Ο διαγκωνισμός μεταξύ των στελεχών ενός οιουδήποτε πολιτικού φορέα, όταν υφίσταται κάποιο ζήτημα ανάληψης της ηγεσίας ή ενός άλλου νευραλγικού πόστου, είναι πολύτως θεμιτός και συνάδει με τις αρχές της αστικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας.

Υπάρχει, όμως, ένα πρόβλημα..Συχνά, ο "χ" πολιτικός φορέας, αντί να εξετάσει την "πλατφόρμα" των ιδεών και πρακτικών ή λύσεων που προωθεί, ασχολείται αποκλειστικά με το ποιος θα πάρει την.."καρέκλα"! Μπορεί κι επειδή η Tρίπολη, η πρωτεύουσα του Μοριά δηλαδή, δεν έχει, πλέον, προβλήματα παρά μόνο μια..λακκούβα ακάλυπτη και "απόμακρους"- ίσως, λόγω..κορωνοϊού- δημοτικούς άρχοντες!

Πολύ αργότερα, φυσικά, συνειδητοποιούν όλοι οι εμπλεκόμενοι πως η "καρέκλα" είναι παλιά, φθαρμένη και ακατάλληλη, πλέον, προς χρήση..Σαν αυτή της φωτογραφίας και σαν τις ιδέες, τις πρακτικές, ακόμα και την παρωχημένη ρητορική ενός πολιτικού φορέα..

Αν προσθέσουμε και την "κοντή μνήμη" ή την απουσία μιας ελαχίστου αυτοκριτικής διάθεσης και αντίληψης, το "μείγμα" οδηγεί στην απαξίωση από το κοινωνικό σώμα, με ότι αυτό συνεπάγεται για το πολιτικό μέλλον ακόμα και νεοπαγών "σωτήρων"..

Αλλά, θα μου πείτε, η.."καρέκλα" να 'ναι καλά και το υπερτροφικό "εγώ"..