Ο τελευταίος καρεκλοποιός της Τρίπολης

Ένα επάγγελμα που χάνεται στον χρόνο...ο καρεκλοποιός....

Σε μια Τρίπολη που αλλάζει, εκσυγχρονίζεται και ακολουθεί τους ρυθμούς της εποχής, υπάρχει μια μικρή γωνιά που μοιάζει να έχει μείνει ανέγγιχτη από τον χρόνο. Εκεί, ανάμεσα σε ροκανίδια, μυρωδιά ξύλου και τον χαρακτηριστικό ήχο του σκαρπέλου, συναντά κανείς τον τελευταίο καρεκλοποιό της πόλης, έναν τεχνίτη που κρατά ζωντανή μια τέχνη που κάποτε αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής οικονομίας και καθημερινότητας

Η καρεκλοποιία υπήρξε για δεκαετίες βασικό επάγγελμα στην Τρίπολη και στην ευρύτερη Αρκαδία. Χειροποίητες καρέκλες, με ψάθα ή ξύλινα στοιχεία, στόλιζαν τα σπίτια και τα καφενεία της περιοχής, αποτελώντας ταυτόχρονα σημείο αναφοράς του λαϊκού πολιτισμού.

Σήμερα, όμως, από τους πολλούς τεχνίτες του παρελθόντος έχει απομείνει μόλις ένας. Ο τελευταίος καρεκλοποιός, ένας άνθρωπος που συνεχίζει μόνος του, με πείσμα και μεράκι, να διατηρεί μια παράδοση δεκαετιών.

Το εργαστήριό του, μικρό και γεμάτο εργαλεία που έχουν ιστορία μεγαλύτερη από τη δική του, μοιάζει με υπαίθριο μουσείο. Κάθε γωνιά κρύβει κι ένα μυστικό της τέχνης:
καλούπια, κόλλες, ξύλα, χειροποίητα καλούδια και πλεξίματα που απαιτούν χειρονακτική επιδεξιότητα και υπομονή.

Εκεί συναντά κανείς τη γνώριμη ξύλινη μυρωδιά μιας άλλης εποχής, τότε που οι καρεκλάδες αποτελούσαν απαραίτητο στοιχείο κάθε γειτονιάς. Ο κ Στάθης μας μιλάει για όλα σε μια συνέντευξη που θα μείνει στην ιστορία των επαγγελμάτων της Τρίπολης. 

Ρεπορτάζ Χριστίνα Ανδρουτσοπούλου Κάμερα Μάρκος Ζάβος 
Εργαστήρι δημοσιογραφίας ΚΑΠΗ Τρίπολης