Γεγονός πρώτο: Η συνάθροιση, κυρίως νέων ανθρώπων, σε πλατείες και δημόσιους χώρους είναι, σ' αυτή τη φάση, επικίνδυνη αλλά και αναπόφευκτη. Το είπε και ο κ. Ηλίας Μόσιαλος- που εκπροσωπεί την Ελλάδα σε μια σειρά από επιδημιολογικούς, υπερεθνικούς οργανισμούς-, σε τηλεοπτική του συνέντευξη: 

"Αρχικά να δείξουμε μία κατανόηση γιατί ο κόσμος ήταν κλεισμένος μέσα τόσες εβδομάδες και γενικά θα μπορούσε να περιμένει κανείς ότι θα υπήρχε μία τέτοια αντίδραση. Δεν θα με προβλημάτιζε πάρα πολύ αυτό αν ήταν μία αρχική αντίδραση λίγων ημερών γιατί η επικινδυνότητα της νόσου στην Ελλάδα πλέον είναι πολύ χαμηλή. Ας μην ανησυχήσουμε λοιπόν πάρα πολύ για αυτό και ας κατανοήσουμε ότι ο κόσμος έπρεπε να βγει έξω. Όταν είσαι κλεισμένος μέσα 40-50 ημέρες δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα». 

Ειρήσθω εν παρόδω, η κόρη του κ. Μόσιαλου προσεβλήθη από κορωνοϊό.

Γεγονός δεύτερο: Η χρησιμοποίηση ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας εναντίον πολιτών, μέσα σε μια τέτοια συγκυρία, είναι, τουλάχιστον, δείγμα αμηχανίας, προχειρότητας και ενδεικτική μιας ορισμένης νοοτροπίας. Υπάρχει και η διαδικασία επιβολής προστίμων- όπως έγινε καθ' όλη τη διάρκεια των μέτρων περιορισμού. Τι έννοια έχει η βίαιου τύπου καταστολή, η οποία, συν τοις άλλοις, είναι, αποδεδειγμένα, λιγότερο αποτελεσματική;

Γεγονός τρίτο: Τα επικοινωνιακά σποτ θα πρέπει να είναι, ως γνωστόν, σύντομα, εύστοχα, εύληπτα και.."πολιτικώς ορθά". Εδώ, όμως, είχαμε "κλασσική περίπτωση βλάβης" που "εξέθεσε" τον, πολύ καλό, ηθοποιό Χρήστο Λούλη και, περισσότερο, αυτόν που σκέφθηκε το "concept" δεκαετίας '80 στο οποίο στηρίχθηκε το μήνυμα..

Γεγονός τέταρτο: Το έχουμε ξαναπεί. Ο πλέον αυτονόητος τρόπος για να πειστεί ένα κοινωνικό σύνολο για την ορθότητα και την επείγουσα σημασία του όποιου μέτρου λαμβάνεται από έναν Θεσμό, είναι ο τελευταίος αυτός να το τηρεί "μέχρι κεραίας". Κάτι τέτοιο, δεν φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία, που πάρθηκε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας.

Γεγονός πέμπτο: Δεν γνωρίζουμε τι έννοια άραγε έχει να υφίσταται αντιπαράθεση τύπου "Αν ήμασταν εμείς στην Κυβέρνηση, θα..- Ευτυχώς που δεν είστε, γιατί..". Είναι ανόητο, "παιδιάστικο" και αντιπαραγωγικό. Αποδεικνύεται πως ούτε μια κρίση όπως αυτή που βιώνουμε- και θα βιώσουμε, πιθανώς, με χειρότερο τρόπο στο εγγύς μέλλον-, είναι ικανή να θέσει το πολιτικό μας σύστημα προ των συνολικών του ευθυνών. Αφού υπάρχει πεδίο ασυμφωνίας ακόμα και για "προσχηματικές" καταθέσεις στεφάνων (!), τι να πούμε εμείς..; Οι νέοι στις πλατείες είναι το βασικό μας πρόβλημα..