O συγκεκριμένος επιστήμων ανέπτυξε μια φόρμουλα, μαρκάροντας τον Ιανουάριο ως τον μήνα που υποφέρουν οι άνθρωποι από μια σειρά συνδυασμένων καταθλιπτικών συμπτωμάτων.

Ο Arnall ανέλυσε κάποιους παράγοντες, όπως τον καιρό, τα χρέη,  το χρόνο μέχρι τις επόμενες διακοπές μας και τα χαμηλά επίπεδα κινήτρων και κατέληξε ότι το peak-υψηλότερο σημείο της κατάθλιψης έρχεται την τρίτη Δευτέρα του μήνα.

Ορισμένως, μέχρι πριν από δέκα χρόνια, δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση να πάρουμε σοβαρά υπόψη μας τέτοιου είδους φόρμουλες, καθώς, αν θυμάστε, ακούγαμε στίχους, τύπου "Εδώ έχει πάντα ήλιο", "Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα" και..."Μπες μες το γκαμπριολέ, πάμε για κανά (γ)καφέ"!

Όμως, φευ, "οι καιροί ου γαρ μενετοί" και η χώρα μας βρίσκεται, εδώ και χρόνια, στον "αστερισμό της κατάθλιψης", ακόμα κι αν αυτή δεν έχει πάρει ψυχοπαθολογικές διαστάσεις.

Το mentalite της φυλής μας είναι τέτοιο που οι ψυχολογικές μεταπτώσεις είναι ακραίες.

Σκεφθείτε τι επικρατούσε ως αίσθηση το καλοκαίρι του 2004 και τι το περασμένο καλοκαίρι.

Άλλο ένα δείγμα του συναισθηματικού ανορθολογισμού, της μοιρολατρικής νοοτροπίας και της χαμηλής αυτοεκτίμησης που μας διακρίνουν, εν πολλοίς.

Αν στα παραπάνω, προσθέσουμε τη μεγαλομανία και τη φενάκη του "περιούσιου λαού", χαρακτηριστικά που πηγάζουν απ' την ιστορία και τη θρησκεία μας-όπως τις διδασκόμαστε, έστω-, κατανοούμε γιατί οι έλληνες είναι πρώτοι, μεταξύ των χωρών της Ε.Ε., σε κατανάλωση αντικαταθλιπτικών παρασκευασμάτων.

Οπωσδήποτε, "τραγικό" για μια χώρα που..."έχει πάντα ήλιο"!