Μέσω της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, αναδεικνύεται η ιστορική συμβολή του Έπους 1940-1941 στον αγώνα για  Εθνική Ανεξαρτησία, Ελευθερία και Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια, διατηρείται ζωντανή τη μνήμη των αγωνιστών του και ενισχύεται τη συλλογική αυτογνωσία και το εθνικό φρόνημα όλων μας.

Το Έπος 1940-1941 και η Εθνική Αντίσταση 1941-1944 που ακολούθησε αποτυπώνουν το διαχρονικό πνεύμα αντίστασης που διαπερνά την ιστορία του λαού μας. Αυτό που του επέτρεψε να αντιμετωπίσει όσους κατά καιρούς  επιβουλεύτηκαν την ανεξαρτησία, την ελευθερία, τη δημοκρατία. Εν προκειμένω το φασισμό, ο οποίος αποτελεί διαχρονική απειλή για την Ελλάδα,  για την Ευρώπη και για ολόκληρο τον κόσμο.    

Ο σεβασμός προς τη μνήμη της γενιάς του 1940-1941 και της Εθνικής Αντίστασης και η ευθύνη για το μέλλον των νεότερων γενεών, επιβάλλουν τη μεταλαμπάδευση του πνεύματος αντίστασης από γενιά σε γενιά.

Σήμερα, σε μία άλλη ιστορική φάση, η  επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι του Ελληνισμού σε όλα τα πεδία όπου αυτή αναπτύσσεται (Ανατολική Μεσόγειος, Αιγαίο, Θράκη, Κύπρος) αναδεικνύει  τη στρατηγική στόχευσή της, τον έλεγχό του γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά.     

Οι τελευταίες εξελίξεις, με τις παρατεταμένες και συνεχιζόμενες  παραβιάσεις των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από τη Τουρκία και τα εκ μέρους της τιθέμενα θέματα, τα οποία αμφισβητούν ακόμη και την εθνική κυριαρχία μας,  προκαλούν προβληματισμό και ανησυχία. 

Όμως, προβληματισμό και ανησυχία προκαλεί και η κυβερνητική στάση σχετικά με τις «κόκκινες γραμμές» για την υπεράσπιση και την άσκηση στο πεδίο  των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά και η άρνηση διεθνών παραγόντων, και ιδίως των «συμμάχων» μας, να αντιμετωπίσουν την Τουρκία  με κυρώσεις που θα της προκαλέσουν κόστος.

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της Ιστορίας. Η ιστορική μνήμη, το ασταθές και ανήσυχο διεθνές, ευρωπαϊκό και περιφερειακό περιβάλλον επιτάσσουν, η χώρα μας να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, διαμορφώνοντας εθνική στρατηγική, σε συμπόρευση με την Κύπρο. Απαιτούνται κινήσεις προληπτικής αποτροπής των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας και ενεργού παρουσίας  στο περιφερειακό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, για τις οποίες εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις αποτελούν η αμυντική θωράκιση, η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και η διασφάλιση της εθνικής ενότητας.