Άνευ ουσίας ζήτημα...

Ως συνήθως, η Κυβέρνηση, αντί να ασχοληθεί με την ουσία, τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, αρκείται σε ατομικά σχόλια ορισμένων βουλευτών περί μη αναγκαιότητας της δαπάνης για τη μεταφορά του εν λόγω "Φωτός"...

Φευ, όμως...Το να "πετάμε", συνεχώς, "την μπάλα στην εξέδρα", έχει καταντήσει βαρετό, αδιάφορο και, κυρίως, προβλέψιμο...

Άλλωστε, από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος-επιτέλους- έδωσε την άδειά του περί δημιουργίας μεγάλου μουσουλμανικού τεμένους στην Αττική, γιατί να είναι "κακό" να φέρνει, με δικά του έξοδα, και το "Άγιο Φως";...

Αν μη τι άλλο, η ελληνική κοινωνία δείχνει να ξεπερνάει τις όποιες ιδεολογικές αγκυλώσεις που είχε, σε σχέση με το θρησκευτικό γίγνεσθαι-αν και αυτό συμβαίνει όχι λόγω αναβάθμισης του πολιτιστικού της επιπέδου, αλλά, μάλλον, λόγω προϊούσας αδιαφορίας...

Φυσικά, η "κρίση" έδωσε το..."φιλί της ζωής" στον ανορθολογισμό του "θρησκευόμενου status quo", αλλά η χώρα είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τους ευρωπαϊκούς νόμους και την αντίστοιχη "κανονικότητα", η οποία δεν ευνοεί ούτε φανατισμούς τέτοιου τύπου ούτε "μονοπωλιακές" λογικές, σε θέματα πίστεως.

Δεν υποστηρίζουμε πως ακόμα δεν υφιστάμεθα "σκοταδιστικά" φαινόμενα στην ελληνική επικράτεια, αλλά είναι περιορισμένης εμβέλειας και, ουσιαστικά, αντιμετωπίζονται ως "γραφικότητες" (colourfulness) μιας μεσογειακής και βαλκανικής κοινωνίας, που βίωσε τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό με καθυστέρηση και ανολοκλήρωτα.

Όπως, ακριβώς, δηλαδή, βίωσε και την Χριστιανική Πίστη, την οποία και προσάρμοσε στα δικά της δεδομένα. Η αφομοίωση, άλλωστε, ξενικών αντιλήψεων ή πνευματικών "ρευμάτων" ανά την ελληνική επικράτεια, πάντοτε συνέβαινε μέσω της όσμωσης αυτών με τοπικές παραδόσεις και τάσεις, προκειμένου να γίνει πιο ομαλή η μετάβαση από, για παράδειγμα, τον παρηκμασμένο νεοπαγανισμό στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη.

Συνεπώς, το λάθος που κάνει η Κυβέρνηση είναι διττό: Πρώτον, υποτιμά τις παραδοσιακές αντιλήψεις ενός βαθιά συντηρητικού και φοβισμένου, γι' άλλη μια φορά, κοινωνικού συνόλου και δεύτερον, με το να επιτρέπει τις "επικοινωνιακές" φωτοβολίδες εξυπνακισμού από κομμάτι των στελεχών της, υποβαθμίζει ουσιαστικά το ζήτημα σε ακόμη μια "ανούσια" αντιπαράθεση.

Και, εν τέλει, δεν είναι θεμιτό, για την Κυβέρνηση, να προσεγγίζει ακραίες-από την "αριστερή" πλευρά- πρακτικές, με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα...

Ο δρόμος (θα έπρεπε να) είναι ένας και μοναδικός: ο ορθολογισμός, με όσα αυτός υπερασπίζεται και προωθεί...Όλα τ' άλλα, είναι κατάλοιπα του παρελθόντος, λαϊκισμοί και...φολκλόρ!