Πόσο πωλείται το "συναίσθημα"..;
Σε μια εποχή που βρίθει πληροφοριών, ερεθισμάτων και νευρολογικών διεγέρσεων, το αυθεντικό, ουσιαστικό συναίσθημα απουσιάζει....
Είναι ένα φλέγον ζήτημα των ημερών μας. Η συνολική ακρίβεια έχει ανεβάσει και τις τιμές παραγωγής και κατανάλωσης "συναισθημάτων". Εφόσον το "συναίσθημα" είναι εντόπιας παραγωγής, μπορούμε, βάσιμα, να ελπίζουμε πως θα είναι φθηνότερο. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα κοστίσει περισσότερο από 2-3 "ταξίδια" σ' εμπορικά καταστήματα, αρκεί αυτά να έχουν στοχευμένη πραμάτεια.
Πέρα από το χιούμορ, βιώνουμε, καθημερινά, μια πραγματικότητα η οποία χαρακτηρίζεται από τη λεγόμενη "αποσυναισθηματοποίηση". Σε μερικές περιπτώσεις, επιβάλλεται η στάση αυτή, κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο, οδηγεί και στη συστηματική αποδόμηση των ανθρωπίνων σχέσεων, οι οποίες τείνουν να γίνουν, καθαρά, εμπορικές- για να μην πούμε τίποτε χειρότερο..
Το εντυπωσιακό, σε κάθε περίπτωση, είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως είναι ικανοί να παράξουν κάποιο συναίσθημα.
Ουδέν αναληθέστερον αυτού. Νευρολογικές αντιδράσεις παράγουν και ψευδοεγκεφαλικές εντυπώσεις, δυιλισμένες εντός ενός μείγματος κλισέ ανοησίας και "trendy" ηλιθιότητας.
Τα συναισθήματα, για να παραχθούν και, κυρίως, να βιωθούν στο έπακρο, έχουν ορισμένες προϋποθέσεις που δεν είναι καθόλου αυτονόητες ούτε...."φυσικές" και, επί του παρόντος, δεν υφίστανται για πάρα πολλά, μα πάρα πολλά, άτομα......
Φυσικά, όσο διατηρείται η "κανονικότης" του λίαν ασήμαντου, αδιάφορου και εξαχρειωμένου ατόμου, όλα τα παραπάνω δεν ενοχλούν ποσώς.
Ίσα, ίσα...."Ξεγελούν" πολλούς που νομίζουν πως είναι "φυσιολογικοί", ενώ, απλά, περνάνε τα 24ωρά τους, όντες- ή ούσες-, κοινά άχθη αρούρης, χωρίς καμία περαιτέρω ουσία, ικανοποιώντας, συνεχώς και αδιαλείπτως, ενστικτώδεις ανάγκες, μηδαμινής ποιότητας και εγγενούς θνησιμότητας....
