχολεία και στους αγαπημένους του μαθητές.

Προτομή Δημήτριου Γουδή, στο πάρκο "Φιλοδένδρων" στην πλατεία Άρεως.

Επιστροφή στην Τρίπολη...

Δούλεψε στην Τρίπολη ως Σχολάρχης και καθηγητής. Η παρουσία του έγινε αισθητή τα πρώτα χρόνια που δούλεψε εκεί.

Έγινε και έφορος της Φιλαρμονικής Εταιρείας Τρίπολης και έβαλε τα θεμέλια, ώστε να εξελιχθεί και να συνεχίσει μέχρι και σήμερα. 

Η θεά Φήμη, σαν καλή αγγελιαφόρος πήρε στα φτερά της τον μεγάλο δάσκαλο Γουδή, πέταξε πάνω από τα ψηλά βουνά της Αρκαδίας και αποκάλυψε έτσι στο Πανελλήνιο και στους τότε πνευματικούς ανθρώπους της Αθήνας, πως στην Τρίπολη βρίσκεται ένας Γουδής!

Και πάλι στην Αθήνα...

Το 1910 μετατίθεται τιμητικώς στην Αθήνα και τοποθετείται ως καθηγητής στο Κλασσικό Γυμνάσιο Αθηνών. Άφησε πίσω του, με πόνο την αγαπημένη του Τρίπολη...

Δημιούργησε στο σπίτι του ένα μικρό "σχολείο" επιστημόνων, για πολλά χρόνια. Πόσοι καλοί νέοι, πόσα παιδιά, που η φτώχεια δε θα τα άφηνε να δουν άσπρη μέρα, σπούδασαν κοντά του και πήραν σπουδαίες θέσεις στην κοινωνία. 

Μία θεάρεστη πράξη, που τόσο τον γοήτευε και τον θέρμαινε, ήταν να μεταλαμπαδεύει τις γνώσεις του...

Η κληρονομιά του...

Ο Γουδής όταν έφυγε από τη ζωή άφησε κληρονόμους του, τον Δήμο Τρίπολης και κατά επέκταση το Πνευματικό Κέντρο. 

Ο άνθρωπος αυτός, ο Δημήτρης Γουδής, θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για πολλούς νέους που προσπαθούν με δυσκολία να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.

Διανύουμε δύσκολες μέρες, οι οικονομικές δυσκολίες πολλές, όμως τα όνειρα δεν πρέπει να σταματούν ποτέ και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο πρέπει να "ταξιδεύει" πάντα στο μυαλό μας.