Ευελπιστούμε πως θα πρυτανεύσει η κοινή λογική- αλλά και η επιστημονική κοινότητα..-, ωθώντας τον προγραμματισμό των εκδηλώσεων προς μια εξωστρεφή και εκσυγχρονισμένη αντίληψη τόσο όσον αφορά την ιστορική γνώση αλλά και την ίδια την, καλώς εννοούμενη, εκμετάλλευση της πλούσιας και πολυσχιδούς ιστορίας του ελληνικού έθνους και, εν γένει, του γεωγραφικού μας χώρου.

Δυστυχώς, τα πρώτα δείγματα είναι, το λιγότερο, αντιφατικά. Από τη μια, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρεται σε "ιστορική κριτική" και "ευκαιρία" για αποτίμηση της ιστορικής μας πορείας- με ταυτόχρονη αποτίμηση των λαθών που διέπραξαν οι επιφανείς Έλληνες ηγέτες του απώτερου αλλά και πιο πρόσφατου παρελθόντος- και από την άλλη, ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός αναπαράγει υπεραπλουστεύσεις και ιστορικές ανακρίβειες.

Φυσικά, δεν είναι ρεαλιστικό να έχουμε την απαίτηση από τον οιονδήποτε Έλληνα πολιτικό να είναι, πάντα, ιστορικά ακριβής. Το αντίθετο, μάλλον, συμβαίνει, επί μονίμου βάσεως, καθώς βασικός στόχος της πολιτικής επικοινωνίας είναι η "προσέγγιση και σαγήνη" της κοινής γνώμης, ενός συνόλου δηλαδή πολιτών οι οποίοι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουν "εκπαιδευτεί" να πιστεύουν ως "θέσφατα" ένα σωρό "παραμυθάκια" περί Ελληνικής Ιστορίας.

Θ' αναφέρουμε, επί παραδείγματι, ορισμένες συνήθεις "στρεβλώσεις" που αφορούν την ιστορική γνώση εν Ελλάδι,  στρεβλώσεις οι οποίες ενισχύονται, διαχρονικά, από πλήθος ψυχαγωγικών προϊόντων:

- Οι Έλληνες ενώθηκαν εναντίον των Περσών.

Όντως συνεργάστηκαν κάποιες πόλεις-κράτη για ν' αντιμετωπίσουν την Περσική απειλή, αλλά όχι όλες και ούτε είχε σφυρηλατηθεί κάποια "εθνική συνείδηση". Λόγοι επιβίωσης και κοινής λογικής, κυρίως, επέβαλαν στις πόλεις του Ελλαδικού, γεωγραφικού χώρου να συμμαχήσουν, προκειμένου ν' αντιμετωπίσουν τον ισχυρότατο Περσικό στρατό- ο οποίος, φυσικά, δεν ήταν τόσο πολυάριθμος όσο αναφέρει, για παράδειγμα, ο Ηρόδοτος. Ο τελευταίος, άλλωστε, δεν θεωρείται "επιστήμων Ιστορικός". Ο πρώτος αντίστοιχος ήταν ο Θουκυδίδης. 

-Οι 300 Σπαρτιάτες των Θερμοπυλών.

"Σύγχυση" και εδώ. Οπωσδήποτε, η "θυσία" των 300 επίλεκτων Σπαρτιατών είναι αξιοθαύμαστη, αλλά πολέμησαν και άλλοι μαζί τους, όπως οι 700 Θεσπιείς, οι οποίο έχουν "χαθεί" στη..μετάφραση. Εν μέρει, φυσικά, δικαιολογημένα, καθώς η Σπάρτη διέθετε τους καλύτερους οπλίτες και, γενικώς, είχε μια ιδιαίτερη, σχεδόν μυστικιστική, αντίληψη για τη σωματική ρώμη και τον πόλεμο. Επιπρόσθετα, η Σπάρτη ανήκει στην λεγόμενη "Παλαιά Ελλάδα"..

-Μαραθώνας-Θερμοπύλες-Σαλαμίνα..

Συχνότατο το φαινόμενο να γίνεται λάθος με τις χρονολογίες των συρράξεων αυτών. Κι όμως, τις χωρίζει απόσταση 10 ετών. Η μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ.) δε, αφορούσε μόνο τους Αθηναίους, οι οποίοι ζήτησαν μεν βοήθεια από άλλες πόλεις κράτη αλλά δεν έλαβαν παρά.."ψίχουλα". Στις Θερμοπύλες και τη Σαλαμίνα (480 π.χ.), ευτυχώς υπήρξε καλύτερη..συνεννόηση. Ωστόσο, η πολύ σημαντική μάχη των Πλαταιών (479 π.χ), η οποία έδωσε το τελικό τότε "χτύπημα" στην εκστρατεία του Ξέρξη και ήταν το "Κύκνειο Άσμα" του βασικού υπαίτιου για την όλη επιχείρηση Μαρδόνιου- γαμπρού του Πέρση Αυτοκράτορα-, είναι μονίμως "υποβαθμισμένη" στην Ελληνική ιστοριογραφία. Μερικοί Έλληνες δεν κατάλαβαν με ποια μάχη τελείωνε η, μη ακριβής ιστορικά φυσικά, ταινία "300" του Ζακ Σνάϊντερ..

