Η συγκεκριμένη ανθρωποκτονία όσο συγκλονιστική κι αν είναι -τόσο σε επίπεδο είδησης, όσο και σε εικόνας (από τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκε το βίντεο)- δεν είναι πρωτόγνωρη. Κι αυτό γιατί ο Τζορτζ Φλόιντ είναι ακόμα ένας που προστίθεται στη μακρά λίστα των Αφροαμερικανών που χάνουν τη ζωή τους από χέρι αστυνομικού.

Μάλιστα, το συγκεκριμένο φαινόμενο ξεκίνησε να έχει ραγδαία άνοδο επί προεδρίας του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα. Θα ήταν, λοιπόν, ανώφελο να ελπίζουμε ότι δεν θα συνεχιστεί, από τη στιγμή που τον διαδέχτηκε ο γνωστός για τη ρατσιστική ρητορική του, Ντόναλντ Τραμπ.

Η κατάσταση στις ΗΠΑ γίνεται όλο και πιο τεταμένη, με δύο νεκρούς στη διάρκεια των διαδηλώσεων και την πυρπόληση αστυνομικού τμήματος στη Μινεάπολις, μία φωτογραφία που ταξίδεψε σε ολόκληρο τον κόσμο και συμπυκνώνει όλη την αγανάκτηση που κρύβουν οι καταπιεσμένοι Αμερικανοί. Όχι μόνο οι Αφροαμερικανοί, αλλά και οι Λατίνοι, οι εργάτες, οι άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση στη δημόσια υγεία.

Πώς έγινε, λοιπόν, και η «χώρα της ελευθερίας» κρύβει τόση οργή στις καρδιές των πολιτών της; Μήπως η ελευθερία είναι επιφανειακή; Και αφού η ελευθερία είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας, τότε μήπως υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα;

Πρώτα απ’ όλα, όταν μιλάμε για τις ΗΠΑ μιλάμε για τη «μήτρα του καπιταλισμού». Όπου καπιταλισμός και ανισότητες. Ανισότητες που μεταφράζονται σε πολλές εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Από τη θέση του πολίτη απέναντι στη δημόσια υγεία, μέχρι τη μοιρασιά του πλούτου και τις εθνοτικές μειονότητες (Αφροαμερικανοί, Λατίνοι κτλ). Αυτό οδηγεί σε μη ίσες ευκαιρίες και σε πολίτες πολλών ταχυτήτων.

Βέβαια, και το πολιτικό σύστημα δεν διαφέρει ιδιαίτερα στην αντιδημοκρατική του αντίληψη, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πλανητάρχης κυβερνά με λιγότερες ψήφους (αλλά με περισσότερους εκλέκτορες) έναντι της Χίλαρι Κλίντον, ή αν σκεφτούμε τι γίνεται στις εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη των υποψήφιων προέδρων. Αυτό είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου, καθώς αν έπρεπε να αναλυθεί ενδελεχώς θα ήθελε χιλιάδες παραδείγματα και αναφορές.

Συμπερασματικά, η εξέγερση στη Μινεάπολις έγινε με αφορμή τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ, αλλά τα αίτια είναι πολύ βαθύτερα. Και αυτά αγγίζουν την ίδια τη δημοκρατία στην ύπαρξή της. Το «I can’t breathe» ήταν η φράση που είπε ο Τζορτζ Φλόιντ λίγο πριν πεθάνει, είναι όμως και η κραυγή απόγνωσης μιας γενιάς που δεν μπορεί να αναπνεύσει από την έλλειψη δικαιωμάτων, ελευθερίας και -τελικά- δημοκρατίας.

Αντώνης Ραυτόπουλος

Πρωτοετής σπουδαστής δημοσιογραφίας στο ΙΕΚ Ακμή