Το "ψέμα" και η "κλοπή" ως καθοριστικοί παράγοντες διαμόρφωσης της νεοελληνικής κουλτούρας

Το ενδιαφέρον, ωστόσο, στοιχείο ως προς τη συμπεριφορά των νεοελλήνων, δεν είναι, απλά, το γεγονός πως μετέρχονται ψεμάτων και προβαίνουν σε κλοπές- εντός ή εκτός εισαγωγικών- για να βελτιώσουν και, κυρίως, για να μη διασαλεύσουν την.. ηρεμία τους: 

Το κύρια στοιχεία που διέπουν τη συμπεριφορά αυτή είναι η προσπάθεια αφενός να "περάσει" η συμπεριφορά αυτή ως "κανονική" και αφετέρου η εξειδίκευσή της.

Κοινώς, οι νεοέλληνες έχουν βρει διάφορους, "κλισέ" είναι αλήθεια, τρόπους για να δικαιολογούν τη συμπεριφορά, σε πρώτο βαθμό στον εαυτό τους και σε δεύτερο σ' ένα επιλεγμένο κοινό.

Δυστυχώς, σε αρκετές περιπτώσεις, το χαμηλό αντιληπτικό επίπεδο, η απουσία ουσιαστικής γνώσης, ο...ερασιτεχνισμός και η έλλειψη συγκέντρωσης εκθέτουν πολλούς από τους συμπατριώτες μας απέναντι σ' εκείνους που διακρίνονται, ακριβώς, για την αντίληψή τους και την αναλυτική τους ικανότητα.

Οι δικαιολογίες ως "θέσφατον"

Μπροστά στο φόβο της κοινωνικής έκθεσης, ο χαρακτηριστικός τύπος του νεοέλληνα, θα καταφύγει σε αληθοφανείς δικαιολογίες, οι οποίες, συνήθως, στηρίζονται σ' ένα αντικειμενικό γεγονός που τείνει να προκαλεί "συμπάθεια" για το υποκείμενο. Για παράδειγμα, η ιδιότητα του γονέα, μπορεί να είναι μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για την άστοχη συμπεριφορά ενός ατόμου.

Άλλωστε, η Ελληνική υποκουλτούρα βρίθει από δημιουργίες που βασίζονται στην ανορθολογική αλλά δημοφιλή εντύπωση πως, ας πούμε, η "μητέρα" βρίσκεται στο απυρόβλητο, εφόσον επικαλείται την προστασία των παιδιών της. Φυσικά, αυτό όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά γίνεται "μπούμερανγκ", καθώς, αντικειμενικώς, μόνο κακό μπορεί να κάνει μια "μητέρα"- ή ένας "πατέρας"- στα παιδιά, χρησιμοποιώντας τα έτσι ώστε να βγει από κάποια δύσκολη θέση.

Τα..."κουτάκια" της λήθης και της αναισθησίας

Η οιαδήποτε κακή συμπεριφορά ή πράξη, μπορεί, κάλλιστα, ν' απωθηθεί από τον χαρακτηριστικό νεοέλληνα, μέσω της πρακτικής που ονομάζεται, στο πλαίσιο της "λαϊκής ψευδοψυχανάλυσης", ως "κουτάκια".

Πρόκειται για μια ναρκισσιστική πρακτική, η οποία, δήθεν, περιγράφει ένα υποκείμενο που αντιμετωπίζει με απόλυτο και απότομο τρόπο μια άβολη κατάσταση, συνήθως αποκλείοντας κάθε επαφή με άλλους ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά αυτή καταδεικνύει άμετρο παρτακισμό, συναισθηματική νοημοσύνη πολύ χαμηλού επιπέδου και αδιαφορία για τους άλλους. Προφανώς, συνδυάζεται με άφθονες δόσεις υποκριτικής συμπεριφορά, ανάλογα και με τις δυνατότητες του υποκειμένου.

Η "κλοπή" ως αυτοσκοπός

Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως με τον όρο "κλοπή" περιγράφουμε κάθε συμπεριφορά που έχει ως στόχο την αποκόμιση κέρδους εις βάρος κάποιου άλλου ή και του ίδιου του κράτους.

Βέβαια, και σε αυτή την περίπτωση, περισσεύουν οι δικαιολογίες, ωστόσο είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως οι μεγαλύτεροι "κλέφτες" της ημεδαπής δεν είναι άτομα με σοβαρά, αντικειμενικά προβλήματα διαβίωσης αλλά το αντίστροφο! Κλασσικό παράδειγμα, η φοροδιαφυγή.

Από εκεί και πέρα, ως "κλοπή" (ή έστω απόπειρα) θα πρέπει να εκλαμβάνεται η παρασιτική συμπεριφορά πολλών νεοελλήνων που στοχεύουν στην απόκτηση υλικών αγαθών, χωρίς να κοπιάσουν ή να εργαστούν, ουσιαστικά, γι' αυτά.

Στην κατηγορία αυτή εντάσσεται η συμπεριφορά πλείστων όσων συμπατριωτών μας, με πρόσφατο παράδειγμα τους "κατά φαντασίαν" αγρότες. Υπάρχουν κι άλλα μέρη του πληθυσμού που έχουν αναγάγει σε..."επιστήμη" τον παρασιτισμό, αλλά δεν θα ήταν και πολύ...κομψό ν' αναφερθούμε σε αυτά....

Το "κενό γράμμα" που λέγεται "ανθρωπιστικές αξίες"

Κακά τα ψέματα: Στο "βούρκο" που καλείται "σύγχρονη, νεοελληνική κοινωνία", οι ανθρωπιστικές αξίες έχουν καταντήσει "πολυτέλεια" για ολίγους- που και αυτοί, έτοιμοι είναι να τις απεμπολήσουν, με την πρώτη ευκαιρία, εφόσον διαγνώσουν τη δυνατότητα οικονομικής ωφέλειας.

Κι αν σας φαίνεται αυτό "απαισιόδοξο" ή "ζοφερό", κάντε τον κόπο και ακούστε ή δείτε πως συμπεριφέρονται και τι λένε οι γύρω σας, ακόμα και πολύ κοντινοί σας άνθρωποι και, κατόπιν, συγκρίνετέ το με ορισμένους, βασικούς ως προς τη διαμόρφωση του κοινωνικού γίγνεσθαι παράγοντες, όπως η "κοινή λογική", ο "φιλελευθερισμός", η "αξιοπρέπεια", ο "επαγγελματισμός" και η "αισθητική".