Πολιτικη

Η τοποθέτηση Λαμπρούλη στο Φεστιβάλ για τον Μίκη στη Ζάτουνα

"Ο Μίκης είναι  μέσα στις φλέβες μας, μέσα σε όλα εκείνα που γι' αυτά πολέμησε", ανάφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ.

Στο Α΄ Φεστιβάλ-Πολιτικό Συμπόσιο για το Μίκη Θεοδωράκη «Αρκαδίες-Ζάτουνα», που πραγματοποιήθηκε στη Ζάτουνα το 2/μερο 3 και  4 Σεπτεμβρίου 2022 και στη συζήτηση με θέμα « Ο Μίκης της Πολιτικής. Οι Αγώνες του»  συμμετείχε και ο βουλευτής του ΚΚΕ  Γιώργος Λαμπρούλης .

Αναλυτικά η τοποθέτησή του:

"Μπορεί να πέρασε ένας χρόνος από την είδηση του χαμού του σοφού Μίκη, όμως δεν έφυγε. Είναι μέσα στις φλέβες μας, μέσα σε όλα εκείνα που για αυτά πολέμησε. Θα είναι πάντα σε όλους τους ποταμούς του κόσμου. Αγωνιστής-δημιουργός, πρωτεργάτης μιας νέας μαχόμενης τέχνης στη μουσική, φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας, μέρος του οποίου υπήρξε και ο ίδιος. 

Τα έργα του λαϊκά, πανανθρώπινα, αγαπημένα, αποτέλεσαν για πολλούς τα πρώτα αγωνιστικά μουσικά ακούσματα. Ένα ξεχωριστό σχολείο που εξέφραζαν τα βάσανα τις αγωνίες, αλλά και τους αγώνες και τις ελπίδες του κόσμου του μόχθου, κόντρα στην αδικία και την εκμετάλλευση. Με το έργο του ο Μίκης έφερε πιο κοντά την εργατική τάξη με τους μεγάλους ποιητές του λαού μας. Γι’αυτούς τους λόγους, οι δημιουργίες του ξεπέρασαν τα σύνορα της χώρας μας και αγαπήθηκαν σε όλον τον κόσμο. 

Έργα που τραγουδήθηκαν σε θέατρα και ορχήστρες αλλά και σε δρόμους και εργοστάσια, σε Κόμμα, σε φυλακές και εξορία. 

Έργα που συγκίνησαν, ζεσταίνοντας τις καρδιές των εργατών, χαρίζοντας χαμόγελα στα χείλη απεργών, έδωσαν δύναμη στα χέρια που γινόντουσαν σφιγμένες γροθιές, σήκωσαν κεφάλια που είχαν σκύψει, κράτησαν ζωντανή την ελπίδα σε καιρούς δύσκολους. Τα τραγούδια και η μουσική του Μίκη ήταν, είναι και θα είναι σύντροφοι των αγώνων, των συλλαλητηρίων, των απεργιών, και των διαδηλώσεων της εργατικής τάξης. 

Θα μας συντροφεύουν κάθε ‘’μέρα Μαγιού’’. Μέχρι να ‘’σημάνουν οι καμπάνες’’. 

Εξάλλου, όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος «ο καλλιτέχνης που ζει και δημιουργεί μέσα στην πάλη, εξασφαλίζει ξεχωριστή θέση για τη έργο του». 

Και πράγματι το έργο του έκανε θρύψαλα τον μύθο, ότι η δέσμευση καταστρέφει την τέχνη. 

Είναι τρανή απόδειξη ότι η μεγάλη τέχνη είναι πάντα πολιτική, είτε το γνωρίζει είτε δεν το γνωρίζει ο δημιουργός της. Πίστευε ακλόνητα πως η συμμετοχή του στη λαϊκή δράση, ήταν αυτή που έδινε ‘’ρεύμα’’, που ‘’έβαζε φωτιά’’ στη δημιουργία του. 

Πως δεν αρκεί ο καλλιτέχνης μόνο με το έργο του να είναι κοντά στο λαό αλλά και με την ίδια του τη ζωή. Εξάλλου στο ερώτημα για ‘’ποιόν δημιουργείς’’ πάντα απαντούσε ‘’για τον λαό’’. Έτσι πορεύτηκε ο Μίκης μας: Με τους αδικημένους σε δρόμους που έκαιγαν. 

