Είναι, όμως, δικαιολογημένη και, κυρίως, στοιχειοθετημένη αυτή η γενικευμένη αίσθηση "ανασφάλειας" και, ενίοτε, "πανικού" που συνοδεύει όλο και πιο συχνά τις δημόσιες τοποθετήσεις και πρακτικές μιας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων πολιτών;

Εάν πάρουμε ως "παράδειγμα" και, ταυτόχρονα, "υπόδειγμα" το ζήτημα της έλευσης προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, δεν δικαιολογείται. Καμία αύξηση της περιγραφόμενης ως "σοβαρής"  εγκληματικότητας δεν έχουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Υφίσταται, τω όντι, μια αύξηση της παραβατικότητας σε λιγότερο σοβαρά αδικήματα αλλά τα στατιστικά στοιχεί της ΕΛ. ΑΣ. δεν δείχνουν μια μόνιμη, αυξητική τάση αλλά "σκαμπανεβάσματα". Αυτό το στατιστικό μέγεθος, βέβαια, είναι απολύτως σχετικό και με την αποτελεσματικότητα των αρχών ασφαλείας.

Από το 1990 ξεκίνησε μια, άνευ προηγουμένου, έλευση μεταναστών στην Ελλάδα, η οποία διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο αριθμός τους έφθασε να ξεπερνά το ένα εκατομμύριο και πολλοί απ' αυτούς που ήλθαν ζήτησαν και έλαβαν την Ελληνική ιθαγένεια. Ωστόσο, παρά τα επί μέρους "κρούσματα", δεν υπήρξε τότε μαζική αντίδραση απέναντι στους ξένους. Φυσικά, υπάρχει το επιχείρημα πως ο συντριπτικός αριθμός των ξένων τότε δεν είχε καμία σχέση με το Ισλάμ. Προφανώς, ήταν και μέλη της "λευκής φυλής".

Το 2014 είχαμε το πρώτο μεγάλο "κύμα" της νέας αυτής φάσης στην οποία πέρασε το, έτσι κι αλλιώς, πάντοτε υπάρχον μεταναστευτικό ζήτημα. Η Ελλάδα υποδέχθηκε τότε πολύ περισσότερους ανθρώπους απ' όσους υποδέχεται τώρα, αλλά το "κοινό αίσθημα" ήταν σχεδόν αντίστροφο. Αυτό οφειλόταν σε μια ποικιλία από λόγους, που δεν θ' αναφέρουμε εδώ. Σε κάθε περίπτωση, τότε υπήρξε προώθηση σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναλόγως με τις προϋποθέσεις που έθετε η κάθε μια. Τώρα, δεν υφίσταται αυτή η δυνατότητα, παρά μόνο σ' έναν ελάχιστο αριθμό από τους ανθρώπους αυτούς.

Παρόλα αυτά, η Ελληνική Πολιτεία θα μπορούσε να έχει, εξαρχής, θέσει το πρόβλημα υπό σχετικό έλεγχο, αν λειτουργούσε μ' έναν ενιαίο, τεχνοκρατικό και ορθολογικό τρόπο. Φευ, όμως..Όπως όλα τα σημαντικά ζητήματα, έτσι και το "προσφυγικό-μεταναστευτικό" έγινε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης από τους κυρίαρχους πόλους του Ελληνικού κομματικού συστήματος. "Κορωνίδα" των πρακτικών αυτών, η πολιτική επιλογή καλλιέργειας ενός κλίματος "φόβου και δέους" από τη νυν Κυβέρνηση, πριν τις Εθνικές Εκλογές του περασμένου Ιουλίου.

Μια επιλογή που "στοιχειώνει" τώρα ή έστω επηρεάζει αρνητικά τις όποιες προσπάθειες γίνονται προκειμένου να εφαρμοστούν μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Προσπάθειες οι οποίες θα ήταν, ούτως ή άλλως, δυσχερείς, λόγω της διαχρονικής έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των Θεσμών της Ελληνικής Πολιτείας  και του ίδιου του Έλληνα πολίτη.

Παράλληλα, η Κυβέρνηση της Ν.Δ. πόρρω απέχει από το να "πείσει" πως όντως στοχεύει σ' έναν εξορθολογισμό της διοίκησης του κράτους, με απαραίτητη την "αποκομματικοποίησή" του. Πολλά τα παραδείγματα πλήρους σύγχυσης μεταξύ λεγομένων και πράξεων από Κυβερνητικά στελέχη, πλήθος οι καταγγελίες για "ρουσφέτια" και περιστατικά "κατάχρησης εξουσίας"..Τα ίδια και χειρότερα, δηλαδή..

Μπορεί την ίδια στιγμή να λαμβάνονται και θετικά μέτρα, κυρίως οικονομικής φύσεως, αλλά αυτό δεν αποτελεί "πανάκεια" για την υποβάθμιση των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων στην Ελληνική Επικράτεια.

Ούτε μπορεί να χρησιμοποιείται, μονίμως, το "προσφυγικό-μεταναστευτικό" και τα Εθνικά θέματα εν γένει ως "δαμόκλειο σπάθη" απέναντι στις αντίθετες φωνές. Τα στοιχεία "καθεστωτισμού" που είχαν επιδείξει  προηγούμενες Κυβερνήσεις- μη εξαιρουμένης αυτής του κ. Τσίπρα-, είναι "αστεία", συγκρινόμενα με κάποια φαινόμενα που παρακολουθούμε αυτή την εποχή. Το αν αυτό είναι "συγκυριακό" ή "οργανωμένο" και αποσκοπεί κάπου, μένει ν' αποδειχθεί. Ωστόσο, το "παραμύθι" περί "Φιλελευθερισμού" έχει ήδη καταρρεύσει ως "χάρτινος πύργος", με χαρακτηριστική περίπτωση τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Κοντολογίς, όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ανέφερε τα λόγια που εμφανίζονται ως τίτλος στο παρόν άρθρο, μάλλον δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως οι Έλληνες θα έφθαναν στο σημείο να είναι περισσότερο φοβισμένοι το 2019 απ' ότι, πιθανώς, ήταν το 1825..Κι αν αυτό σας φαντάζει "υπερβολικό", παρατηρήστε γύρω σας..