Στη μακραίωνα πορεία του Ελληνισμού έχει αναδειχθεί, ως διαχρονική στάση ζωής του ελληνικού λαού, η αντίσταση  προς όσους επιβουλεύονται την ανεξαρτησία, την ελευθερία, τη δημοκρατία. Πρόκειται για χαρακτηριστικό που έχει ενσωματωθεί στο «κύτταρο» και στην «κοσμοθεωρία» του.

Το ολοκαύτωμα της Δόξας, όπως και τα άλλα εγκλήματα που διαπράχτηκαν από τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτο στοιχείο της ιστορικής μνήμης, προκειμένου να αποτραπεί, και τώρα και στο μέλλον, η επανάκαμψη  της βαρβαρότητας και του φασισμού.

Σε  αυτό το πλαίσιο, η διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, συνιστά κίνηση αποκατάστασης στοιχειώδους δικαιοσύνης και εκπλήρωσης ηθικού χρέους, ώστε εκείνα τα αποτρόπαια γεγονότα να μην τα καλύψει η παρέλευση του χρόνου και συνακόλουθα η λήθη που κάποιοι επιδιώκουν να επιβληθεί.