Καρπός μιας σκανδαλώδους σχέσης, η Λουκρητία Βοργία (Lucrezia Borgia) γεννήθηκε στις 18 Απριλίου του 1480 στη Ρώμη. Ήταν νόθα κόρη του πάπα Αλέξανδρου ΣΤ’, κατά κόσμον Ροντρίγκο Βοργία, και αδελφή του Καίσαρα Βοργία – μια οικογένεια από τις πιο λαμπρές, αλλά και αδίστακτες της εποχής.

Στο χορό εξουσίας και αίματος που έκανε διαβόητους τους Βοργίες, η Λουκρητία κατηγορήθηκε ότι συνωμότησε στην εξόντωση των συζύγων της, ότι δηλητηρίασε τους αντιπάλους του πατέρα της κι ότι διατηρούσε αιμομικτικές σχέσεις με τον αδερφό της.

Η "μοιραία γυναίκα"

Η ιστορία θέλει τη Λουκρητία να υπερασπίζεται το ρόλο της "μοιραίας γυναίκας", ωστόσο αν κάποιος ερμηνεύσει τη ζωή και τις δράσεις της με διαφορετικό τρόπο, πρόκειται μάλλον για ένα κορίτσι που χρησιμοποιήθηκε ως πιόνι στα παιχνίδια εξουσίας του παπισμού της Αναγέννησης. Φαίνεται ότι ο πατέρας της Λουκρητίας, ο Πάπας Αλέξανδρος VI (Rodrigo Borgia), και τα αδέλφια της Cesare, Giovanni και Gioffre, κανόνιζαν τους γάμους της με σκοπό τις πολιτικές φιλοδοξίες τους. Ερευνητές αναφέρουν πως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκμεταλλεύτηκαν την εμφάνισή της για να πετύχουν πολιτικούς στόχους. 

Την εξανάγκασαν σε αρραβώνα όταν ήταν 10 ετών και την πάντρεψαν στα 13, στη Ρώμη με τον Giovanni Sforza. Όταν η πολιτική επιρροή του Sforza αποδείχθηκε ανεπαρκής, ο πατέρας της Λουκρητίας έκανε ό, τι μπορούσε για να καταστρέψει το γάμο. Αρχικά προσπάθησε να δολοφονήσει το σύζυγο της κόρης του, και στη συνέχεια (αφού δεν τα κατάφερε), να τον πιέσει να ζητήσει διαζύγιο. Τότε ο Giovanni έφυγε από τη Ρώμη, και ισχυρίστηκε ότι η Λουκρητία είχε πέσει θύμα αδελφικής και πατρικής αιμομιξίας, ενώ στη συνέχεια, υπέγραψε έγγραφα που επιβεβαίωναν ότι ήταν ανίκανος (λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να ακυρωθεί ένας γάμος). 

Κάποιες ιστορίες λένε ότι την στιγμή που γινόταν η ακύρωση του γάμου της, η Λουκρητία ήταν έγκυος. Αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι για να γεννήσει το μωρό της. Ο πατέρας του παιδιού ήταν πιθανότατα ο παπικός ακόλουθος του πατέρα της, Pedro "Perotto" Calderon, ο οποίος μαχαιρώθηκε και αργότερα βρέθηκε στον Τίβερη, με τα χέρια και τα πόδια του δεμένα, έγκλημα που αποδόθηκε στους Βοργίες. Στην ηλικία των 18, παντρεύτηκε ξανά. Αυτή τη φορά, τον 17χρονο Δούκα Alfonso d'Aragon από τη Νάπολη. Το ζευγάρι έκανε ένα γιο, τον Rodrigo, αλλά πέρασε λιγότερο από δύο χρόνια μαζί, επειδή ο Alfonso δολοφονήθηκε το 1500. Για το θάνατο του νεαρού θεωρήθηκε υπεύθυνος ένας από τους αδελφούς της. 

