Τρίτοι σε δράση: Η ύδρευση της Τρίπολης

Τις πρώτες ημέρες του Οκτώβρη είδαμε επιτέλους ο ουρανός της Τρίπολης να μαυρίζει και ω του θαύματος έβρεξε, έβρεξε καλά, ποτίστηκαν τα πάντα μέχρι που άκουσα να λένε γύρω μου, ήταν σαν τις βροχές που έριχνε κάποτε.

Το καταλαβαίνουμε πλέον όλοι ότι το κλίμα αλλάζει όπως μας προειδοποιούν οι περιβαλλοντολόγοι και σιγά-σιγά θα ερημοποιηθεί η χώρα. Τι θα γίνει όμως στο κοντινό μέλλον με την ύδρευση της Τρίπολης;

Το φετινό καλοκαίρι η Δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και αποχέτευσης ΔΕΥΑΤ παρότρυνε τον καταναλωτή να κάνει οικονομία στην κατανάλωση του ύδατος λόγω μικρών αποθεμάτων στις πηγές και στις γεωτρήσεις που υδροδοτούν το λεκανοπέδιο.

Είναι γνωστό ότι οι Τρίπολη είχε πάντοτε πρόβλημα επαρκούς ποσότητας ύδατος για το λόγο αυτό οι δημόσιες και ιδιωτικές κατασκευές να έχουν χώρους αποθήκευσης ,δεξαμενές μιας και η παροχή αυτού του πολύτιμου αγαθού ήταν διακοπτόμενη, οπότε η αποθήκευση σε αυτούς τους χώρους ήταν αναγκαία.

Η πρώτη εγκατάσταση δικτύου στην πόλη ήταν με σιδηροσωλήνες και κατασκευάστηκε το 1929 επί δημαρχίας Θεόδωρου Πετρινού και με κατασκευή δεξαμενής χωρητικότητας για 2597 κυβικών μέτρων.
Το δίκτυο που είναι τώρα εν ενέργεια κατασκευάστηκε το 1962 επί Δήμαρχου Τάσου Σεχιώτη με μεγαλύτερη δεξαμενή χωρητικότητας 7200 κυβικών μετρων με επέκταση του δικτύου και με τις παροχές των πηγών του Μεθυδρίου και τις πηγές από το Πυργάκη .

Με τι τρόπο όμως υδρεύονταν η πόλη πριν τις κατασκευές αυτές.
Από τις πηγές μας που προέρχονται από τους κατά τόπους περιηγητές ανα την Πελοπόννησο και τους τότε κατοίκους της περιοχής αναφέρονται τα εξής:

Στην εποχή της ενετοκρατίας (1787) κατασκευάστηκε ένα υποτυπώδες δίκτυο που ξεκινούσε από την μάνα του νερού με ένα ανοιχτό αγωγό όπως και από τους κήπους του Βαλτετσίου προς την πόλη και που κατέληγε σε υδρομυλους ,σε αυτή την διαδρομή του αγωγού υπήρχε και υπάρχει τρίτοξο πέτρινο γεφύρι ,υπό κατάρευση πλέον , με το σούγελο επενδεδημένο με κουρασάνι .

Αυτό το δίκτυο εξυπηρετούσε την πόλη όταν ήταν και η πρωτεύουσα του Μοριά επί τουρκοκρατίας. Η παροχή αυτή ήταν λιγοστή και αναγκαζόταν οι κάτοικοι και οι αρχές στην κατασκευή πηγαδιών και κρηνων.

Στο βιβλίο "ταξίδι στην Πελοπόννησο "του Πουκεβίλ που βρέθηκε στην Τρίπολη το 1802 για διάστημα 7 μηνών σαν αιχμάλωτο του πασά αναφέρει: "Η πόλη υδρεύεται από τα νερά που κατεβάζουν τα βουνά που ζώνουν την κοιλάδα .από τη βόρεια δυτική μεριά και ο μικρός ποταμός που σχηματίζεται τροφοδοτεί με δημόσια λουτρά και τα βυρσοδεψία της πόλης αλλά το καλοκαίρι είναι κατάξερος από τον νότια υπάρχει άλλο ένα ρυάκι που το νερό του με κανάλι διοχετεύεται στην πόλη αλλά και αυτό λίγο "".επίσης αναφέρει ,ότι ""σχεδόν παντού βλέπεις καλοφτιαγμένες κρήνες και κάθε σπίτι έχει το πηγάδι του γιατί το νερό το βρίσκουν σε πολύ μικρό βάθος αν και είναι κακής ποιότητάς".

Αντίστοιχα στον πρώτο τόμο του βιβλίου του Τάσου Γριτσόπουλου με τίτλο ιστορία της Τριπολιτσάς για το ίδιο θέμα της λειψυδρίας του τόπου απαριθμεί πλήθος δημοτικών βρυσών μέσα στην πόλη όπως και τριών υδρομυλον στα περίχωρα της πόλης.

Για αυτούς τους μύλους αναφέρεται ότι απαγορεύτηκε η λειτουργία τους το 1830 για την υγεία του πληθυσμού γιατί το νερό ήταν στάσιμο μέσα στις δεξαμενές τους

Επίσης στα χειρόγραφα κείμενα του Ρήγα Παλαμήδη που διασώθηκαν από τον Γιάννη Βλαχογιαννη ιστοριοδίφη , αναγράφεται ότι υπήρξαν στην πόλη πριν την καταστροφή της από τον Ιμπραήμ 22 κρίνες .

Σήμερα απομεινάρια αυτών των κατασκευών εκείνης της εποχής δεν υπάρχουν, η κρήνη στον ναό των Ταξιαρχών είναι κατασκευής 1870 όπως και ή κρήνη. που είναι τοποθετημένη έναντι του ναού του Προφ. Ηλία ,ίδιας εποχής , και που μεταφέρθηκε από την οδό Ναυπλίου , μετα στην δεκαετία του 1970.

Στην αρχική φωτογραφία απεικονίζεται η κρήνη του Μπενάκη που ευρίσκετο παρα την Πλατεία του Αγίου Δημητρίου επί της οδού Κωνσταντοπούλου ,από το προσωπικό μου αρχείο.

Γνωρίζουμε πλέον ότι με την ανάπτυξη της πόλης τα πηγάδια πού υπήρχαν στις ιδιοκτησίες μπαζωθήκαν ,καταστράφηκαν ,δείγμα αυτών αλλά σε δημόσιο χώρο έχουμε αυτό στην περιοχή Μπασιάκου και αυτό επί της Ρήγα Φεραίου, απομεινάρια μιας άλλης εποχής.

Όπως καταλαβαίνουμε το πρόβλημα τής υδροδότησης της Τρίπολης είναι συνεχές και ποιος ξέρει πιθανό και άλυτο, δεν βρέχει πια όπως παλιά δεν χιονίζει έχει να χιονίσει χρόνια και όπως λένε θα πούμε το νερό νεράκι γι'αυτό τι κάνουμε ;

Σωστή διαχείριση, οικονομία όχι στην σπατάλη ακολουθούμε τις οδηγίες των αρμόδιων φορέων με την προϋπόθεση όμως πώς και αυτοί ενεργούν ανάλογα.