Κώστας Σαρρής στον Arcadia938: Ας μιλάμε για εξοικείωση με τα άτομα με αναπηρία, όχι για ευαισθητοποίηση

Το πρωί της Τετάρτης 18 Ιουνίου είχαμε τη μεγάλη χαρά να φιλοξενήσουμε στην εκπομπή «Καλημ...Εύα!» του Arcadia938με την Εύα Γαλανιάδη τον Κώστα Σαρρή και τη σύζυγό του Μαρίνα, ένα νεαρό ζευγάρι που επέλεξε να φύγει από την Αθήνα και να ζήσει στην Τρίπολη πριν από τέσσερα χρόνια.

Ο Κώστας είναι τυφλός, και με αφορμή την αναπηρία του, μιλήσαμε για την τυφλότητα και τις ιδιαιτερότητές της και το πώς, τελικά, με την εξοικείωση των ανθρώπων με τα άτομα με αναπηρία μπορούμε να συμβιώσουμε αρμονικά, ξεχνώντας σταδιακά τις ιδιαιτερότητές μας και να περάσουμε στην... επόμενη φάση, όπου όλοι, ως ισότιμοι πολίτες και ίσοι, θα συμβιώνουμε χωρίς να εμποδίζουμε ο ένας τον άλλον στην καθημερινότητά μας.

Κατ' αρχάς, ο Κώστας μάς είπε ότι η ευαισθητοποίηση δεν βοηθά ουσιαστικά την κοινότητα και ότι πρόκειται για μια πεπερασμένη έννοια, με τη λογική ότι σκοπός δεν είναι να δείξεις ευαισθησία στον άνθρωπο με αναπηρία αλλά να τον γνωρίσεις, ώστε να καταλάβεις τις ανάγκες του και να μην τον αντιμετωπίζεις πλέον ως κάτι... εξωτικό.

Η εξοικείωση, επομένως, βοηθά: "Σκοπός είναι να εξοικειώνονται οι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα ή την τυφλότητα με τους ανθρώπους που είναι τυφλοί ή είναι ΑμεΑ. Το να γνωρίσεις έναν άνθρωπο και τις ανάγκες του, σε βοηθά ώστε να ξέρεις πώς να του συμπεριφερθείς ισότιμα και στο τέλος να αντιληφθείς ότι δεν είναι κάτι διαφορετικό από σένα. Με αυτόν τον τρόπο, με την εξοικείωση, κάποτε θα μπορούμε να δούμε ότι δεν είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, αλλά ότι έχουμε διαφορετικές ανάγκες και ότι, αν σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά".

Ο Κώστας και η Μαρίνα μάς μίλησαν για την προσβασιμότητα στην Τρίπολη και για τη ζωή τους εδώ. Μας είπαν ότι ήταν συνειδητή η επιλογή να φύγουν από την Αθήνα, αναζητώντας μεγαλύτερη επαφή με τη φύση και μια πιο ανθρώπινη πόλη, με λιγότερη κίνηση. Όπως μας είπαν, είναι όμορφη η ζωή εδώ επειδή οι αποστάσεις είναι μικρές και σε ελάχιστα λεπτά βρίσκεσαι στη φύση.

Το πεζοδρομημένο κέντρο είναι ασφαλές για τους πεζούς. Οι οδηγοί όδευσης τυφλών διευκολύνουν τους τυφλούς και τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης που χρησιμοποιούν μπαστούνι, όπως ο Κώστας, να κινούνται αυτόνομα. Η Μαρίνα μάς είπε ότι, όταν είχαν πρωτο-μετακομίσει στην πόλη και έβγαιναν μαζί βόλτες για να εξοικειωθεί ο Κώστας και να πλοηγείται μόνος του, ένα παιδί τους κοίταζε με απορία και, στην ερώτηση της Μαρίνας αν θέλει κάτι να μάθει, είχε απαντήσει ότι νόμιζε πως οι ράγες ήταν για τα ποδήλατα... Τι σημαίνει αυτό; Ότι χρειαζόμαστε εξοικείωση.

"Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα παιδιά με αναπηρία εντάσσονται στο σχολικό περιβάλλον όπως όλα τα παιδιά. Αυτό δημιουργεί την εξοικείωση, και μάλιστα σε μικρή ηλικία. Είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε όλοι μαζί", είπε ο Κώστας.

Όταν συναντήσουμε έναν τυφλό, δεν πρέπει να ανησυχήσουμε προκαταβολικά ότι χρειάζεται βοήθεια. Μπορεί με τη βοήθεια του μπαστουνιού του να ανεβεί τη σκάλα, να κατεβεί τη σκάλα, να αντιμετωπίσει το εμπόδιο διότι το «βλέπει» και το αναγνωρίζει. Όσοι βλέπουμε, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να μην του δημιουργούμε εμπόδια, όπως να καταλαμβάνουμε τις ράγες όδευσης ή να παρκάρουμε σε θέσεις ΑμεΑ ή σε ράμπες. Χαρακτηριστικά, ο Κώστας μας είπε ότι έχει τύχει καθώς προχωρεί να ακούει φασαρία και να μετακινούνται καρέκλες και τραπέζια για να περάσει χρησιμοποιώντας την όδευση τυφλών.

Αυτά τα δυο παιδιά ζουν τη ζωή τους όπως όλοι μας στην Τρίπολη. Ακούστε τους να μιλούν για τη ζωή, για τη χαρά, για το τι τους αρέσει και τι όχι. Αλλά και για το πώς γνωρίστηκαν, διότι δεν ήταν μόνο ο Κώστας που του τράβηξε την προσοχή η φωνή της Μαρίνας, την οποία δεν μπορούσε να δει με τα μάτια. Και η Μαρίνα βρήκε κάτι οικείο στη φωνή του Κώστα, προτού τον δει. «Η επικοινωνία», είπε η Μαρίνα, «είναι κάτι που γίνεται με πολλούς τρόπους και με όλες μας τις αισθήσεις».

Τους ευχαριστούμε και τους ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και αγαπημένοι! Είναι δύο βαθιά όμορφοι, νέοι, άνθρωποι, με στόχους, με όνειρα και με μεγάλη αγάπη για τη ζωή.