Ο πρώην δήμαρχος Τρίπολης, Γιάννης Σμυρνιώτης, σε συνέντευξή του στο σταθμό Αρκαδία 93.8, κατηγόρησε το νυν δήμαρχο της πόλης για αδράνεια, έλλειψη οράματος, παρωχημένη νοοτροπία και άλλα πολλά....

Γεγονός είναι πως, ειδικά, η αδράνεια, αποτελεί αγαπημένη πρακτική για πολλούς έλληνες πολιτικούς. Η κατάσταση αυτή παρουσιάζει,άλλωστε, τόσο δελεαστικές προοπτικές που είναι δύσκολο κάποιος  που ασχολείται με τα κοινά να μην τις λάβει σοβαρά υπόψην  του.

Και εξηγούμαστε:

Όταν κάποιος δεν κάνει τίποτε απολύτως παρά μόνο εξαγγέλει μελλοντικά σχέδια, προθέσεις ή,ακόμα, απλές διαθέσεις (sic), δεν ενοχλεί  κανέναν, δεν έρχεται σε κανενός είδους αντιπαράθεση με τον όποιο θιγόμενο από μια,  για παράδειγμα,μεταρρύθμιση ή μια σοβαρή παρέμβαση στη λειτουργία και  μετεξέλιξη μιας υπηρεσίας του δημοσίου τομέα. Το αυτό ισχύει και για τους Ο.Τ.Α., πόσω μάλλον που η οποιαδήποτε σημαίνουσα απόφαση μιας δημοτικής ή περιφερειακής αρχής, έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών,άρα και άμεσο αντίκτυπο στη δημοτικότητα ενός δημάρχου ή ενός  περιφερειάρχη. 

Συνεπώς, είναι προτιμότερο για τον εκάστοτε αυτοδιοικητικό παράγοντα, να "ποιεί τη νήσσαν",  κατ' ουσία,  αποφεύγοντας οποιαδήποτε απόφαση που θα σήμαινε πολιτικό κόστος, βραχυπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο.

Οι συνέπειες, ωστόσο, αυτής της ιδιοτελούς και κοντόθωρης αντίληψης περί πολιτικής πρακτικής, είναι ιδιαίτερα επιζήμιες για το κοινωνικό σύνολο. Αδυνατώντας το ίδιο  ν' αντιληφθεί την πραγματικότητα ως "όλον", προσδοκά απ' τους πολιτικούς του ταγούς να διαχειριστούν τα προβλήματα που το απασχολούν, θεωρώντας δεδομένη την πρόθεση των τελευταίων να αγωνιστούν ή και να συγκρουστούν ακόμα,  προκειμένου να πετύχουν την ουσιαστική πρόοδο μιας ομάδας ανθρώπων, μιας πόλης ή μιας χωρας.

Φευ, όμως...

Σήμερα,συμπληρώνονται 186 χρόνια απ' τη δολοφονία του Πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια. Ενός ανθρώπου που ήταν αποφασισμένος να επιβάλλει αυτό που ίδιος θεωρούσε ως πρέπον και επιβεβλημμένο για τους πολίτες της, τότε, άρτι απελευθερωθείσας Ελλάδας. Κάποιοι, όμως, που θίχτηκαν απ' τις ενέργειές του, κατάφεραν να τον εξοντώσουν,διαπράττοντας ένα από τα στυγερότερα πολιτικά εγκλήματα της νεότερης ελληνικής ιστορίας. 

Μαζί, όμως, με τον Καποδίστρια, χάθηκε και μια μεγάλη ευκαιρία: Το νεοελληνικό  κράτος, απ' την πρώτη σχεδόν στιγμή της υπάρξεώς του, έμελε να "στιγματιστεί" ως ένα μόρφωμα όπου δεν θα κυριαρχούσε ο ορθολογισμός και η επιδίωξη του κοινωνικοοικονομικού μετασχηματισμού, μέσα από εκσυγχρονιστικές πρακτικές, αλλά η ιδιοτέλεια, ο λαϊκισμός, οι πελατειακές σχέσεις και η....αδράνεια.....