Η Λουκρητία μετρούσε δύο συζύγους και δύο παιδιά στα 20 χρόνια της. Για τις περισσότερες γυναίκες εκείνη την εποχή αυτό θα ήταν αρκετό. Η οικογένειά της όμως δεν σταμάτησε εκεί. Δύο χρόνια μετά, ο Πάπας Αλέξανδρος VI κανόνισε και τρίτο γάμο για την κόρη του. Με έναν άλλο Alfonso αυτή τη φορά, τον Alfonso I d'Este, Δούκα της Φεράρα. Αυτός ο γάμος έφερε επτά παιδιά και διήρκεσε για το υπόλοιπο της ζωής της (ίσως επειδή ο πατέρας της πέθανε το 1503 και μαζί του πολλές δολοπλοκίες της οικογένειας) Και οι δύο ωστόσο διατηρούσαν (αρκετές) εξωσυζυγικές σχέσεις. Δημιούργησε μία λαμπρή αυλή, που προσέλκυσε τους επιφανέστερους καλλιτέχνες, συγγραφείς και λόγιους της εποχής εκείνης, κερδίζοντας την εκτίμησή τους με την ομορφιά και την ευγένειά της.

Οι παθιασμένες ερωτικές σχέσεις που είχε, ενώ ήταν παντρεμένη με τον Alfonso, θα μπορούσαν ίσως να δικαιολογήσουν την περιγραφή της ως μια "μοιραία γυναίκα", αλλά τα υπόλοιπα σκάνδαλα είναι είτε φήμες (όπως οι ιστορίες ότι συχνά δηλητηρίαζε ανθρώπους σε πάρτι) είτε θα μπορούσαν να αποδοθούν στην πεινασμένη για εξουσία οικογένειά της και όχι στην ίδια.Αν και ως σύζυγος δεν υπήρξε ποτέ πιστή (έχει σωθεί η μακρά ερωτική της επιστολογραφία με τουλάχιστον 3 επιβεβαιωμένους εραστές, ανάμεσά τους και ο κουνιάδος της, μαρκήσιος της Μάντοβας), κράτησε τις εξωσυζυγικές της σχέσεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Το τέλος

Στα επόμενα χρόνια η Λουκρητία θα αποκτήσει τη φήμη του πάτρονα των τεχνών και θα φτιάξει στην αυλή της μια φημισμένη και διαρκώς ανθούσα καλλιτεχνική κοινότητα. Από τον κύκλο των ανθρώπων του πνεύματος που κράτησε κοντά της, πολλοί θα έφταναν σε ανώτερες διοικητικές θέσεις, ενώ άλλοι θα έμεναν στην ιστορία της τέχνης ως ζωγράφοι, γλύπτες και ποιητές. Έχοντας αποδράσει από το αποπνικτικό πλαίσιο της διεφθαρμένης δυναστείας, η Λουκρητία ανήλθε σε νέο καθεστώς: παραμένοντας πάντα καλλονή και ευγενική στους τρόπους της, φάνταζε τώρα μια σεβάσμια αναγεννησιακή αριστοκράτισσα που αγαπούσε την τέχνη και συντηρούσε τους καλλιτέχνες και τους λόγιους, κατά τα πρότυπα των Μεδίκων.

Έχοντας ήδη αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή από το 1512, πιθανότατα λόγω του πένθους της για τον χαμό του γιου της από τον δεύτερο σύζυγό της, Αλφόνσο της Αραγωνίας, ήταν οι περιπλοκές στον νέο της τοκετό που θα της στερούσαν τη ζωή. Η Λουκρητία Βοργία εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 24 Ιουνίου 1519, 10 μέρες μετά τη γέννηση του όγδοου παιδιού της με τον δούκα της Φεράρα. Ήταν μόλις 39 ετών.

True story

- Κι αν σήμερα ο χαρακτηρισμός "Λουκρητία Βοργία" αποδίδεται σε άνθρωπο δολοπλόκο και πανούργο, είναι μάλλον άδικο για τη δούκισσα της Φεράρα, καθώς η ιστορική ανασυγκρότηση τη θέλει πλέον άβουλο ον στις αδηφάγες ορέξεις του ανήθικου οίκου των Βοργίων παρά ενεργό μέλος στα ανοσιουργήματά τους. 

Πηγές: lifo.gr/sansimera.gr/newsbeast.gr