Ρε, πού μπλέξαμε πάλι;

Από το 2017 που έγραψα το πρώτο μου κείμενο για τον Αστέρα Τρίπολης στο Arcadia Sports, δεν μπορούσα να φανταστώ την πορεία που θα ακολουθούσε αυτή η διαδρομή. Μια πορεία γεμάτη συγκινήσεις, αγωνίες, χαρές, πίκρες... Ξέρετε, όλα αυτά που σου δημιουργεί το ποδόσφαιρο.

Σήμερα, έφτασε η ώρα να γράψω το τελευταίο μου κομμάτι εδώ. Οχτώ χρόνια ήταν αυτά.

Γράψαμε πολλά... Βγάλαμε αποκλειστικά, μοιραστήκαμε ειδήσεις, ρεπορτάζ...

Πανηγυρίσαμε μεγάλες νίκες, στεναχωρηθήκαμε στις κακές ήττες, βλέπαμε όνειρα να γεννιούνται και κάποια άλλα να ματαιώνονται. Ήμασταν εδώ και όταν η σιωπή στο γήπεδο πονούσε εσάς, τους φίλους της ομάδας περισσότερο από καθετί άλλο. Ήμασταν εδώ κι όταν το "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" ήταν παγωμένο. Σε κάθε στιγμή της ομάδας.

Αυτό που θα μου μείνει για πάντα, δεν είναι μόνο τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα στις τέσσερις γραμμές. Πάνω απ' όλα είναι οι άνθρωποι. Εσείς που διαβάζατε, σχολιάζατε, διαφωνούσατε ή συμφωνούσατε. Εσείς που με βρίζατε. Εσείς που με κάνατε να νιώθω μέρος μιας κοινότητας της οποίας η καρδιά κάθε Σαββατοκύριακο χτυπάει δυνατά. Πολύ δυνατά! Είτε η ομάδα παίζει στη Super League είτε στη Super League 2 με την Β' ομάδα, είτε η ομάδα Γυναικών έχει μπροστά της μία πρόκληση. Ο Αστέρας δεν έχει χιλιάδες οπαδούς. Αλλά αυτούς που έχει είναι παράδειγμα προς μίμηση. Αντιπροσωπεύουν το οπαδικό κίνημα όπως το θέλουμε. Εσείς είστε ο Αστέρας, εσείς είστε και το arcadiasports.gr – όχι μόνο οι συντάκτες, αλλά και οι αναγνώστες. Δεν ήρθα εδώ ως οπαδός του Αστέρα, αλλά ως ένας επαγγελματίας που ήθελε να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται. Και νομίζω ότι καλά τα πήγαμε. Μαζί!

Δεν είναι εύκολο να φεύγεις από κάτι που αγάπησες και αγαπάς. Αλλά ξέρω ότι φεύγω γεμάτος. Και κυρίως ευγνώμων για όλα όσα ζήσαμε. Για τα μηνύματα που έλαβα. Για τις κουβέντες που κάναμε έξω από το γήπεδο. Για τη δυνατότητα να βάζω λέξεις σε κάτι που για όλους εμάς είναι βίωμα, όχι απλώς μία ακόμα ανάλυση.

Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Κώστα Τόπα και τον Βασίλη Μπαλατσό που κάθε μέρα είναι οι πιστοί στρατιώτες αυτού του site και ήταν πάντα στο πλευρό μου σ' ό,τι κι αν ήθελα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο Καρνέζη γιατί αν ο αθλητισμός στην Αρκαδία έχει κάποιο πρόσωπο θα μπορούσε να είναι το δικό του. Θέλω να ευχαριστήσω τη Μένια Λιλή για την προθυμία της να βοηθήσει στα πάντα. Θέλω να ευχαριστήσω την Λίτσα Μπακοπούλου γιατί το "ρε που μπλέξαμε πάλι", στην πρώτη μετάδοση στο Καραϊσκάκης συνεχίζει να μου φέρνει γέλιο κάθε φορά που το σκέφτομαι.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Βασίλη γιατί αυτή η σχέση χτίστηκε μέσω πολύ βαθιάς αλληλοεκτίμησης και απεριόριστο αλληλοσεβασμό. Θέλω να ευχαριστήσω και τον Γιάννη που μου έδωσε την ευκαιρία.

Τα λέμε, μάγκες μου...