-Πλην Λακεδαιμονίων..

Η Σπάρτη, γενικώς, ήταν ολίγον.."δυσκοίλια" και ιδιαίτερα υπερήφανη για να παραχωρήσει την πρωτοκαθεδρία σε οιαδήποτε άλλη Ελληνική πόλη ή Βασίλειο..Ούτε ο πανίσχυρος Φίλιππος της Μακεδονίας, καθώς και ο γιος του, ο περίφημος Αλέξανδρος ο Γ' ( Μέγας Αλέξανδρος) δεν μπήκαν στη διαδικασία να ζητήσουν την υποτέλειά της. Φυσικά, τότε η Σπάρτη βρισκόταν ήδη σε παρακμή. Ωστόσο, νωρίτερα, επί Πελοποννησιακού Πολέμου, η Σπάρτη δεν δίστασε καθόλου να χρησιμοποιήσει Περσικά κεφάλαια για να καταβάλει την Αθηναϊκή αντίσταση. Γεγονός το οποίο ήταν απολύτως συνηθισμένο εκείνη την εποχή, αλλά και ποινικά κολάσιμο..

-Μανιχαϊσμός για "μικρά παιδάκια"..

Η Ελληνική εκπαίδευση, αλλά, κυρίως, τα Ελληνικά ΜΜΕ και τα κάθε λογής "πολιτιστικά" υποπροϊόντα, παρουσιάζουν τα ιστορικά πρόσωπα με όρους "καλού-κακού", χωρίς να τους απασχολεί η ιστορική ακρίβεια και η ορθολογική αντιμετώπιση του ιστορικού γίγνεσθαι. Οι δικαιολογίες, φυσικά, αφθονούν..Από την απλοϊκή έκφραση "αυτό πουλάει"- η οποία έχει διαψευστεί πλειστάκις- στην επικίνδυνη αντίληψη περί "δημιουργίας ηρωικών προτύπων" ή "εθνικών σημείων αναφοράς" για την Ελληνική νεολαία, κυρίως, η οποία αντιμετωπίζεται ως "ανώριμη, αδιάφορη και αστοιχείωτη" προφανώς, καθώς θεωρείται ανίκανη να προσεγγίσει, μέσω της επιστημονικής γνώσης, την Ιστορία. 

-Ιδεοληψία..

Η Ιστορία χρησιμοποιείται, συχνότατα, για να "επιβεβαιώσει" σύγχρονες πολιτικές ιδεοληψίες και πρακτικές. Αυτό το "φαινόμενο" είναι ενδημικό στα περισσότερα Δυτικά κράτη, απλά στην Ελλάδα έχει λάβει "γραφικές διαστάσεις"..

-Εμμονή με το "ηρωικό" παρελθόν..

Παρά το γεγονός ότι πλήθος Ελλήνων Ιστορικών- αλλά και πρωταγωνιστών της Ιστορίας-, έχουν επισημάνει πως δεν πρέπει να υπάρχει "προσκόλληση" στο παρελθόν αλλά εξαγωγή των κατάλληλων συμπερασμάτων μέσα από ενδελεχή εξέταση των γεγονότων και, κυρίως, των αιτίων και συνεπειών τους, με σκοπό την όσο το δυνατόν καλύτερη εξέλιξη των Ελλήνων- βλέπε και ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, με κοινό Έλληνες φοιτητές-, το Ελληνικό Κράτος αλλά και οι βασικοί εκφραστές του ημεδαπού "status quo" σ' όλα τα επίπεδα, "προτείνουν" και "προκρίνουν" την άκριτη "προγονολατρεία", "πατριδοκαπηλεία" και, τελικά, την "εθνικιστική" αντίληψη περί  παρελθόντος, παρόντος και, αναπόφευκτα, μέλλοντος..Την ίδια στιγμή, φυσικά, η χώρα συμμετέχει σε Υπερεθνικούς Οργανισμούς, Ενώσεις και άλλες δομές, παραχωρώντας ένα μέρος της "εθνικής" της "κυριαρχίας" με το..αζημίωτο. 

Παράλογο..;