Το ΚΙ.ΔΗ. Αρκαδίας για την επέτειο του Πολυτεχνείου

ΨΩΜΙ έχουμε, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έχουμε. ΠΑΙΔΕΙΑ δεν έχουμε.: μας λείπει η γνώση που θα μας επιτρέψει να σταθούμε ισότιμα με τους άλλους και να πορευτούμε μαζί για την μετεξέλιξη της κοινωνίας των πολιτών στην ψηφιακή εποχή, να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις που αυτή επιβάλει στον τρόπο της αλλαγμένης μας ζωής.

Γιατί πολλά έχουν αλλάξει απο ‘κείνες τις μέρες της Εξέγερσης του ‘73. Η δημοκρατία άρχισε να λειτουργεί με κανονικούς ρυθμούς στην Ελλάδα , το όραμα για μια ενωμένη Ευρώπη πραγματοποιήθηκε, η διακίνηση των πολιτών μεταξύ των χωρών της ΕΕ είναι πλέον καθημερινότητα.

Κι όμως... κάποιοι από εμάς θέλουμε, όπως και τότε, να γίνει κάτι. Κάτι που ν’αλλάξει το ρυθμό της απραξίας, της ανέχειας, της στέρησης, της υποβάθμισης,  κάτι μαζικό που να επαναφέρει την ομορφιά στη ζωή, την πίστη και το όνειρο, την αίσθηση της αλληλεγγύης, την έγνοια της μέρας του διπλανού μας... Το Πολυτεχνείο έρχεται κάθε χρόνο να μας το θυμίσει. Ζωντανεύει εκείνους όλους όσοι ξημερώνονταν στις φοιτητικές επιτροπές του αγώνα, τα παιδιά με τα κασκόλ που έπεφταν ξένοιαστα στούς ώμους, τα μαλλιά κοράκου χρώμα που φύσαγε ο αγέρας στα ζερβά και τα μπερέ - τα μπλέ μπερέ - φορεμένα λοξά, πρόσφατη μνήμη εκείνη την εποχή από τον παρισινό Μάη του ΄68.

Παππούδες και γιαγιάδες, σήμερα, όσοι βρίσκονται ακόμη στη ζωή οι άλλοτε πρωτοετείς φοιτητές του ’73 θυμούνται την εποχή με τα πρώτα τους διαβάσματα στα έργα των Μαρκούζε, Ρολάν Μπαρτ, Ρόζα Λούξεμπουργκ και του Μαρξ, τις προβολές των ταινιών «Κόκκινος ψαλμός» του Γιάντσο, «Φράουλες και αίμα» που απαγόρευσε η χούντα και λίγοι πρόλαβαν να τη δουν για να τα πουν και στους άλλους και το «Γούντστοκ», το κίνημα της Αμερικής –απαρχή των Κινημάτων που ακολούθησαν και σήμερα, βλέπουμε τα δικά μας Κινήματα να γιγαντόνονται με συνθήματα και κραυγές ενάντια στη δουλεία και την απελπισία που πήραν τα πράγματα.

Σύντροφοι και συντρόφισες: «...θα τον πηδήξουμε και τούτο το χειμώνα, κι ας ρίξει όσο χιόνι θέλει...» Πολυτεχνείο 1973:Μνήμη παντοτινή , άκαυτη βάτος και πυρ αείζωον...

Λεζάντα

* Η φωτογραφία από τις πιο γνωστές της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου του 1973 είναι του Βασίλη Καραγεώργου που δείχνει τους διαδηλωτές συγκεντρωμένους έξω από την πύλη της Πατησίων και στο κέντρο, σε πρώτο πλάνο, έναν νέο άνδρα με κουστούμι και τα χέρια ανοικτά. Είναι ο Τάκης Γιωτάκης, δραστήριο τότε μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης της ΟΜΛΕ/ΠΠΣΠ και φοιτητής στο εργαστήριο γλυπτικής του Δημήτρη Καλαμάρα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών.