Οι δυο όψεις της υπόθεσης "Μουρτζούκου": Το "προφανές" και το "ουσιαστικό"

Η άλλη όψη, όμως, είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και ουσιαστική:

Το "άλλοθι", δηλαδή, που προσφέρει μια τέτοια υπόθεση σε πολλά ηθικίζοντα, αμοραλιστικά "παράσιτα" που ενώ είναι έτοιμα, ανά πάσα στιγμή, να πατήσουν επί πτωμάτων ή να ξεπουληθούν για να ικανοποιήσουν τις ευτελείς, εγωιστικές τους ανάγκες ή ακόμα και να επιδοθούν σε "παιχνιδάκια" λόγω της μίζερης και ανούσιας καθημερινότητάς τους, βρίσκουν εδώ την ευκαιρία να αισθανθούν "ανακούφιση", στρέφοντας τα δικά τους, υποκριτικά, "βέλη" προς την υπαίτια τόσων θανάτων.

Προσοχή, όμως: Οι πράξεις της Μουρτζούκου ποτέ δεν θα είναι κοινωνικά αποδεκτές. Οι πράξεις των "παράσιτων" είναι, συχνά, αποδεκτές, λόγω της καλπάζουσας εξαχρείωσης και αποβλάκωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού, η οποία συντελείται και μέσω της ανεγκέφαλης, αναίσθητης και άκριτης κατανάλωσης υποπροϊόντων που βαφτίζονται ως δήθεν "πολιτιστικά".

Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά των "παράσιτων" θεωρείται "κανονική". Κι αυτό είναι πολύ πιο ανησυχητικό από περιπτώσεις τύπου "Μουρτζούκου".