Έρευνα: Χαμηλοί μισθοί και παντός είδους ελλείψεις εκμηδενίζουν το έργο των αστυνομικών στην Αρκαδία

Η έρευνα, όπως αναφέρει η εταιρεία, αποκαλύπτει ένα σώμα ανθρώπων με υψηλό αίσθημα καθήκοντος, αλλά και έντονη αίσθηση αδικίας και κόπωσης.

Οι αστυνομικοί παραμένουν στη θέση τους από επιλογή και πίστη στην αποστολή τους, όμως ζητούν ανταπόκριση από την Πολιτεία:
• Ενίσχυση των μισθολογικών και ασφαλιστικών παροχών.
• Σύγχρονο και αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης.
• Βελτίωση των υποδομών, εκπαίδευσης και εξοπλισμού.
• Καθιέρωση δομών ψυχολογικής και ιατρικής υποστήριξης με μόνιμο χαρακτήρα.
• Μέτρα οικογενειακής και κοινωνικής στήριξης για το προσωπικό πρώτης γραμμής.

Η συνολική εικόνα, τέλος, δείχνει ότι η Ελληνική Αστυνομία διαθέτει ανθρώπινο δυναμικό με βαθιά συναίσθηση του ρόλου του, αλλά η έλλειψη έμπρακτης αναγνώρισης και υποδομών λειτουργεί ως τροχοπέδη στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της επαγγελματικής ικανοποίησης. Η ουσιαστική στήριξη του αστυνομικού προσωπικού δεν αποτελεί απλώς θεσμική υποχρέωση, αλλά προϋπόθεση για τη λειτουργία ενός σύγχρονου, αξιόπιστου και ανθρώπινου κράτους δικαίου.

Τα συμπεράσματα της έρευνας

Η πανελλαδική έρευνα που διενεργήθηκε από την Interview για την Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων αποτυπώνει με σαφήνεια την πραγματικότητα που βιώνει ο Έλληνας αστυνομικός το 2025 — μια πραγματικότητα σύνθετη, απαιτητική και συχνά άνιση ως προς τις συνθήκες εργασίας, την αμοιβή και την ψυχολογική υποστήριξη.

1. Δημογραφική και υπηρεσιακή σύνθεση
Το προφίλ των συμμετεχόντων χαρακτηρίζεται από υψηλή εμπειρία: σχεδόν οι μισοί υπηρετούν πάνω από 20 έτη, ενώ η πλειονότητα είναι άνδρες οικογενειάρχες με παιδιά. Το στοιχείο αυτό αναδεικνύει μια ώριμη επαγγελματική βάση, η οποία γνωρίζει εις βάθος τα προβλήματα και τις παθογένειες του σώματος. Ενδεικτικό είναι ότι το 80% των αστυνομικών υπηρετεί σε θέσεις που επέλεξε οικειοθελώς, δείχνοντας αίσθημα καθήκοντος και επαγγελματικής αφοσίωσης.

2. Εργασιακές συνθήκες και ωράρια
Παρά τη γενική τήρηση εβδομαδιαίου προγραμματισμού, η εναλλαγή υπηρεσιών και τα απρόβλεπτα ωράρια επηρεάζουν έντονα την προσωπική και οικογενειακή ζωή (μέσος βαθμός επίδρασης 3,7/5). Οι αστυνομικοί θεωρούν την έλλειψη προσωπικού (34,7%) ως τη σοβαρότερη δυσκολία, ενώ ακολουθούν η ψυχολογική πίεση και ο φόρτος εργασίας. Το γεγονός ότι ένα σημαντικό ποσοστό δηλώνει πως τα ρεπό και τα ωράρια δεν τηρούνται πάντοτε, υποδεικνύει ανάγκη για αυστηρότερο σεβασμό του εργασιακού πλαισίου.

3. Οικονομική κατάσταση
Η εικόνα που προκύπτει είναι εξαιρετικά πιεστική. Η μέση αξιολόγηση επάρκειας αποδοχών είναι μόλις 2,0/5, ενώ το 94,5% θεωρεί ανεπαρκή την αποζημίωση για την επικινδυνότητα του επαγγέλματος. Σχεδόν 7 στους 10 αστυνομικούς δηλώνουν ότι δεν μπορούν να καλύψουν επαρκώς τις οικογενειακές τους υποχρεώσεις. Τα οικονομικά αιτήματα επικεντρώνονται σε επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, αυξήσεις και φοροελαφρύνσεις — δείκτες μιας μακροχρόνιας οικονομικής υποβάθμισης του επαγγέλματος.

4. Αξιολόγηση, αναγνώριση και διοίκηση
Το σύστημα αξιολόγησης χαρακτηρίζεται από χαμηλή αποδοχή: μέσος όρος 2,5/5 σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη και την αντικειμενικότητά του. Αντίστοιχα, οι δείκτες αναγνώρισης και επιβράβευσης παραμένουν περιορισμένοι, στοιχείο που συντελεί σε αποδυνάμωση του επαγγελματικού κινήτρου. Οι περισσότεροι αστυνομικοί ζητούν βελτίωση των οικονομικών απολαβών και καλύτερες συνθήκες εργασίας, ωστόσο η έλλειψη εμπιστοσύνης στη διοίκηση και η συνεχής πίεση για απόδοση επιδρούν αρνητικά στο εργασιακό κλίμα.

5. Ψυχολογική και ιατρική υποστήριξη
Ένα από τα πιο ανησυχητικά ευρήματα αφορά την ψυχική υγεία. Σχεδόν δύο στους τρειςσυμμετέχοντες θεωρούν ότι η εργασία τους επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία τους (μέσος όρος 3,3/5), ενώ η παροχή ψυχολογικής και ιατρικής υποστήριξης αξιολογείται ως ανεπαρκής (μέσος όρος 2,0–2,1/5). Παρά ταύτα, πάνω από 70% δηλώνουν ότι θα προσέφευγαν σε ψυχολόγο αν υπήρχε ανάγκη, αποδεικνύοντας την ωριμότητα και το αίσθημα ευθύνης του προσωπικού. Η έλλειψη συστηματικής πρόληψης, ενημερωτικών προγραμμάτων και ιατρικής κάλυψης αναδεικνύεται σε κρίσιμο ζήτημα πολιτικής.

6. Εκπαίδευση και υποδομές
Η πλειονότητα λαμβάνει εκπαίδευση ετησίως, ωστόσο η ποιότητα των υποδομών και ο εξοπλισμός κρίνονται ανεπαρκείς. Πάνω από τους μισούς δηλώνουν ότι δεν χορηγούνται καθόλου υλικά (στολές, εξοπλισμός), ενώ το 70% αναγκάζεται να δαπανά ιδιωτικά χρήματα κάθε χρόνο για υπηρεσιακές ανάγκες. Τα οχήματα και ο τεχνικός εξοπλισμός είναι σε μεγάλο βαθμό πεπαλαιωμένα, στοιχείο που όχι μόνο μειώνει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, αλλά και αυξάνει τον κίνδυνο για το προσωπικό.