Παρά το γεγονός αυτό, η ανάγκη να υπάρχει μια, κατ' επίφαση, αιρετή, δημοκρατική αντιπροσώπευση των πολιτών που ανήκουν σε χώρες μέλη της Ε.Ε., μας οδηγεί, ανά πενταετία στην εκλογή Ευρωβουλευτών.

Οι τελευταίοι "απολαμβάνουν" μια σειρά από προνόμια και, μάλιστα, δεν ελέγχονται για το πως ξοδεύουν επιδόματα- όπως αυτό που καλείται "επίδομα γενικών εξόδων" και υποτίθεται πως αφορά "έξοδα γραφείου"..

Το παραπάνω επίδομα ανέρχεται στα 4.416 ευρώ το μήνα, δεν τα λες και λίγα..

Τα χρήματα αυτά παρέχονται για "επαγγελματικούς" λόγους, αλλά ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Αντόνιο Ταγιάνι απέρριψε το 2018 αίτημα δημοσιογράφων περί αναφοράς σχετικά με το που δαπανώνται τα χρήματα. Η απόφαση του Προεδρείου ήταν ομόφωνη και, φυσικά, αναφερόμαστε σε χρήματα Ευρωπαίων φορολογούμενων..

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο συμφώνησε με την Ευρωβουλή, διότι, όπως αποφάσισε, πρέπει να προστατευτεί η ιδιωτική ζωή και η ακεραιότητα του ατόμου (sic).

Αν δεν το γνωρίζετε, η μηνιαία αποζημίωση (ή μισθός) των Ευρωβουλευτών είναι 8.757,70 ευρώ μεικτά. Σε αυτά, θα πρέπει να προσθέσετε και το ποσό που δικαιολογεί το Ευρωκοινοβούλιο κάθε μήνα για το προσωπικό του γραφείου ενός Ευρωβουλευτή, το οποίο μπορεί να φθάσει μέχρι τα 24.164 ευρώ. 

Δεν υπολογίζονται παραπάνω τα χρήματα για ταξίδια, εννοείται..Επίσης, υπάρχει και ένα επίδομα για τα "προσωπικά έξοδα κατά τις ημέρες συνεδριάσεις". Αυτό δεν είναι υψηλό, μόλις 307 ευρώ ανά μέρα.."Φτώχεια"..

Το "καλύτερο" είναι- ας αφήσουμε κατά μέρος τη συνταξιοδότησή τους..- πως, αν δεν επανεκλεγούν ή δεν ξαναβάλουν υποψηφιότητα, μπορούν να πάρουν μέχρι και 190.000 ευρώ, αναλόγως του χρόνου θητείας τους. Λέγεται "μπόνους εξόδου"!

Φαντάζομαι πως τώρα δεν "απορείτε" γιατί κάποιοι επιλέγουν την Ευρωβουλή ως χώρο πολιτικής δραστηριότητας και.."ξεσπιτώνονται"..

Στην πραγματικότητα, τα παραπάνω στοιχεία είναι ενδεικτικά του "γραφειοκρατικού τέρατος" στο οποίο έχει εξελιχθεί μεγάλο μέρος της Ε.Ε., καθιστώντας επιτακτικότερη από ποτέ άλλοτε-λόγω και του πολιτικού "κλίματος"- την υιοθέτηση "γενναίων" μεταρρυθμίσεων, ως προς τη λειτουργία του υπερεθνικού αυτού θεσμού.

Και, πάνω απ' όλα, τη θεσμοθέτηση ουσιαστικών αρμοδιοτήτων για τους Ευρωβουλευτές, οι οποίοι συμμετέχουν τώρα σε συνεδριάσεις και επιτροπές με ασαφείς, βαρύγδουπους και θεωρητικά περιγραφόμενους στόχους..