Τοποθετήσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης Πελοποννήσου στο τελευταίο Πε.Συ.

Α. Για τις καθυστερήσεις στην εκτέλεση του προγράμματος δακοκτονίας.
Η κυβέρνηση της ΝΔ και η Περιφερειακή Αρχή της στην Πελοπόννησο έχουν την αποκλειστική ευθύνη για την πρωτοφανή καθυστέρηση στην έναρξη της δακοκτονίας. Στη Μεσσηνία που έχει την μεγαλύτερη καθυστέρηση, έχουμε και την μεγαλύτερη παραγωγή ελαιολάδου στη χώρα και κανείς δεν ξέρει αν θα είναι «στημένο» το πρόγραμμα ακόμα και αρχές Αυγούστου!
Η παραδοχή ότι έχουμε καθυστέρηση παρά το γεγονός ότι οι υπηρεσίες ξεκίνησαν τις διαδικασίες από το 2024, δείχνει δύο προβλήματα:
·Την υποστελέχωση των ΔΑΟΚ που αποτελεί πολιτική επιλογή και όχι μόνο «μνημονιακή υποχρέωση». Να θυμίσουμε ότι αυτή η Κυβέρνηση διόρισε σε μια νύχτα 1000 αστυνομικούς για την επάνδρωση της «πανεπιστημιακής αστυνομίας»!
·Τα προβλήματα του νομικού πλαισίου με το οποίο οργανώνεται η δακοκτονία: Εργολάβοι, προκηρύξεις, δικαιολογητικά, αξιολογήσεις, διευκρινήσεις, προθεσμίες, προσφυγές, άγονα τμήματα, επαναπροκηρύξεις… και τελικά δεν έχουν μπει καλά - καλά ούτε οι δακοπαγίδες!
Η δακοκτονία δεν μπορεί να είναι έρμαιο εργολαβικών αντιπαραθέσεων. Αυτό οδηγεί σε καθυστερήσεις και σε εν δυνάμει κινδύνους για το αγροτικό εισόδημα. Αντιθέτως, απαιτεί κρατικό σχεδιασμό, με πλήρη στελέχωση σε επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό και με επαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η ευθύνη πρέπει να ανήκει αποκλειστικά στο κράτος, με μόνιμο προσωπικό, χωρίς εργολαβίες και χωρίς οι παραγωγοί να επιβαρύνονται οικονομικά. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει έγκαιρη, ουσιαστική και αποτελεσματική προστασία της παραγωγής.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Πελοποννήσου έθεσε το ζήτημα στο Περιφερειακό Συμβούλιο, στήριξε τα αιτήματα των Αγροτικών Συλλόγων για άμεση έναρξη του προγράμματος, και ζήτησε να σταματήσει η Περιφερειακή Αρχή να λοιδορεί επιστήμονες και αγρότες που διαπιστώνουν το πρόβλημα. Το αν ο καύσωνας ή η υγρασία επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τους πληθυσμούς του εντόμου, θα το δείξουν οι παγίδες που ακόμα δεν έχουν μπει, και όχι οι εκτιμήσεις των Αντιπεριφερειαρχών.

