Κι όμως… δάκος και γλοιοσπόριο συνδέονται!
Άρθρο της κας Αντωνίας Μπούζα, πρ. Αντιπεριφερειάρχη.
Η Πελοπόννησος είναι μια Περιφέρεια όπου η ελαιοκαλλιέργεια αποτελεί την κυρίαρχη αγροτική καλλιέργεια και παράγει εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο. Για τη στήριξη της παραγωγής η Περιφέρεια Πελοποννήσου υλοποιεί προγράμματα πρόληψης και καταπολέμησης ασθενειών, ενώ οφείλει να δραστηριοποιείται έγκαιρα για τη νόμιμη παρουσία εργατών γης και να μεριμνά για άμεση κινητοποίηση ΕΛΓΑ σε περιπτώσεις καιρικών φαινομένων που πλήττουν την καλλιέργεια. Μέχρι σήμερα αυτά γνωρίζαμε και με αυτές τις προτεραιότητες κινούμαστε.
Φέτος όμως, είχαμε μία σοβαρή παρέκκλιση από την κανονικότητα με ευθύνη της Περιφέρειας Πελοποννήσου η οποία έχει και την αρμοδιότητα για την παρακολούθηση και ενεργοποίηση πρόληψης και καταπολέμησης των ασθενειών της ελιάς . Γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που πάντοτε υπήρχαν, αλλά δεν αφορούν κανέναν παραγωγό και κανένα πολίτη γενικά, επικαλέστηκε η Περιφ.Αρχή, για την εκτροπή του προγράμματος δακοκτονίας που οδήγησε σε μία καταστροφική χρονιά την ελαιοκαλλιέργεια, όλες τις ελαιοκομικές περιοχές της Πελοποννήσου.
Οι αιρετοί της Περιφ.Αρχής δείχνουν σε δημόσιες δηλώσεις τους ως υπαίτιο το αρμόδιο Υπουργείο για τις καθυστερήσεις πρόσληψης προσωπικού, θέλοντας να καλύψουν τη δική τους ανεπάρκεια στην παραγωγή πολιτικού έργου, διότι παραβλέπουν πως είναι αιρετοί που οφείλουν να διεκδικούν και όχι υπάλληλοι που εκτελούν εντολές.
Δυστυχώς , η όποια υποτυπώδης δακοκτονία ξεκίνησε ιδιαίτερα καθυστερημένα και χωρίς να έχει προηγηθεί καν παγιδοθεσία, ενώ όταν η καταστροφή δυστυχώς ήρθε, όλοι οι Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας τους. Την απόλυτα αρνητική εντύπωση όμως, προκάλεσε η απέλπιδα προσπάθεια στελέχους της Περιφ. Ενότητας Μεσσηνίας να αποπροσανατολίσει τη Μεσσηνιακή κοινωνία από τις υπαρκτές ευθύνες της Περιφερειακής Αρχής .
Η ανάληψη των ευθυνών όταν αποδεδειγμένα υπάρχουν, αποτελούν πράξη πολιτικής εντιμότητας και πολιτικής ανδρείας, αντίθετα η προσπάθεια αποπροσανατολισμού, υποτιμά τόσο τον επιχειρούντα, όσο και τους αποδέκτες . ‘Όμως, ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή σειρά. Το γλοιοσπόριο (γνωστό και ως ανθράκωση ή παστέλλα) είναι μια μυκητολογική ασθένεια που προσβάλλει κυρίως τον καρπό της ελιάς και οδηγεί σε πρόωρη πτώση ή σήψη. Επειδή επιχειρήθηκε ιδιαιτέρως άκομψα η παραπληροφόρηση , είναι δυστυχώς αληθές πως ο δάκος και το γλοιοσπόριο, συνδέονται .
Ο δάκος, ευνοεί την ανάπτυξη του μύκητα του γλοιοσπορίου, αφού δημιουργεί πληγές στον καρπό της ελιάς . Αυτές οι πληγές, αποτελούν τις ιδανικές πύλες εισόδου στο μύκητα του γλοιοσπορίου , αφού αν δεν υπήρχαν, θα είχε δυσκολία εισόδου στον άθικτο καρπό.
Μόλις εισέλθει αναπτύσσεται ταχύτατα , προκαλώντας τη σήψη του καρπού. Τόσο ο δάκος , όσο και το γλοιοσπόριο ευνοούνται από υγρασία και βροχοπτώσεις .
Οι δύο αυτές ασθένειες, εκτός της μειωμένης παραγωγής, υποβαθμίζουν και αλλοιώνουν την ποιότητα του ελαιολάδου. Αυτή δυστυχώς είναι η αλήθεια , που φέτος έχει οδηγήσει σε απόγνωση τους παραγωγούς. Δυστυχώς είναι εμφανής η έλλειψη ενσυναίσθησης της ευθύνης που αναλαμβάνουν κάποιοι που διεκδικούν δημόσια αξιώματα και με διάφορους τρόπους, επιχειρούν να ξεφύγουν της αρνητικής κριτικής .
Οπότε το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε σε μία Χώρα όπως η δική μας, δηλ. της ατιμωρησίας , είναι τουλάχιστον η δημόσια συγνώμη για την ολιγωρία άσκησης της ευθύνης που κάποιοι ανέλαβαν.