Πέρα από το άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, πρωτόγνωρο για τα δεδομένα της πόλης, θα πρέπει να βγάλουμε και κάποια συμπεράσματα από την όλη προσπάθεια...

Μια προσπάθεια που ευοδώθηκε, κυρίως, διότι υπήρχε μια υπεύθυνη που έκανε σχεδόν τα πάντα σωστά, πρόσεξε τις λεπτομέρειες, "έτρεξε" παντού η ίδια μαζί με τις δυο συνεργάτιδές της και δεν άφησε τίποτε στην τύχη...

Φυσικά, αναφερόμαστε στην κ. Ιγνατίου, η οποία απέδειξε περίτρανα ότι όλα γίνονται αν έχεις γνώσεις, εμπειρία, ταλέντο και τρόπο να μεταδόσεις σε άλλους-πολλούς- το "όραμα" που έχεις για ένα θέαμα, μια παράσταση ή και μια...αναπαράσταση, τελικά...

Βεβαίως, συνετέλεσαν πολλοί στο να επιτύχει τελικά κάτι που φάνταζε, στα μάτια μας, πολύ δύσκολο δέκα ημέρες πριν όταν ξεκίνησαν οι κύριες δοκιμές για το δρώμενο...

Νευραλγικός ο ρόλος και του Αντιδημάρχου Πολιτισμού, ο οποίος ανέλαβε πολλές πτυχές της οργάνωσης αλλά υποδύθηκε και έναν χαρακτήρα-κλειδί του θεάματος, ενώ, σε μια τέτοιου είδους παρουσίαση που η μουσική επένδυση παίζει τεράστιο ρόλο, η σύνθεση του κ. Λεμπέση κατάφερε να "ντύσει" ιδανικά τις εικόνες αλλά και την αφήγηση, δημιουργώντας ένα ομοιογενές σύνολο που δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από αντίστοιχες παρουσιάσεις στην Αθήνα...

Τελικά, όμως, αυτή που έκανε το..."θαύμα" πραγματικότητα, ήταν η ίδια η Τρίπολη...Όλη συμμετείχε, όχι μόνο τα μέλη των Χορευτικών σωματείων, οι Χορωδίες, οι Πρόσκοποι, η Θεατρική Ομάδα και όσοι ντόπιοι ανέλαβαν να υλοποιήσουν και να διαχειριστούν τα τεχνικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά του δρωμένου...

Όλοι, κατά κάποιο τρόπο, συμμετείχαν και ενίσχυσαν με "θετική ενέργεια" το όλον της προσπάθειας...Και τα γράφει αυτά κάποιος που δεν έχει και ιδιαίτερη "πίστη" σε τέτοιου είδους πράγματα...

Αναπόφευκτα, υπήρξαν κάποιες "προχειρότητες" σε άλλα επίπεδα-όχι καλλιτεχνικά-, οι οποίες, είτε ακούσιες είτε εκούσιες, δεν στάθηκε δυνατό να "καπελώσουν" το αποτέλεσμα...Ευτυχώς, δηλαδή...

Ευελπιστούμε ότι τώρα πια όλοι καταλαβαίνουν πως η Τρίπολη αξίζει να έχει μια πολιτιστική δραστηριότητα που δεν θα περιορίζεται σε λιγοστές, καχεκτικές και ανάξιες λόγου εκδηλώσεις...Αν μη τι άλλο, να επαναλάβουμε την πρότασή μας, γι' άλλη μια φορά:

Καμιά επιχορήγηση σε "πανηγύρια"-όποιος θέλει και μπορεί, ας τα διοργανώσει, χωρίς οικονομική συνδρομή από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα- και, επίσης, αν πρόκειται να έχουμε τέτοιας εμβέλειας εκδηλώσεις για την Άλωση, μπορούμε, νομίζουμε, να περιορίσουμε τις δαπάνες για το Πάσχα αλλά και τις Απόκριες, για περιόδους δηλαδή που, έτσι κι αλλιώς, δεν γίνεται κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον στην πόλη...

Τέλος, όλοι όσοι συμμετείχαμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο δρώμενο, φαντάζομαι πως θεωρούμε μεγάλη τύχη και ταυτόχρονα τιμή που πήραμε μέρος...Θα θυμόμαστε για καιρό την εμπειρία-με τις δυσκολίες της, φυσικά, που την κάνουν ακόμα πιο σημαντική...

ΥΓ. Την επόμενη φορά, αγαπητέ κ. Βρέντα, να έχετε προμηθευτεί, σας παρακαλώ, πιο χοντρά γάντια για την μεταφορά του βαρελιού της φλόγας εκτός "σκηνής"... Άρτεμις, Αφροδίτη, Αλεξάνδρα, Παναγιώτη, Κώστα, Μιχάλη, κ. "Κολοκοτρώνη" και λοιποί "συνένοχοι"....Θα τα ξαναπούμε...