Β. Για τη διάλυση της εργολαβίας 1 εκατομμυρίου ευρώ στη Δυτική Μάνη που αποκαλύπτει τις ευθύνες όλων όσοι υπερασπίζονται την πολιτική της εμπορευματοποίησης των δημόσιων έργων.
Στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου, η Λαϊκή Συσπείρωση παρενέβη για το ζήτημα της διάλυσης της εργολαβίας ύψους 1 εκατομμυρίου ευρώ στον Δήμο Δυτικής Μάνης, καταγγέλλοντας τη διαχρονική πολιτική που έχει μετατρέψει τα δημόσια έργα σε εμπόρευμα, παραδομένο στους εργολάβους και τους τεχνικούς συμβούλους τους.
Όπως τόνισε ο εκπρόσωπος της παράταξης, το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, αλλά πολιτικό, καθώς βασίζεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε με τη συναίνεση και τη στήριξη όλων των κυβερνήσεων.
Καμία από τις παρατάξεις του Περιφερειακού Συμβουλίου δεν αμφισβήτησε τον νόμο 4412/2016, που έδωσε τη δυνατότητα στους ιδιώτες εργολάβους να σχεδιάζουν, να κατασκευάζουν και να εποπτεύουν μόνοι τους τα έργα, υποκαθιστώντας πλήρως τον ρόλο του Δημοσίου.
«Πώς είναι δυνατόν να μιλάτε για υποστελέχωση και να μην έχετε διεκδικήσει ποτέ μόνιμο προσωπικό για τις τεχνικές υπηρεσίες; Να έρχεστε κάθε φορά εδώ να “διαπιστώνετε” προβλήματα, αλλά να μην ακουμπάτε ποτέ τη μήτρα που τα γεννά;», σημείωσε χαρακτηριστικά η Λαϊκή Συσπείρωση, απευθυνόμενη τόσο στην Περιφερειακή Αρχή όσο και στις λεγόμενες «αντιπολιτευόμενες» δυνάμεις, που στηρίζουν στην πράξη την ίδια στρατηγική.
Η περίπτωση της Δυτικής Μάνης δεν είναι μεμονωμένη. Την ίδια στιγμή που έργα μένουν ανολοκλήρωτα ή εγκαταλείπονται, μόνο για δύο έργα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, καταβλήθηκαν 2,5 εκατομμύρια από το Υπουργείο Εσωτερικών ευρώ για “σταλίες” και αποζημιώσεις αυτές τις μέρες. Χρήματα που καταλήγουν σε εργολαβικούς ομίλους, ενώ οι πολίτες στερούνται υποδομές.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Πελοποννήσου επαναφέρει σταθερά τη μοναδική ρεαλιστική και φιλολαϊκή διέξοδο:
Δημιουργία δημόσιων τεχνικών υπηρεσιών με μόνιμο προσωπικό και πλήρη στελέχωση.
Σχεδιασμός, υλοποίηση και επίβλεψη έργων αποκλειστικά από κρατικούς φορείς, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το ιδιωτικό κέρδος.
Κατάργηση των νομοθετικών εργαλείων που υπηρετούν τους εργολάβους (όπως ο Ν.4412/2016).
Η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα έχει συνέχεια, έχει υπογραφή και έχει υπερασπιστές. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα όπως στη Δυτική Μάνη δεν είναι ούτε ατυχή περιστατικά, ούτε προσωρινές αστοχίες. Είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών που ο λαός καλείται να πληρώσει.

Γ. Η Λαϊκή Συσπείρωση καταψήφισε το νέο πρότυπο κανονισμό, γιατί παρά τις βελτιώσεις που πρότεινε η Περιφερειακή Αρχή συνεχίζει να κινείται εντός του πλαισίου των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της Τοπικής Διοίκησης βάση των οποίων:
ενισχύεται η «κυβερνησιμότητα» και η «αποτελεσματικότητα» για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου, αφού τα πάντα περνάνε από τις επιτροπές και το Συμβούλιο αποτελεί διακοσμητικό στοιχείο.
·Ελέγχεται ακόμα περισσότερο το θεματολόγιο από την πλειοψηφία, αφού περιορίζονται τα εκτός ημερήσιας διάταξης για έκτακτα ζητήματα.
Παράλληλα, ζητήσαμε, στην έναρξη των Συνεδριάσεων κάθε Συμβουλίου να δίνεται η δυνατότητα στους Επικεφαλής των παρατάξεων να παίρνουν το λόγο και να θέτουν ζητήματα τις επικαιρότητας που απασχολούν, ώστε να μην αποστεώνεται ο πολιτικός χαρακτήρας του Οργάνου.
Σαν παράδειγμα τέθηκε το ομόφωνα ψήφισμα για το ΚΕΘΕΑ από τη προηγούμενη συνεδρίαση. Παρά τη σοβαρότητά του, παρά το γεγονός ότι το Κύτταρο - Οξυγόνο δραστηριοποιείται στην Πελοπόννησο και αυτή την περίοδο με τις αλλαγές που επιβάλλει το υπουργείο χτυπιέται, δεν έτυχε ιδιαίτερης δημοσιότητας, αφού επιλέχθηκε να μην σταλεί ούτε δελτίο τύπου για ενημέρωση των ΜΜΕ.
Στο μεσοδιάστημα, προέκυψαν καταγγελίες για τις διαδικασίες επιλογής προσωπικού στον ΕΟΠΑΕ, που αφορούν και τη δομή της Καλαμάτας, όπου ο Δήμαρχος της πόλης, παρά το ότι είναι αναπληρωματικό μέλος του Οργανισμού, ανέχτηκε να διοριστεί στενό συγγενικό του πρόσωπο, βαθμολογούμενο μάλιστα από διαδικασία συνέντευξης και σε αντιπαραβολή με μέλη της κοινότητας που βρίσκονται στην επανένταξη. Είναι τουλάχιστον ανήθικο!

