Ειδικά μετά και τα χθεσινά επεισόδια στη Θεσσαλονίκη, της 11ης Μαρτίου 2018, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος εφόσον πάρει το πρωτάθλημα κάποια ομάδα με δικαστική απόφαση και όχι στις τέσσερις γραμμές, να εξελιχθεί η όλη διαμάχη σε πολιτική σύγκρουση με όρους "εξέδρας" ή μάλλον "χαμαιτυπείου"..Γιατί υπάρχουν και σοβαρές "εξέδρες"!

Και ακόμα χειρότερα, να προκαλέσει διχασμό του τύπου βοράς-νότος, ο οποίος, έτσι κι αλλιώς, υφίσταται διαχρονικά αλλά σε σχετική.. "ύπνωση", όσον αφορά σοβαρές του πλευρές και συνέπειες.

Πάντοτε υπήρχε η διαπλοκή ποδοσφαίρου και πολιτικής, αλλά είναι καινοφανής αυτή η εξόφθαλμη και βίαιη εισβολή της πολιτικής στα γήπεδα.

Είτε δικαιολογημένα είτε αδικαιολόγητα, η κοινή γνώμη έχει την αίσθηση ότι η κυβέρνηση «χαρίζει» το πρωτάθλημα στον επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη και από την άλλη οι οπαδοί του ΠΑΟΚ εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι το «Π.Ο.Κ» (ποδοσφαιρικές ομάδες κέντρου), δολοπλοκεί ώστε να το στερήσει από την αγαπημένη τους ομάδα.

Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής των χθεσινοβραδινών επεισοδίων φρόντισε να εμπλακεί, ως μη όφειλε, στην πολιτική αντιπαράθεση και οξύτητα, υμνώντας τον πρωθυπουργό και απαξιώνοντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Φυσικά, είναι θεμιτό κάποιος να θελήσει να εξυπηρετήσει καλύτερα  τα επενδυτικά του συμφέροντα, που έχει αναπτύξει στη χώρα με την βοήθεια (και) της πολιτικής. Έδωσε, όμως το στίγμα της πολιτικής του προτίμησης στους εκατοντάδες χιλιάδες φιλάθλους που τον βλέπουν περίπου ως "μεσσία" για την ομάδα τους και τους οποίους θα χρησιμοποιήσει, εφόσον χρειαστεί, ως "ασπίδα προστασίας" των επιχειρηματικών του δραστηριοτήτων. 

Μπήκε όμως απέναντι στο υπόλοιπο πολιτικό φάσμα που θεωρεί ότι πρέπει να τον πολεμήσει. Εξού και οι αντιδράσεις από άλλο μεγαλοπαράγοντα ερυθρόλευκης ομάδας, ο οποίος είναι γνωστό πως βρίσκεται απέναντι από την Κυβέρνηση, χαρακτηρίζοντάς την μάλιστα, δημοσίως, "Χούντα". Δυστυχώς, και οι δυο προαναφερθέντες έχουν και πολλά Μ.Μ.Ε. ως.. "συμμάχους", για να μην πούμε τίποτε χειρότερο..

Και πάμε στα ακόμα πιο ανησυχητικά φαινόμενα:

Στις θύρες των φανατικών της εξέδρας -όχι, φυσικά, μόνο στην Τούμπα- τα όργανα έχουν αρχίσει. Συνθήματα, χυδαία συνήθως, κατά πολιτικών και άλλα, ναζιστικού περιεχομένου, ακούγονται όλο και περισσότερο.

Βουλευτές, επίδοξοι πολιτευτές, δήμαρχοι, καλούνται να πάρουν θέση για το ποιος δικαιούται το πρωτάθλημα, υπό την απειλή του “μαυρίσματος” σε περίπτωση που δεν επιθυμούν να εμπλακούν ή, ακόμα χειρότερα, δηλώσουν ότι συμπαθούν αθλητικά τον «εχθρό».

Και βέβαια, όπως φάνηκε και στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τα γήπεδα δεν μπορεί να μην εισακούονται στην εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα, ενώ η ανόητη θεωρία του συνθήματος "Ελλάδα είναι μέχρι τη Λαμία" και λοιπά, βρίσκει νέους "οπαδούς" σε εποχές δύσκολες..

Οι παράγοντες-"σταρ" έχουν ιστορική ευθύνη για την «πολιτικοποίηση» του χουλιγκανισμού ή την "χουλιγκανοποίηση" της πολιτικής. Τα όσα είδαμε χθες το βράδυ στην Τούμπα είναι μια ακόμη έκφραση του "θηριώδους" λαϊκισμού που διαπερνά, κάθετα και οριζόντια, τη νεοελληνική κοινωνία.

Οι κερκίδες στα γήπεδα, σε ολόκληρο τον κόσμο, λειτουργούσαν, ανέκαθεν, ως "θερμοκήπια" ενός απροσχημάτιστου και ανορθολογικού εθνικισμού ή τοπικισμού, ο οποίος διαχεόταν εύκολα στους δρόμους και έφτανε μέχρι και τα πεδία των πολεμικών συρράξεων, όπως έδειξε το παράδειγμα της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 90. Τώρα το πράγμα πάει να ξεφύγει και εδώ..

Θα ήταν ευχής έργον, σε αυτή τη συγκυρία, να υπήρχε στην Ελλάδα μια κάστα πολιτικών η οποία να είχε το σθένος- αλλά και την.."άγνοια κινδύνου"- που χρειάζεται για να ξεριζωθεί το "απόστημα", ακόμα κι αν αυτή η πράξη είχε πολλές, παράπλευρες απώλειες..

Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται να υπάρχει..