Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας με την οποία ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 1η Δεκεμβρίου 2019, το 13ο Τακτικό Συνέδριο της Ν.Δ., αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στο ότι το κόμμα δεν πρέπει να επηρεασθεί από την "ασθένεια" του "κυβερνητισμού". Την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη, όπως ο πρώην Πρόεδρος του κόμματος, κ. Μεϊμαράκης, μιλούσαν για την "ευτυχή συγκυρία" της ύπαρξης ταυτόσημων απόψεων μεταξύ Κυβέρνησης και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Περιφερειαρχών και Δημάρχων. Αυτό, όντως υφίσταται, εάν δούμε τα αποτελέσματα των εκλογικών αρχαιρεσιών τόσο στην Ένωση Περιφερειών (ΕΝΠΕ) όσο και στην Ένωση Δήμων (ΚΕΔΕ).

Το "σκηνικό", αρκούντως "μινιμαλιστικό"

Συνεπώς, αυτή τη στιγμή, μοναδικός "αντίπαλος" της Ν.Δ. φαίνεται να είναι η ίδια της η "δυνητική" εσωστρέφεια, εκπορευόμενη είτε από διαφορετικές πολιτικές και "αισθητικές" αντιλήψεις είτε από "γκρίνια" για τη μη αξιοποίηση στελεχών της παραδοσιακής "δεξιάς" σε θέσεις- κλειδιά του κυβερνητικού μηχανισμού.

Προς το παρόν, επωφελούμενος και από την σχεδόν "ομόρρυθμη" αποδοχή του από τα ΜΜΕ, ο Έλληνας Πρωθυπουργός επιτυγχάνει να πατάει σε δυο "βάρκες": Και σ' αυτήν που ονομάζεται "Φιλελεύθερο Κέντρο" και σ' αυτήν της "Πατριωτικής-Λαϊκής Δεξιάς". Άλλωστε, η Ν.Δ., όπως όλα τα κόμματα εξουσίας, οφείλει να είναι ένας χώρος "πολυσυλλεκτικός" και "εξωστρεφής". Ήδη, όμως, εμφανίζονται "σύννεφα" στον ορίζοντα..

Φωτισμός που θα μπορούσε να είχε "υιοθετήσει" και ο Bob Wilson..

Πριν "αλέκτωρ λαλήσει τρις", μετά από μόλις 5 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας, η κριτική απέναντι στην ηγεσία βρίσκει πρόσφορο "έδαφος" στο λεγόμενο "Μεταναστευτικό" πρόβλημα, εκμεταλλευόμενη τον ενδημικό "σωβινισμό" που διαπερνά τον πυρήνα των υποστηρικτών του κυβερνώντος κόμματος- ειδικότερα όσων "επαναπατρίστηκαν" από άλλους "δεξιόστροφους" σχηματισμούς όπως οι ΑΝ.ΕΛ, η ΠΟΛ. ΑΝ.,  η Χρυσή Αυγή και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Ακόμα και η "αισθητική" που "έφερε" ως μήνυμα το ίδιο το συνέδριο, είτε από πλευράς "φόρμας" είτε "περιεχομένου", ήταν κραυγαλέα αντιφατική. Μινιμαλισμός, τεχνοκρατισμός, φιλελευθερισμός και νέες τεχνολογίες από τη μια, παραδοσιοκρατία, επιδειξιομανία, δημαγωγία και άκρατος υλισμός από την άλλη..

Αντιφάσεις..

Όταν το Σάββατο, 30 Νοεμβρίου, ο κ. Τάκης Παππάς, γνωστός πολιτικός επιστήμονας, μίλησε στο Συνέδριο περί "λαϊκισμού" αναφέροντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα- μεταξύ άλλων- τον Πρόεδρο των Η.Π.Α., καταχειροκροτήθηκε από πολλούς. Μερικοί εξ αυτών, πριν από λίγο καιρό, "έπιναν" νερό στο όνομα του κ. Τrump. Μερικοί το κάνουν ακόμα..

O χώρος για τους "επάρατους" καπνιστές. Στο βάθος, τρύπες για να επιτευχθεί η "νομιμότητα"..

Επίσης, θα μπορούσε κανείς "κακεντρεχής" να σχολιάσει δυσμενώς το γεγονός πως μετά απ' όλη αυτή την επικοινωνιακή "καταιγίδα" περί καπνίσματος και απαγόρευσής του σε δημόσιους χώρους, ο αντίστοιχος χώρος για καπνιστές στο πλαίσιο του Συνεδρίου ήταν.."οριακά" εντός νομιμότητας..

Ο κ. Σχοινάς, ο κ. Αβραμόπουλος, ο κ. Μεϊμαράκης- κατά ένα ποσοστό- και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησαν περί "αλληλεγγύης" εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και, μάλιστα, υπερθεμάτισαν επάνω στην ανάγκη να υπάρξει μια κοινή "γραμμή" απέναντι στις "Τουρκικές προκλήσεις". Άλλοι, προτίμησαν να δώσουν έμφαση στην "κοινή γραμμή" απέναντι στις.."αριστεριστικές" προκλήσεις εντός των τειχών..

Η αισθητική αντίληψη

Πέρα από την επιβεβλημένη "πρακτική" αντίληψη που πάντοτε κυριαρχεί σε τέτοιου είδους γεγονότα, το Συνέδριο της Ν.Δ. ήταν "στημένο" ως ένα τηλεοπτικό και διαδικτυακό δρώμενο, κατά τις σύγχρονες "επιταγές" της πολιτικής επικοινωνίας. Δεν επεδίωκε τη "μαζικότητα" που θα μπορούσε να προσφέρει ένας μεγαλύτερος χώρος, αλλά την αίσθηση ενός "installation" που φιλοδοξούσε να "ενοχλεί" όσο το δυνατόν λιγότερο. Τίποτε "κραυγαλέο", τίποτε συναισθηματικά "φορτισμένο". Ακόμα και το μουσικό "χαλί" της αναμονής ενάρξεως των εργασιών, σε ξενικούς, lounge ρυθμούς..Προσπάθεια "σφυρηλάτησης" μιας νέας, εκσυγχρονιστικής φυσιογνωμίας του μετριοπαθούς Ελληνικού "Κέντρου" ή εύκολες λύσεις..; Το μέλλον θα δείξει..

Σε κάθε περίπτωση, η Ν.Δ. μοιάζει, σε κάποιες.."στιγμές", διχασμένη μεταξύ John Stewart Mill και..Πηνελόπης Δέλτα..

ΥΓ. Πάντα θα πρέπει ν' ανησυχούμε όταν παρατηρούμε αυξημένη.."οικειότητα" μεταξύ πολιτικής εξουσίας και εκτελεστικής εξουσίας. Το αυτό θα έπρεπε να κάνουμε όταν παρατηρούμε και το αντίστροφο..