Δ) Για τις δηλώσεις συγκομιδής ελαιοκάρπου και το ελαιοκομικό μητρώο
Για την υπόθεση του ελαιοκομικού μητρώου και των δηλώσεων συγκομιδής η Λαϊκή Συσπείρωση τόνισε ότι αποτελεί συνειδητή διαχρονική επιλογή, είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των μέτρων που χτυπάνε τον μικρομεσαίο αγρότη. Η ΝΔ, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ πριν, ψήφισαν και εφαρμόζουν, την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, που έχει στόχο τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια.
Μιλάνε τώρα για δήλωση συγκομιδής, δηλαδή, επιβάλλουν στους αγρότες νέα χαρτιά, νέες υποχρεώσεις, ουσιαστικά νέα πρόστιμα, όταν οι ΔΑΟΚ είναι διαλυμένες, χωρίς προσωπικό και χωρίς μέσα. Η φοροδιαφυγή και το «μαύρο χρήμα» είναι το πρόσχημα. Είναι διακηρυγμένος κυβερνητικός στόχος να χτυπήσουν τη διακίνηση με τον τενεκέ, να βάλουν στο χέρι ένα μεγάλο ποσοστό ελαιολάδου που ξεφεύγει από τους εμποροβιομήχανους και τους τυποποιητές. Το χύμα το ανέχονται μόνο όταν το σπρώχνουν οι ίδιοι με βυτία στην Ιταλία! Αυτό που κάνει η κυβέρνηση των «αρίστων» είναι να δημιουργεί περισσότερη γραφειοκρατία και δυσκολίες. Οι βιοπαλαιστές αγρότες δεν έχουν «τεχνική στήριξη» και «νομικά επιτελεία» δικηγόρων και λογιστών για να ξεκοκαλίζουν – νόμιμα – διάφορες αποζημιώσεις και «σταλίες» όπως οι εθνικοί εργολάβοι της Πελοποννήσου!

