"Απογοητευμένος" ο Δημοτικός Σύμβουλος Τρίπολης Σ. Παπαδημητρίου από την ΚΕΔΕ

Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει:

Η σημερινή εμπειρία από τη Γενική Συνέλευση της ΚΕΔΕ μου άφησε τρία συναισθήματα: απογοήτευση, θλίψη και έντονο προβληματισμό. Και αυτό όχι μόνο για το περιεχόμενο του νέου Κώδικα Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο ίδιος ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης.

Το πρώτο στοιχείο που με προβλημάτισε βαθιά είναι ότι η πλειοψηφία της Γενικής Συνέλευσης έδειξε να βάζει μπροστά την κομματική της ταυτότητα και να αφήνει πίσω την αυτοδιοικητική της καταγωγή.

Όταν αιρετοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης –και μάλιστα σε κορυφαίο συλλογικό όργανο– εμφανίζονται να προετοιμάζουν τη στάση τους στα κεντρικά γραφεία πολιτικού κόμματος ενόψει του Συνεδρίου, τότε γεννάται εύλογα το ερώτημα:
μιλάμε για Αυτοδιοίκηση με αυτονομία ή για θεσμούς που λειτουργούν ως προέκταση κομματικών επιτελείων;

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να είναι υπερκομματική, διεκδικητική και θεσμικά ανεξάρτητη. Όχι ουρά κανενός κόμματος, όποιο κι αν είναι αυτό.

Το δεύτερο στοιχείο που με θλίβει αφορά τη λειτουργία της ίδιας της Γενικής Συνέλευσης. Θεωρητικά, όλα τα μέλη της είναι ισότιμα. Πρακτικά, όμως, διαπιστώνεται ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις και άτυπες ιεραρχήσεις που αλλοιώνουν αυτή την ισοτιμία.
Όταν δεν τηρείται η σειρά των ομιλητών και όταν ο λόγος δεν κατανέμεται με θεσμικούς κανόνες αλλά με φίλτρα, τότε το πρόβλημα δεν είναι απλώς διαδικαστικό – είναι δημοκρατικό.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ υποχρέωσή μου να καταγράψω συνοπτικά και τις βασικές θέσεις που είχα την πρόθεση να καταθέσω στο Συνέδριο.

Ο νέος Κώδικας Τοπικής Αυτοδιοίκησης κωδικοποιεί το ισχύον πλαίσιο, αλλά δεν συνιστά μεταρρύθμιση. Απουσιάζει η έννοια της αποκέντρωσης, δεν επιλύονται οι αλληλοεπικαλύψεις αρμοδιοτήτων μεταξύ Κράτους, Περιφερειών και Δήμων, ενώ δεν συνοδεύεται από μόνιμα και θεσμικά κατοχυρωμένα χρηματοδοτικά εργαλεία. Οι αρμοδιότητες παραμένουν χωρίς αντίστοιχους πόρους, με το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να εξακολουθεί να μην κατευθύνεται άμεσα στους Δήμους. Παράλληλα, το προτεινόμενο εκλογικό σύστημα αλλοιώνει τη λαϊκή βούληση και εισάγει κινδύνους πολιτικής αποσταθεροποίησης στους Δήμους.

Η Αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να ζητά σεβασμό από την Πολιτεία, αν δεν διασφαλίζει πρώτα τον σεβασμό στο εσωτερικό της.
Δεν μπορεί να μιλά για δημοκρατία προς τα έξω, όταν αυτή δοκιμάζεται προς τα μέσα.

Κλείνω με μία καθαρή θέση:
Η Αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει για να λιβανίζει καμία κυβέρνηση και κανένα κόμμα. Υπάρχει για να διεκδικεί για τις τοπικές κοινωνίες.
Αν χάσει αυτή την καταγωγή, χάνει και τον λόγο ύπαρξής της.

Αυτόν τον ρόλο θα συνεχίσω να υπηρετώ....!!!!