Αναλυτικά ο χαιρετισμός-χοποθέτηση του βουλευτή Αρκαδίας του «ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία» Γιώργου Παπαηλιού στην εκδήλωση για το Μουσείο «Μίκης Θεοδωράκης» στη Ζάτουνα και στη Δημητσάνα στις 21.11.2021...

Η εκδήλωση για το Μουσείο «Μίκης Θεοδωράκης» στη Ζάτουνα αποτελεί εκδήλωση τιμής στη μνήμη ενός μεγάλου Έλληνα, ενός οικουμενικού Ανθρώπου, του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Ελληνισμός, η Ανθρωπότητα ταυτίστηκε και εξακολουθεί να  ταυτίζεται με το Μίκη Θεοδωράκη. Και αυτό, διότι με τη μουσική του, με την οποία μελοποίησε τις δημιουργίες  μεγάλων ποιητών «μίλησε» στην ψυχή  και στο νου, όχι μόνον  όλων των Ελλήνων αλλά και όλων των λαών του κόσμου.

Στο στόμα τους, τα τραγούδια του έγιναν η φωνή της Ρωμιοσύνης, φωνή (ιστορικής) μνήμης, ευαισθησίας, έμπνευσης, αφύπνισης, αγώνα και ζωής.

Η εκδήλωση μπορεί και πρέπει να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να σηματοδοτήσει αναφορές δημιουργίας και ζωής.

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε ένας φιλόσοφος της ζωής, ένας πνευματικός άνθρωπος, ένας μουσικοσυνθέτης πέρα από σύνορα, πάνω απ΄ τα σύννεφα, όχι με την έννοια του υπερβατικού, αλλά της μεγαλοσύνης.

Υπήρξε πολιτικός που υπηρέτησε πανανθρώπινες αξίες, τις ιδέες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διεθνούς αλληλεγγύης.

Και αυτό, όχι θεωρητικά. Αλλά με αγώνες που κινητοποίησαν χιλιάδες κόσμου.

Η σχέση του Μίκη Θεοδωράκη με την Αρκαδία ήταν στενή.  Ο ίδιος τη θεωρούσε πατρίδα του. Και ήταν η πατρίδα του. Στην Τρίπολη φοίτησε στο Γυμνάσιο, στην Τρίπολη, στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, παίχτηκε για

πρώτη φορά η «Κασσιανή» ως βυζαντινό ωρατόριο του ιδίου και στην Τρίπολη μετείχε για πρώτη φορά στην αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών. 

Στην Αρκαδία ανδρώθηκε, εμπνεύστηκε και στη Ζάτουνα το επίσημο  κράτος (το παράνομο κράτος της χούντας),  τον εκτόπισε. Και τον τόπο εκτόπισής του τον μετασχημάτισε σε φάρο αγώνα και παγκόσμιας αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, για τη δημοκρατία και την ελευθερία.

Η λειτουργία του Μουσείου στη Ζάτουνα μπορεί να αποτελέσει και πηγή έμπνευσης για τους νεώτερους, ώστε οι ιδέες, για τις οποίες ο ίδιος  αγωνίστηκε, να παραμείνουν ζωντανές. Η Πατρίδα μας, η Ανθρωπότητα τις

έχει ανάγκη, ούτως ώστε το φως να νικήσει το σκοτάδι, όπως έγινε ακόμη και  τα δίσεκτα χρόνια της δικτατορίας, όταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το ελεύθερο πνεύμα υπερίσχυσαν της βίας του φασισμού, με την

αντιδικτατορική πάλη, και  με κατάληξη την πτώση της δικτατορίας.