Από τη στιγμή που αποφασίστηκε η σταδιακή επαναλειτουργία των δημόσιων δραστηριοτήτων, η υιοθέτηση της υποχρεωτικής χρήσης της μάσκας σε κλειστούς χώρους για κάποιο χρονικό διάστημα, έγινε "αντικείμενο" τριβής μεταξύ της επιστημονικής ομάδας των εμπειρογνωμόνων και των άλλων παραγόντων που εμπλέκονται στη διαχείριση της κρίσεως.

"Προκρίθηκε" η, μερικώς, υποχρεωτική της χρήση, παρότι, μέχρι πρότινος, δεν υπήρχε τέτοια σύσταση προς τον γενικό πληθυσμό και τα μέλη του που δεν παρουσίαζαν συμπτώματα ασθενείας.

Άρα, μερικά από τα λογικά συμπεράσματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

- Η μάσκα θα λειτουργήσει ως ένα "αντίβαρο" στο, επιβεβλημένο ίσως, "ρίσκο" που παίρνει η Κυβέρνηση, προκειμένου ν' αρχίσει να "κινείται" η ήδη βιαίως πληττόμενη Ελληνική Οικονομία.

- Πέρα από τους, αμιγώς, ιατρικούς λόγους, η μάσκα θα είναι κι ένα "ψυχολογικό εργαλείο" για να αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια ο πληθυσμός- ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.

-Η μάσκα είναι και μια "ασφαλιστική δικλείδα" για την περίπτωση που θα έχουμε- ο μη γένοιτο- μεγάλη διασπορά του ιού στην κοινότητα. Σ' αυτή την απευκταία περίπτωση, η εξέλιξη θα μπορεί ν' αποδοθεί και στη μη τήρηση των κανόνων χρήσης της από τους πολίτες και όχι αποκλειστικά στην άρση των μέτρων πρόληψης.

-Τέλος, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες, δίνεται η δυνατότητα σ' επιχειρήσεις που έχουν τις αντικειμενικές προϋποθέσεις, να "κατευθύνουν" την παραγωγική τους δραστηριότητα στην παραγωγή μασκών αλλά και άλλων αντίστοιχων υλικών. Κατά κάποιο τρόπο, η κατάσταση μοιάζει με ότι συνέβη κατά τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν, για παράδειγμα, αυτοκινητοβιομηχανίες μεταβλήθηκαν σε βιομηχανίες παραγωγής πολεμικού υλικού ή ιατρικού.

Πανδημία και "ελεύθερη αγορά"

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως εφόσον η μάσκα θα είναι "υποχρεωτική"- και η μη χρήση της θα τιμωρείται με πρόστιμο-, θα έπρεπε να υπάρχει αντίστοιχη μέριμνα από το Κράτος, ώστε είτε να παρέχεται δωρεάν στους πολίτες (Βέλγιο), είτε να θεσμοθετηθεί αυστηρό "πλαφόν" στην τιμή της (Γερμανία και άλλες χώρες).

Κάτι τέτοιο, προς ώρας, δεν προβλέπεται. Πιθανώς, να γίνει άμεσα, όπως και μια σειρά από άλλες "διορθωτικές" κινήσεις της Κυβέρνησης, οι οποίες έλαβαν χώρα αφού πρώτα υπήρξε έντονη κριτική απέναντι στις "πρωτόλειες" αντίστοιχες αποφάσεις και εφαρμογές.

Είναι γεγονός, πάντως, πως σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης, δεν είναι ρεαλιστικό αλλά ούτε και "μοραλιστικό" ν' αναφερόμαστε σε "αυτορρύθμιση" της αγοράς. Όταν καταστέλλονται, προσωρινά, ατομικές και κοινωνικές ελευθερίες, δεν είναι δυνατόν να μην "ρυθμίζεται" και η λειτουργία της οικονομίας.