Ευστάθιος Κούλης: "Σήμερα η Δημητσάνα πενθεί"

Σήμερα η Δημητσάνα πενθεί. Πενθεί η Γορτυνία, η πανεπιστημιακή κοινότητα, η Ελλάδα ολόκληρη. Πενθούμε εμείς που τον γνωρίσαμε, που τον αγαπήσαμε, που συνεργαστήκαμε μαζί του.

Έφυγε από κοντά μας ο Βασίλης Καρδάσης, ένας σπάνιος άνθρωπος, ένας αυθεντικός διανοούμενος, ένας φίλος που δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Ο Βασίλης έζησε τη ζωή του με πάθος, με αλήθεια, με ευθύνη. Δεν φοβήθηκε να πει τα δύσκολα, να υπερασπιστεί το δίκαιο εκεί που άλλοι σιωπούσαν.

Πίστεψε όσο λίγοι στη δύναμη της γνώσης και αφιέρωσε όλη του τη ζωή για να τη μοιράζεται.
Ήταν Δάσκαλος!!! Μιλούσε στα αμφιθέατρα, αλλά και στις καρδιές των ανθρώπων. Ήξερε να εμπνέει, να γεννά σκέψη… Είχε αυτή τη σπάνια ικανότητα να σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος άνθρωπος…

Και παρέμεινε μέχρι τέλους μαθητής ο ίδιος, ταπεινός, βαθιά ανθρώπινος. Ήταν αριστερός με ήθος, οραματιστής με πράξεις, ιδεολόγος με ρεαλισμό, άνθρωπος με αγάπη για τα μικρά και τα μεγάλα. Άφησε πίσω του όχι μια καριέρα, αλλά μια στάση ζωής. Ένα παράδειγμα που μας δεσμεύει. Θα μας λείψει… ο άνθρωπος Βασίλης: με το σπινθηροβόλο βλέμμα, το καθαρό του χιούμορ, την αφοπλιστική του ευγένεια, τη σοφία του που δεν επέβαλλε ποτέ. Ο Βασίλης της Δημητσάνας, ο Βασίλης των βιβλίων, της ιστορίας, των αρχείων, των ταξιδιών, της ζωής. Ο Βασίλης που αγαπούσε τον Ολυμπιακό του με παιδικό ενθουσιασμό. Ο Βασίλης που μπορούσε να αναλύσει τον κόσμο, αλλά δεν ξεχνούσε ποτέ να πιάσει το χέρι του διπλανού του.

Προσωπικά, χάνω έναν φίλο. Έναν σύντροφο στα εύκολα και στα δύσκολα. Έναν άνθρωπο με τον οποίο οι συζητήσεις δεν ήταν ποτέ βαρετές, πάντα ουσιαστικές, πάντα δημιουργικές.
Μας λείπει ήδη. Και ο κόσμος μας, από σήμερα, είναι πιο φτωχός. Τα θερμά μου συλλυπητήρια στη Μαρία, στον Άρη, στον Ηλία, στην οικογένειά του, στους φοιτητές του, στους φίλους του – σε όλους μας. Γιατί ο Βασίλης ήταν δικός μας. Όλων μας.

Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου φίλε. Σε ευχαριστούμε. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Εκ του Δήμου Γορτυνίας