Άλλωστε, οι τελευταίοι δεν έχουν τις αντικειμενικές δυνατότητες να ασχοληθούν ψυχραίμως και αντικειμενικώς με θέματα για τα οποία συνηθίζουν να κυριαρχούνται από μια συναισθηματική και ψευδεπίγραφη "ανάγνωση" της διεθνούς πολιτικής και των αντιστοίχων συσχετισμών δύναμης που καθορίζουν τις εξελίξεις..

Άλλοι ευθύνονται, κατά κύριο λόγο, για "εθνικούς διασυρμούς" όπως η Κυπριακή Τραγωδία, το "Μακεδονικό" ή ακόμα και η Μικρασιατική Καταστροφή.

Αυτοί οι "άλλοι" λειτουργούν, διαχρονικά, με "τοπικιστικές παρωπίδες", μικροπολιτικές αντιλήψεις και βραχυπρόθεσμες σκοπιμότητες. Δεν τους απασχολεί- ή αδυνατούν να αντιληφθούν- αν οι πράξεις και οι λόγοι τους οδηγούν τη χώρα σε μια αέναη, τελματική εσωστρέφεια που εκφράζεται με εκδηλώσεις τύπου "Συλλαλητήρια για τη Μακεδονία" ή "Υποδοχή του ήρωα της Ορθοδοξίας, Ράντοβαν Κάραζιτς"- Ναι έγινε κι αυτό, τη δεκαετία του 1990 στο Παναθηναϊκό Στάδιο, παριστάμενων σχεδόν όλων των ταγών της τότε ελληνικής κοινωνίας και, φυσικά, του τότε Αρχιεπισκόπου, κ. Παρασκευαϊδη!

Το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, την 21η Ιανουαρίου 2018, απλώς επιβεβαίωσε τα εξής:

-Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ενδιαφέρονται, βασικώς, για τα οφέλη που μπορούν να αποκομίσουν από ένα εθνικό θέμα.

-Διάφοροι "περιθωριακοί" ή "περιθωριοποιημένοι" παράγοντες της πολιτικής ζωής, βλέπουν το "Μακεδονικό" ως "σανίδα σωτηρίας".

-Οι πολίτες συμμετέχουν για λόγους άδολου πατριωτισμού ή απλής, φυσικής αντίδρασης και δεν τους απασχολεί-κάκιστα- ούτε ποιος διοργανώνει κάτι ούτε τι ανοησίες ακούγονται από τους ομιλητές μιας μαζικής συγκέντρωσης.

-Όταν αρχίζουν τα "συνθήματα", το μυαλό και η κριτική σκέψη πάνε περίπατο...