Δείτε παρακάτω το περίφημο "άρθρο 64" που για την Κυβέρνηση σημαίνει "εξάλειψη της ανομίας στα Πανεπιστήμια" και για την Αντιπολίτευση "αστυνομοκρατία στα Πανεπιστήμια"..

"Ακαδημαϊκές ελευθερίες – Αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος

1. Στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.) κατοχυρώνεται και προστατεύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, η οποία αποτελεί θεσμική εγγύηση της αδέσμευτης και απαραβίαστης επιστημονικής σκέψης, έρευνας και διδασκαλίας.

2. Η ακαδημαϊκή ελευθερία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών, προστατεύονται σε όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι., έναντι οποιουδήποτε προσπαθεί να τις καταλύσει ή περιορίσει.

3. Εντός των χώρων των Α.Ε.Ι. οι αρμόδιες αρχές ασκούν όλες τις κατά νόμο αρμοδιότητές τους συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων.».

Αυτή η ασαφής, νομικά προβληματική και ήδη υπάρχουσα πρόβλεψη (με αριθμό 3) έχει, κατά κόρον, χρησιμοποιηθεί από την Ελληνική πολιτική σκηνή ως πεδίο "ιδεολογικής αντιπαράθεσης". Πρόκειται για "λόγια του αέρα", ένθεν κακείθεν. Οι "αρμόδιες αρχές"- βλέπε Αστυνομία-, μπορούσαν και παλαιότερα να επέμβουν "λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων" στα Πανεπιστήμια, με ένα απλό τηλεφώνημα της διοίκησής τους. Κι όταν λέμε "αξιόποινες πράξεις", προφανώς εννοούμε και αυτές που διαπράττονται από μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού αλλά και στελέχη όλων των φοιτητικών παρατάξεων. Τι, όχι...;

Όσον αφορά την "τραγωδία του ενεργητικού και παθητικού καπνίσματος", το κυριότερο απ' ότι αντιλαμβανόμαστε πρόβλημα στην ημεδαπή- εάν κρίνουμε από τις αναφορές σ' αυτό-, η λύση δεν θα προέλθει, φοβόμαστε, από την "δρακόντεια" εφαρμογή των ήδη υφισταμένων περιορισμών και προστίμων, αλλά από τον "εκσυγχρονισμό" του νόμου και την "φιλελευθεροποίησή" του.

 Ήτοι, θα πρέπει να υπάρξουν προβλέψεις για τη δημιουργία χώρων, για καπνιστές και μη, οπουδήποτε. Τότε μόνο θα είναι πραγματικά εφικτή η υποστήριξη των μέτρων από το κοινωνικό σύνολο. Πρέπει ν' αφαιρεθούν οι "δικαιολογίες" από την πλευρά των καπνιστών και να ενισχυθεί η απρόσκοπτη κοινωνική παρουσία των μη καπνιστών σε χώρους οιασδήποτε λειτουργίας. Το ίδιο, βέβαια, θα πρέπει να συμβεί και με άλλες κατηγορίες του πληθυσμού, μέσω πράξεων και όχι πομπωδών, μοραλιστικού ύφους εξαγγελιών.

Από την άλλη πλευρά, είναι, τουλάχιστον, υποκριτικό- για να μην χρησιμοποιήσουμε άλλους χαρακτηρισμούς- να προωθείται, συστηματικά μέσω των Μ.Μ.Ε. και όχι μόνο, μια αντίληψη "καθωσπρεπισμού" και "comme il faut" συμπεριφοράς εντελώς παρωχημένη και αναχρονιστική. Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που οι κορυφαίες οικονομίες του πλανήτη έχουν προχωρήσει σε αποποινικοποίηση ακόμα και ναρκωτικών ουσιών ήπιας μορφής!

Και, σε τελική ανάλυση, σε τι συνίσταται η περίφημη "κανονικότητα"; Τρώγεται ή φοριέται στο δεξί, σαν κόσμημα; Είναι η ίδια για όλους ή υπάρχουν διαφοροποιήσεις ανάλογα με τη χώρα, το κλίμα ή το φύλο και το χρώμα; 

Ποιοι είναι οι "κανονικοί" άνθρωποι άραγε..; Αναφέρει κάτι επ' αυτού η Αγία Γραφή..;