Αυτό, φυσικά, λόγω της συζήτησης περί ελιάς και ελαιολάδου...

Η μεγάλη χωρητικότητα της αίθουσας και οι αποστάσεις, θα λέγαμε πως έκαναν πιο "απρόσωπο" το συμβούλιο και δεν ευνόησαν τη δημιουργία αντιπαραθέσεων, καθώς και το θέμα ήταν τέτοιο που, ουσιαστικά, έβρισκε σύμφωνους όλους σχεδόν τους Περιφερειακούς Συμβούλους, αφού ο "κοινός" αντίπαλος στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η κεντρική κυβέρνηση αλλά και η Ε.Ε....

Ωστόσο, κάποιοι εκ των συμβούλων της αντιπολίτευσης-όπως ο κ. Ξηροβάσιλας, απ' την παράταξη της οποίας ηγείτο, πάλαι ποτέ, ο Γιάννης Μανώλης- αναφέρθηκαν και στις όποιες ευθύνες της Περιφέρειας και υπογράμμισαν την ανάγκη να γίνει, επιτέλους, μια αυτοκριτική εκ μέρους της Περιφερειακής Αρχής. 

Κατά συνέπεια, η συζήτηση αναλώθηκε σε προτάσεις για το τι πρέπει να γίνει, πως θα αντιμετωπίσει η Πελοπόννησος τις στρεβλώσεις της αγοράς ή το συνεχώς και πιο ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, αλλά και την απουσία της κρατικής οικονομικής αρωγής...

Αυτά, απ' την αντιπολίτευση...

Η Περιφερειακή Αρχή αναφέρθηκε στο τι έχει γίνει μέχρι τώρα, τόνισε πως θα κλιμακώσει τις προσπάθειές της, ως προς την κατεύθυνση της προστασίας του πρωτογενούς τομέα αλλά και την εξασφάλιση της "επιβίωσης" του "brand name" "ποπ Καλαμάτας". Απέδωσε τις κύριες ευθύνες για τη φετινή κατάσταση στην κλιματική αλλαγή, στους δήμους και στους ίδιους τους παραγωγούς.

Θα πρέπει να πούμε, συμπερασματικά, το εξής:

Τα προηγούμενα χρόνια, οι συνθήκες ανάπτυξης της ασθένειας του δάκου-που πλήττει τα ελαιόδεντρα, δεν ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκές και έτσι η δακοκτονία, όπως έγινε, ήταν ικανή ν' αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε ικανοποιητικό βαθμό. Φέτος, όμως, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές και η ουσιαστική απουσία δακοκτονίας-καθώς το καλοκαίρι απέβησαν άκαρποι οι σχετικοί διαγωνισμοί , εφόσον είναι οικονομικώς πλέον δυσβάσταχτες, και στους αγρότες ανακοινώθηκε πως όποιος θέλει, μπορεί να προχωρήσει με δικά του έξοδα στη δράση αυτή-, οδήγησε το δάκο στο να γίνει..."Δράκος", καταστρέφοντας  μέρος της συγκομιδής.

Αυτό, φυσικά, είχε ως συνέπεια τη μείωση της παραγωγής και την υποβάθμιση της ποιότητας της...

Άμεσα, το λάδι που παράχθηκε στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αυξήθηκε τιμαριθμικά και, πλέον, είναι πολύ δύσκολο ν' ανταγωνιστεί το αντίστοιχο, κατά πολύ φθηνότερο-  και κατώτερης ποιότητας- ιταλικό, ισπανικό και τυνησιακό.

Ήτοι, το πρόβλημα είναι γνωστό και ισχύει σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομικής δραστηριότητας:

Μέχρι πρότινος, ήταν κοινή πρακτική να επιδοτούνται διάφοροι τομείς παραγωγής απ' το κεντρικό κράτος, είτε απευθείας είτε μετά από κινητοποιήσεις...Όμως, σήμερα, το ελληνικό κράτος βρίσκεται υπό επιτροπεία και δεν μπορεί να συντηρήσει, όσο παλαιότερα, τις χρηματοδοτικές του παροχές. Παρά το γεγονός ότι το "πελατειακό κράτος" υφίσταται ακόμα, έχει προσανατολιστεί σε παροχές άλλου τύπου-όπως διαγραφή χρεών, ρύθμιση χρεών, μικρο-εξυπηρετήσεις, λίγες προσλήψεις και λοιπά...

Πέρα απ' τις όποιες συγκυρίες και την ανάγκη να υποστηριχθούν οικονομικά οι ελαιοπαραγωγοί, δεν μπορεί να γίνεται, ακόμη και τώρα, στη χώρα συζήτηση περί κρατικών χορηγιών και ενισχύσεων. Θα πρέπει να περάσουμε, χθες (!), σε άλλες αναπτυξιακές λογικές που θα βασίζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τον ρυθμιστικό/ελεγκτικό ρόλο του κράτους. 

Όλοι το υποστηρίζουν-πλην ΚΚΕ, Χ.Α και Λαϊκής Ενότητας-, αλλά κανείς βασικός "παίκτης" του κεντρομόλου πολιτικού μας συστήματος,  δεν φαίνεται να έχει το πολιτικό σθένος να το υποστηρίξει με σαφή τρόπο...Ακόμα και οι περισσότεροι φιλελεύθεροι συντηρητικοί της Ελλάδας, προτιμούν τα μισά λόγια, για να μην "χάσουν" τους ψηφοφόρους της "πατριωτικής, λαϊκής δεξιάς".....