Ε) Για το σοβαρό ζήτημα των πλειστηριασμών
Η Λαϊκή Συσπείρωση Πελοποννήσου ανέδειξε ότι οι πλειστηριασμοί σε βάρος της λαϊκής κατοικίας είναι αποτέλεσμα μιας βαθιά ταξικής πολιτικής, που εφαρμόζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, με σκοπό να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των τραπεζών, των funds και του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Η σημερινή κατάσταση δεν προέκυψε από το πουθενά. Έχει σαφή πολιτική συνέχεια. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τα πρώτα μνημόνια, άνοιξαν το δρόμο για την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πήγε ένα βήμα παραπέρα: θέσπισε το σύστημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, διευκολύνοντας την εκποίηση λαϊκής περιουσίας με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ ποινικοποίησε ακόμη και τις κινητοποιήσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς. Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ήρθε να αποτελειώσει το έργο, με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα που προβλέπει την πλήρη απώλεια της περιουσίας ακόμη και για μικρά χρέη, καθώς και με τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό που λειτουργεί στην πράξη ως εργαλείο πίεσης για ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων υπέρ των τραπεζών και των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων.
Διεκδικούμε την πλήρη και ουσιαστική προστασία της πρώτης και λαϊκής κατοικίας. Παλεύουμε για την άμεση κατάργηση του Πτωχευτικού Κώδικα και των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, τη διαγραφή χρεών για φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, την απαγόρευση εμπλοκής των funds στη διαχείριση δανείων. Δεν αποδεχόμαστε τη λογική της «διαχείρισης της φτώχειας» ή των προσωρινών «διευκολύνσεων» που οδηγούν τελικά στο ίδιο αποτέλεσμα: την απώλεια της λαϊκής περιουσίας.
Καλούμε το λαό της Πελοποννήσου να μην αποδεχθεί τη μοιρολατρία! Να οργανωθεί μέσα από εργατικά σωματεία, συλλόγους, Επιτροπές και να αντισταθεί στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας.

Στ) Για το σοβαρό θέμα του αποκλεισμού 1.139 αγροτών της Αρκαδίας από το «Μέτρο 23» καθώς και τον αποκλεισμό της καλλιέργειας της ελιάς και της σταφίδας από το ίδιο μέτρο.
Η Λαϊκή Συσπείρωσε κατήγγειλε τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και απαίτησε να αρθούν οι αδικίες για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι βιοπαλαιστές. Κάλεσε τους αγρότες να μη δείχνουν καμία εμπιστοσύνη σε όλους αυτούς που το προηγούμενο διάστημα καλούσαν το αγροτικό κίνημα να κινηθεί σε πιο «ρεαλιστικές» διεκδικήσεις, να μη ζητάει αποζημιώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό και να περιοριστεί στην «υποβολή φακέλων» προς την ΕΕ.

Ζ) Για το θέμα του αποκλεισμού των πολύ μικρών επιχειρήσεων από προγράμματα χρηματοδοτήσεων με ευθύνη της Περιφερειακής Αρχής, οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης καυτηρίασαν την υποκρισία, υπενθυμίζοντας ότι πολύ πρόσφατα οι οικογενειακές επιχειρήσεις της Μεγαλόπολης οι οποίες είχαν ενταχθεί σε χρηματοδοτικά προγράμματα στα πλαίσια του σχεδίου Δίκαιης Μετάβασης, τελικά, σχεδόν καθολικά, αποκλείστηκαν. Τα προγράμματα ΕΣΠΑ έχουν όρους, είναι «λεφτόδεντρο» για λίγους και εκλεκτούς και όχι για το λαό.
Βεβαίως θα πρέπει να υπάρχουν προγράμματα χρηματοδότησης πολύ μικρών επιχειρήσεων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι ακόμα και εκεί που υπάρχουν, δεν ανατρέπεται η μεγάλη εικόνα, που είναι αυτή τη συρρίκνωσης, της συγκέντρωσης και της συγκεντροποίησης.
«Οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι που αποκαλείτε «επιχειρηματίες» δεν «επιχειρούν» με τους ίδιους όρους με τους μεγάλους «συναδέλφους» τους που έχουν στη διάθεσή τους όλα τα εργαλεία: Φοροαπαλλαγές, πρόσβαση σε φθηνά δάνεια ακόμα και με κρατικές εγγυήσεις, χρηματοδοτήσεις με αναπτυξιακούς νόμους κλπ».
Οι κυβερνήσεις, διαχρονικά και αυτή και οι προηγούμενες, να ακούσουν το κίνημα των αυτοαπασχολούμενων για πραγματικές ελαφρύνσεις όπως το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ συν 3.000 ευρώ για κάθε παιδί, τη δραστική μείωση της φορολογίας, των δημοτικών τελών κτλ.