Η αλήθεια είναι πως όταν κάνεις αυτή τη δουλειά, οι ειδήσεις διαδέχονται η μια την άλλη με τόση ταχύτητα που, συχνά, δεν μπορείς να "σταματήσεις και να μυρίσεις τα ρόδα" που έλεγε και ο Τένυσον...

Εδώ που τα λέμε, είναι λίγοι αυτοί οι δημιουργοί ή εν γένει οι προσωπικότητες που μας λείπουν, ανάλογα με τις αισθητικές προτιμήσεις του καθενός από εμάς.

Όμως, είναι κάποιες προσωπικότητες που σε "αναγκάζουν" να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με το αποτύπωμα που άφησαν σε αυτό τον "μάταιο" κόσμο. Ειδικά, όταν αυτές οι προσωπικότητες είναι "αμφιλεγόμενες".

Τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο Τζίμης Πανούσης. Μοναδική περίπτωση stand-up performer , για τα ελληνικά δεδομένα, ηθοποιός αυτοδίδακτος, με αυθεντική σχέση μεταξύ του ιδίου και του κοινού του.

Επίσης, "cult" φυσιογνωμία, επαγγελματίας "προβοκάτορας", ταλαντούχος μουσικός και ερμηνευτής, μέλος μιας από τις ιστορικότερες μπάντες της ελληνικής, ας πούμε, ροκ μουσικής, των "Μουσικών Ταξιαρχιών".

Καλώς ή κακώς, ο Τζίμης Πανούσης θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη αρκετών-όχι πολλών φοβάμαι- για το αστείρευτο και "φαρμακερό" χιούμορ του, τις πνευματώδεις ατάκες του, τα shows που έκανε, περιοδικά, εδώ και πολλά χρόνια, διατρέχοντας όλη σχεδόν τη μεταπολιτευτική περίοδο, την εμβληματική-για τον cult κινηματογράφο- παρουσία του στην ταινία "Ο Δράκουλας των Εξαρχείων" αλλά, φυσικά, και για την περίφημη κόντρα με τον Γιώργο Νταλάρα... 

Είτε τον γούσταρες, είτε όχι, ο Πανούσης δεν σε άφηνε αδιάφορο... Και μάλλον αυτός είναι ένας από τους καλύτερους "επικήδειους" που μπορεί να αποσπάσει ένας καλλιτέχνης...