Ειδικά, στο χώρο της ελληνικής μικροπολιτικής, η ανωτέρω πρακτική αποτελεί τη βασική μεθοδολογική προσέγγιση όσων, μην έχοντας να επιδείξουν έργο ή ιδεολογική συγκρότηση, προσπαθούν να υποβιβάσουν και τους υπολοίπους σε ένα χαμηλό επίπεδο για να τους...διαχειριστούν καλύτερα!

Φυσικά, τέτοιες αθέμιτες, "κουτσομπολίστικες" και "βλαχο-μπαρόκ" πρακτικές βρίσκουν μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό, το οποίο έχει βαρεθεί να ακούει περί διαφθοράς, χρηματισμών και άλλα τέτοια "χαριτωμένα"...

Επίσης, το ίδιο το ευρύ κοινό, που δεν φημίζεται ούτε για την αναλυτική του ικανότητα αλλά ούτε και για την ευθυκρισία του, προτιμά να θεωρεί τους πάντες "διεφθαρμένους", αδυνατώντας να πιστέψει πως είναι δυνατόν κάποιος να υποστηρίζει έστω και...αυτονόητες αλήθειες, από τη στιγμή που αυτές αποτελούν και τις θέσεις ενός πολιτικού παράγοντα...

Σε τελική ανάλυση, οτιδήποτε εκφράζεται "εν κρυπτώ", άνανδρα και εκ του ασφαλούς, εν είδει "αστεϊσμού", δεν με αφορά...

 Ούτε, όμως, είναι ανεκτό, εφόσον τείνει να γίνει "επαναλαμβανόμενο μοτίβο", με σκοπό, προφανώς, αυτό που έλεγε κάποτε ο Γιόζεφ Γκαίμπελς: "Πες, πες, κάτι θα μείνει!"

Κλείνοντας, θα μπορούσα να επισημάνω μόνο το εξής:

"Μην κρίνετε εξ' ιδίων τα αλλότρια"

Αυτό και τίποτε άλλο...