"Πήρε του ήλιου τον δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο». Για το λαό μας, για όλους τους λαούς ως άλλος βάρδος της ελευθερίας. Με όλα τα προτάγματα της εποχής μας. Από τα 17 χρόνια του στο ΕΑΜ, μετά στο ΚΚΕ, συμμετοχή στην εθνική αντίσταση, το Δεκέμβρη του 1944 στη μάχη της Αθήνας με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ, ενώ κατόπιν στα χρόνια του εμφυλίου αλλά και μετά την ήττα του ΔΣΕ, μοιράστηκε με τους συντρόφους του τις άγριες διώξεις του αστικού κράτους, εξόριστος στην Ικαρία και στη Μακρόνησο όπου βασανίστηκε φριχτά. Εκεί είναι που με τα δικά του λόγια έσπασε το ‘’εγώ ‘’ και έγινε τελεσίδικα ‘’εμείς’’. Εκεί κατάλαβε πόσο ευεργετική είναι η δημιουργία, όταν πρέπει να αντέξει στον πόνο και την κτηνωδία, πόσο ευγενική γίνεται για τους γενναίους, αυτούς που μένουν όρθιοι και δεν χαμηλώνουν το βλέμμα τους. Στη συνέχεια, μέσα από την ΕΔΑ, τους Λαμπράκηδες, των οποίων υπήρξε και πρόεδρος,  αγωνίστηκε για την κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση ενώ αντιμετώπισε νέες δοκιμασίες, φυλακές και εξορίες, έδρασε στην παρανομία ενάντια στην δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967, έδωσε τη μάχη με το ΚΚΕ ως υποψήφιος δήμαρχος, ως βουλευτής του το 1981 και το 1985, ενώ συνέχιζε ως το τέλος να δίνει το παρόν σε όλες τις κρίσιμες στιγμές που ακολούθησαν, παίρνοντας το μέρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης. 

Δεν λύγισε μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. 

Σταθερός στις επάλξεις του διεθνισμού, υποστήριζε την αδελφική φιλία του ελληνικού λαού με τον τούρκικο λαό, τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων, διοργάνωσε την ιστορική συναυλία το 1999 ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, καταδίκασε δημόσια με τις ξεκάθαρες εκφρασμένες θέσεις του, τα ‘’τσακάλια του αντικομμουνισμού’’ όπως τα ονόμαζε, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης, της ΕΕ, την ανιστόρητη εξομοίωση των θυμάτων με τους θύτες, των εγκληματιών με τους ήρωες, των κατακτητών με τους απελευθερωτές και των ναζιστών με τους κομμουνιστές. 

 Παρών δήλωσε στη δίκη της εγκληματικής ναζιστικής χρυσής αυγής, παρών και στον δίκαιο αγώνα του λαού μας για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων. Με το έργο του αποστόμωσε όσους προσπαθούν να μαυρίσουνε την μνήμη της εποποιίας του λαού μας τον 20ο αιώνα, διόρθωσε τα ψέματα, έκανε έναν ολόκληρο λαό να νοιώθει περηφάνια για την κληρονομιά του και θαυμασμό για εκείνους που με τον αγώνα τους την τιμούν και προσπαθούν να την μεγαλώσουν. 

Μας έδειξε τη δύναμη του ελληνικού λαού, τη δύναμη των λαών του κόσμου, και χωρίς αμφιβολία, ήξερε καλά να εδραιώνει την πίστη πως το δίκιο, η ειρήνη, η ευτυχία είναι πραγματικά κατορθωτά. 

Φίλες και φίλοι, μπορεί να μην συμφωνούσαμε πάντα με τις πολιτικές πρωτοβουλίες του Μίκη, όμως αυτό που μένει, το υστερόγραφο της δόξας είναι η τεράστια παρακαταθήκη του έργου του και η πολιτική διαθήκη που μας άφησε, σβήνοντας τις λεπτομέρειες και κρατώντας τα ‘’μεγάλα μεγέθη’’. 

Το ότι «τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά, τα ώριμα χρόνια του τα πέρασε κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ». Κι όταν θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση και γύρω μας θα λάμπει ηλιόλουστη ζωή θα είναι και ο Μίκης, τρανός, όπως πάντα, στις μεγάλες στιγμές παρών. 

Γιατί το έργο του έγινε ελπιδοφόρος, αναγεννητικός κελαηδισμός για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς, στη σύγχρονη ιστορική εποχή της ανατολής της νέας κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για την ελευθερία σε όλες τις μορφές: πνευματική, ηθική, πολιτική, κοινωνική, για την πλήρη αληθινή ελευθερία. 

Σύντροφε Μίκη, θα τον σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα, θα τον σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από τον κόσμο.

Σχόλια

Το Arcadia938.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης υβριστικών, συκοφαντικών, ρατσιστικών σχολίων και διαφημίσεων, καθώς αντιβαίνουν στις διατάξεις την κείμενης νομοθεσίας. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά προσωπικές απόψεις αναγνωστών.