Οι προκλήσεις διαδέχονται η μια την άλλη, απέναντι σε όλους, όχι μόνον τους Έλληνες ή την Ε.Ε.

Τυπική πρακτική της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής είναι η εφαρμογή του λεγόμενου "ποσοτικού μαξιμαλισμού".

Δηλαδή, όσα πιο πολλά ζητάμε, τόσο πιο πολλά θα πάρουμε!

Οι Τούρκοι δεν είναι, σίγουρα, αφελείς...Δεν επιδιώκουν ούτε επεδίωξαν ποτέ πραγματικά ν' αμφισβητήσουν τη συνθήκη της Λωζάννης, δεν τους ενδιαφέρουν και τόσο οι εδαφικές διαφορές που, οπωσδήποτε, συντηρούνται μεταξύ αυτών και ημών, ούτε "καίγονται" για να...προσαρτήσουν την Βόρειοανατολική Κύπρο.

Αυτό που αποτελεί βασική προτεραιότητα για την Τουρκία είναι η παγίωση μιας σχετικής οικονομικής σταθερότητας-πράγμα δύσκολο, λόγω και της φύσεως της ελληνικής οικονομίας- και η κατάσταση που επικρατεί στο Ιράκ και τη Συρία.

Η Μοσούλη είναι το "τρόπαιο" που η Τουρκία θα ήθελε να προσθέσει στο παλμαρέ της και όχι, βέβαια, η..Χίος!

Ωστόσο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για τους γείτονές μας, καθώς η ισχυρή παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή-παρουσία που αναμένεται να κλιμακωθεί περαιτέρω, λόγω και της εκλογής Τραμπ στις ΗΠΑ- αποτελεί τροχοπέδη για τους στόχους της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Επιπρόσθετα, οι κακές σχέσεις των Τούρκων με το Ισραήλ αλλά και η ύφεση της "καλής" συνεργασίας με τις ΗΠΑ, έχουν φέρει τη χώρα σε μια θέση ενός ιδιότυπου απομονωτισμού, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο της θέση του Προέδρου Ερντογάν, παρά τα περί αντιθέτου λεχθέντα...

Όσοι νομίζουν πως ο Ερντογάν είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Τουρκίας, ένα είδος "σουλτάνου" που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις από πουθενά, δηλαδή ένα είδος Πούτιν, πλανώνται πλάνην οικτρά...

Η Τουρκία είναι βαθιά διχασμένη και η "σιωπηρή πλειοψηφία" στη χώρα κάθε άλλο παρά θετική είναι απέναντι στην 'παντοδυναμία" του Ταγίπ.

Φυσικά, αυτό οφείλεται εν μέρει και στο ότι ο Ερντογάν δεν μπόρεσε να σταθεροποιήσει την οικονομία των Τούρκων, παρά τις αρχικές προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει εντός κι εκτός, εκμεταλλευόμενος απλώς κάποιες ευνοϊκές συγκυρίες, αφήνοντας τη Τουρκική οικονομία να μεγεθυνθεί ανεξέλεγκτα...

Τώρα, αυτό γυρίζει "μπούμερανγκ"...

Συνεπώς, οι φωνασκίες και οι αμφισβητήσεις περί Λωζάνης, Αιγαίου, Κύπρου, Ξάνθης ή μεταναστευτικού κλπ. είναι, απλά, μια προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν να εκμεταλλευτεί το "εθνικό συναίσθημα" των, κατά τα άλλα, απογοητευμένων Τούρκων και να αποπροσανατολίσει τους πολίτες απ' τα φλέγοντα ζητήματα της καθημερινότητας που τους απασχολούν.

Άλλωστε, το ίδιο συχνά πυκνά κάνουμε και εμείς, με σύγχρονο "οπαδό" αυτού του είδους της πολιτικής, το νυν Υπουργό Άμυνας της χώρας...

Γεγονός λογικό αφού Έλληνες και Τούρκοι μοιάζουν πάρα πολύ...Γονιδιακά και όχι μόνο......