Μετά το άνισο και, εν μέρει, "χαοτικό" "Tennet", ο Κρίστοφερ Νόλαν επανήλθε με μια ταινία, "επικών" διαστάσεων, γύρω από τη ζωή του Αμερικανού θεωρητικού φυσικού Ρόμπερτ Τζέι Οπενχάιμερ, και, κυρίως, γύρω από τη δημιουργία της πρώτης Ατομικής βόμβας, που, ως γνωστόν, χρησιμοποιήθηκε από τις Η.Π.Α. κατά της Ιαπωνίας το 1945.

Ως.. συνήθως, η ταινία του Νόλαν είναι ένα κινηματογραφικό επίτευγμα, όσον αφορά τις τεχνικές τις αρετές (φωτογραφία, μοντάζ, "πρακτικά" εφέ και λοιπά), αλλά "χωλαίνει" αρκετά ως προς το σενάριο και τη δραματουργική επεξεργασία- των δευτερευόντων χαρακτήρων.

"Αναγκαστικά", μια ταινία που βασίζεται σε μια και μόνο βιογραφία ενός διάσημου- και αμφιλεγόμενου- προσώπου (την ομότιτλη που κυκλοφόρησε το 2005, των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Σέργουιν), είναι αναπόφευκτο να "καταφεύγει" σε υπεραπλουστεύσεις, ηθικολογικά κλισέ και προσχηματισμό. 

Για παράδειγμα, αρκετοί χαρακτήρες της ταινίας, που είναι και ιστορικά πρόσωπα, παρουσιάζονται ως "καρικατούρες", ειδικά χαρακτήρες που βρέθηκαν "απέναντι" στον κεντρικό ήρωα. Αδιαμφισβήτητα, ο Κίλιαν Μέρφι είναι πολύ καλός στο ρόλο του ήρωα- και, μάλλον, θα πάρει Όσκαρ για την ερμηνεία του αυτή-, ενώ πολύ καλή είναι και η Έμιλυ Μπλαντ στο ρόλο της συζύγου του Οπενχάιμερ, Κίττι. Από εκεί και πέρα, ο Νόλαν βασίστηκε σε "καρατερίστες" για να πλαισιώσουν τους κεντρικούς ήρωες και κάποια "μεγάλα" ονόματα σε νευραλγικούς, για την πλοκή, ρόλους, όπως ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ (Λούις Στράους), ο Ματ Ντέιμον (Στρατηγός Γκρόουβς), ο Γκάρι Όλντμαν (Πρόεδρος Τρούμαν), ο Κένεθ Μπράνα (Νιλς Μπορ) και ο Κέισι Άφλεκ (Συνταγματάρχης Πας). 

Αν εξαιρέσουμε τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ και, κυρίως, τον Κένεθ Μπράνα, οι υπόλοιποι σταρ καταφεύγουν σε "ευκολίες"- ειδικά ο Ματ Ντέιμον, ο οποίος, πλέον, "περιφέρεται" στις ταινίες και ερμηνεύει τους πάντες με τον ίδιο τρόπο..-, "ηρωοποιώντας" ακόμα περισσότερο τον κεντρικό χαρακτήρα, ο οποίος εμφανίζεται ως "Τιτάνας" περιστοιχισμένος από "κακούς.. νάνους"!

Ήταν, όμως, έτσι τα πράγματα..; Σίγουρα, όχι. Ο Νόλαν, σε αντίθεση με άλλες του ταινίες, εδώ μοιάζει ν' απευθύνεται σ' ένα κοινό που έχει, ήδη, "εθιστεί" στο μανιχαϊσμό και τον διδακτισμό, χωρίς να κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να εμβαθύνει στα ιστορικά γεγονότα.

Είναι χαρακτηριστικό το πως "παρουσιάζεται" το υπαρξιακό άγχος του Οπενχάιμερ αλλά και η δικαιολογία που βρίσκει για να συνηγορήσει υπέρ της χρήσης της Ατομικής βόμβας. Ουσιαστικά, ο Κρίστοφερ Νόλαν "θυσιάζει" μέρος της ουσίας, χάριν του θεάματος και, φυσικά, του "βγήκε" αυτό σε εισιτήρια..

Από εκεί και πέρα, επαναλαμβάνουμε πως η ταινία είναι ένα καλλιτεχνικό επίτευγμα κι οπωσδήποτε αξίζει να τη δει κάποιος, ακόμα και για να την κρίνει. 

Προβάλλεται σήμερα, Κυριακή, 1 Οκτωβρίου, στον κινηματογράφο "Victoria" (πρώην Cineville) της Τρίπολης, στις 20:30.