"Τότε στην πατρίδα είναι αυτές..."

Τότε στην πατρίδα είναι αυτές οι τρεις λέξεις που μου έρχονται συνεχώς στην σκέψη από εχτές το βράδυ. Η ΑΕΚ Τρίπολης με μια πολύ ωραία εκδήλωση τίμησε την πατρίδα.

Για μένα και για πολλούς άλλους πιστεύω πατρίδα είναι η Μικρά Ασία και βέβαια του καθενός το χωριό του που το δικό μου είναι η Ισπαρτα της Πισιδιας, αυτές τις τρεις λέξεις τις άκουγα από τη γιαγιάδες μου τους γονείς μου του θείους και τις θειαδες  μου τις άκουγα και έσταζαν πικρία  νοσταλγία αλλά και χαρες   όμορφες αναμνήσεις, και όμως επέζησαν και μεγαλούργησαν , 

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Κουντουριωτικα στον προσφυγικό συνοικισμό πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού εκεί έζησα ένιωσα χόρτασα ιστορίες αναμνήσεις χαρές και λύπες από τους πρόσφυγες δύσκολες συνθήκες και εποχές αλλά και δημιουργικές που έβρισκαν την περπατησιά τους και προχωρούσαν.

Όλοι ενωμένοι βοηθώντας ο ένας τον άλλον κατάφεραν σε λίγα χρόνια μετά την πρόσφυγιά τους να δώσουν στη δικιά μας γενιά όλα τα απαραίτητα για την εξελιξή μας. Μέσα στα 20 τετραγωνικά μέτρα ήταν όλη η ζωή μας εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα μαζί με τα αδέρφια μου και τη μάνα μου εκεί έμαθα να ακούω μουσική να χορεύω να ζω στην κοινωνία τους

Αυτά έρχονται συνεχώς στο μυαλό μου και ευγνωμονώ αυτούς τους ανθρώπους που με τόσες δυσκολίες τα κατάφεραν επέζησαν και δόξασαν την καταγωγή τους και μπορούμε και εμείς να λέμε με υπερηφάνεια ότι είμαστε δεύτερη γενιά μικρασιατών .

Ευχαριστώ την ΑΕΚ  ΤΡΊΠΟΛΗΣ που μου έδωσε αυτή την αφορμή να ανατρέξω στην καταγωγή μου και να φέρω αυτά στη μνήμη μου και για να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά αυτούς τους ανθρώπους που μας έφεραν στη ζωή
Δέσποινα Σταμπουλογλου Φρεντζου. 


*στην φωτογραφία είναι οι δύο γιαγιάδες μου στη δεκαετία του 60 είναι αυτές που σήκωσαν όλα τα βαρύ των οικογενειών