Γ. Παπαηλιού: η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της Ιστορίας

Στο «όχι» της 28ης Οκτωβρίου, στο Έπος 1940-1941 και στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 αποτυπώνεται το πνεύμα αντίστασης, το οποίο διαπερνά την ιστορία του λαού μας, έχοντας μετασχηματιστεί σε διαχρονική στάση ζωής.

Αυτήν που του επέτρεψε να αντιπαλέψει όσους κατά καιρούς επιβουλεύτηκαν την ανεξαρτησία, την ελευθερία, τη δημοκρατία.
Εκείνη την περίοδο, το ναζισμό-το φασισμό.

Ο φασισμός, που σήμερα «σηκώνει» και πάλι «κεφάλι», υπό διαφορετικές και διάφορες μορφές, αλλά πάντα με τους ίδιους στόχους, πρέπει και μπορεί να αντιμετωπισθεί με τη διαμόρφωση αντιφασιστικής συνείδησης και με την ενεργοποίηση-κινητοποίηση των λαών και των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων εναντίον του.

Ο σεβασμός προς τη μνήμη της γενιάς του ΄40 και της Εθνικής Αντίστασης και η ευθύνη για το μέλλον, επιβάλλουν τη μεταλαμπάδευση του πνεύματος αντίστασης στις νεώτερες γενιές.
Εδώ και πολλά χρόνια, ο Ελληνισμός και όχι μόνον, αντιμετωπίζει την επιθετικότητα της Τουρκίας, μέσω της οποίας αναδεικνύεται η στρατηγική στόχευσή της, ο έλεγχός του, γεωστρατηγικά, γεωπολιτικά και οικονομικά.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί ευκαιρία επανασύνδεσης με το νήμα της Ιστορίας.
Η ιστορική μνήμη, το ασταθές και πολεμικό πλέον διεθνές, ευρωπαϊκό και περιφερειακό περιβάλλον επιτάσσουν η χώρα μας να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, διαμορφώνοντας εθνική στρατηγική, σε συμπόρευση με την Κύπρο. Απαιτούνται κινήσεις προληπτικής αποτροπής και αποφασιστικής αντιμετώπισης των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, αλλά και ενεργού παρουσίας στο περιφερειακό και ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, για τις οποίες εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις αποτελούν η θωράκιση της αμυντικής ικανότητας, η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, με πολιτικές κοινωνικά δίκαιης ανάπτυξης και μείωσης των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων και η ενίσχυση της εθνικής ενότητας.

Όλα αυτά πρέπει να κινούνται, στο πλαίσιο της αναδιάταξης των ισορροπιών στον κόσμο και της (ανάγκης) αναδιαμόρφωσης των πολιτικών, τόσο σε διεθνές όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η απροσχημάτιστη αγνόηση-παράκαμψη των κανόνων του διεθνούς δικαίου αλλά και του ανθρωπισμού, η επιβολή του νόμου του ισχυρού– όχι ότι οι ισχυροί δεν είχαν πάντοτε «το πάνω χέρι» – και ο μετασχηματισμός της ευρωπαϊκής οικονομίας και όχι μόνον, σε πολεμική, που «παίρνει τα ηνία», εις βάρος των ελευθεριών και του κοινωνικού κράτους, αποτελούν στοιχεία της σημερινής κατάστασης, η οποία εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την ανθρωπότητα.

Χρειάζονται συλλογικές λαϊκές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις, ώστε η τήρηση της διεθνούς νομιμότητας, του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών, η ειρήνη, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα «να επανακάμψουν», αποτελώντας εκ νέου προτεραιότητες.

Δεδομένου ότι τα εθνικά συμφέροντα της χώρας στηρίζονται, εκτός των άλλων, στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, αρκεί να μη λειτουργεί, όπως συμβαίνει σήμερα, ως «δεδομένος, προβλέψιμος και πρόθυμος» υποστηρικτής των δυτικών δυνάμεων και συμφερόντων, ως «προκεχωρημένο φυλάκιό» τους.