Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος  Παπαηλιού, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών «κίνητρα ανάπτυξης επιχειρήσεων, μέσω συνεργασιών και εταιρικών μετασχηματισμών», είπε, μεταξύ των άλλων τα εξής :

Η υπόσχεση της ΝΔ για πολλές και καλές θέσεις εργασίας αποκαλύπτεται ότι είναι ένα ακόμη ψέμα στο ψεύτικο-παραπλανητικό αφήγημά της, για να αποσπάσει ψήφους, στις εκλογές του 2019. Το ψέμα συνεχίζεται και τώρα και θα συνεχιστεί μέχρι τις εκλογές (προεκλογική περίοδος γαρ) και βλέπουμε … 

Ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος σε φοιτητές στη Βοστώνη, είπε ότι  η ζωή είναι πέραν ή μάλλον άλλη από το «πόσα λεφτά βγά ζω-εις». Πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά ! «Στην Ελλάδα έχουμε οικογένεια και φίλους που κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη». 

Μ΄ άλλα λόγια, ότι δεν χρειάζεται η στήριξη της πολιτείας στο πλαίσιο του κοινωνικού κράτους.    

Για το «σύστημα Μητσοτάκη» της ΝΔ, οι ανισότητες είναι δεδομένες, συνιστούν «φυσικό φαινόμενο», όπως είχε πει παλαιότερα ο ίδιος.   

Στο πλαίσιο αυτής της αντίληψης, που αφορά εργαζόμενους, αγρότες, μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους, κινείται και το νομοσχέδιο «κίνητρα ανάπτυξης επιχειρήσεων, μέσω συνεργασιών και εταιρικών μετασχηματισμών». .

Η ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη» αναδείχτηκε νικήτρια  στις προηγούμενες εκλογές  με βασική   δέσμευση  τη μείωση της φορολογίας και τη διαμόρφωση θετικού επιχειρηματικού κλίματος, μέσω της ενίσχυσης της (μικρομεσαίας) επιχειρηματικότητας.

Όμως η πραγματικότητα που βιώνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όχι μόνον δεν έχει βελτιωθεί, αλλά είναι πολύ χειρότερη και από αυτήν που θα μπορούσε κάποιος  να φανταστεί. 

Ενώ λοιπόν η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα αποτελεί τον πυλώνα-τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας η κυβέρνηση αντί να την στηρίξει, ώστε να καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχθεί, την αγνοεί, την αποκλείει από το πρόγραμμα «Ανάταξης και Ανθεκτικότητας»,  της καταφέρει πλήγματα, ώστε να την εξαφανίσει. Και αυτό, διότι τη θεωρεί «βαρίδι» για την ανάπτυξη, που τη στηρίζει αποκλειστικά στο μεγάλο κεφάλαιο και σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. 

Το νομοσχέδιο, στο πνεύμα της  «Έκθεσης Πισσαρίδη», προτάσσει τη μετατροπή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε σύνθετα σχήματα μέσω  συγχωνεύσεων βάσει της  νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου θεσπίζονται εκτός κάποιου συγκεκριμένου αναπτυξιακού σχεδιασμού, αφού κάτι τέτοιο (ο αναπτυξιακός σχεδιασμός) δεν εντάσσεται στην πολιτική της κυβέρνησης. 

Όμως οι μικρές και μεσαίες  επιχειρήσεις δεν μπορεί να βλέπουν το μέλλον τους στην προοπτική συγχώνευσης  ή εξαγοράς τους από μεγαλύτερες, δηλαδή στην ουσία ακύρωσής τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και συνεπώς χρειάζονται στήριξη και ενίσχυση.

Όμως η κυβέρνηση, με την επιλογή και τα κίνητρα των συγχωνεύσεων, θεωρεί ότι  «επιλύει» τα προβλήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων  ακυρώνοντάς τις ίδιες, με σκοπό να αλλάξει τις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες της χώρας προς μία νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση σε όλα τα επίπεδα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων  είναι η πρόσβαση σε χρηματοδοτικά εργαλεία. Επιπλέον οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρειάζονται ευρύτερη στήριξη, ώστε  να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες. 

Με τον τρόπο που ρυθμίζει το παρόν νομοσχέδιο τη μετατροπή μικρών επιχειρήσεων μέσω των συγχωνεύσεων σε μεγάλα σχήματα, ευνοείται η επικράτηση μιάς κυρίαρχης εταιρίας επί των υπολοίπων στη λογική του «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» με συνέπεια την ακύρωση-την εξαφάνιση των υπολοίπων (μεσαίων, μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων).

Στον αντίποδα πρέπει να προωθηθούν τα συνεργατικά σχήματα, τα οποία συγκροτούνται επί ίσοις όροις όλων των συνεργαζομένων επιχειρήσεων, βάσει των λειτουργικών αναγκών τους και των σύνθετων απαιτήσεων της σύγχρονης αγοράς. 

Τα κίνητρα που προβλέπονται στο νομοσχέδιο  δεν συνδέονται με την απόδοση της νέας εταιρίας. Ακόμη και οι φοροαπαλλαγές δεν συνδέονται μ΄ αυτήν, γεγονός που δεν συμβάλλει στη βιωσιμότητα των συγκεκριμένων σχημάτων. Παράλληλα δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη, ούτε  για τη διασφάλιση ούτε για την  περαιτέρω ανάπτυξη-δημιουργία θέσεων εργασίας στα υπό μετατροπή σχήματα, με συνέπεια να υφίσταται άμεσος κίνδυνος απώλειας θέσεων εργασίας. 

Επιπλέον τα κίνητρα δεν συνδέονται, ούτε με τους κλάδους που πρέπει να ενισχυθούν, ούτε με το στοιχείο της περιφερειακότητας, ώστε η ελληνική περιφέρεια να παύσει να αποτελεί τον «φτωχό συγγενή» της χώρας.

Στη σημερινή οικονομική συγκυρία, με την πολλαπλή κρίση, χρειάζονται οικονομική ενίσχυση και κίνητρα για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. 

Η διαγραφή ενός μέρους των χρεών τους, ιδίως αυτών που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας είναι αναγκαία. Η αναβολή ακόμη μία φορά  της πληρωμής της επιστρεπτέας προκαταβολής δεν επαρκεί. Χρειάζεται μετατροπή της σε μη επιστρεπτέα.

Εν κατακλείδι, η ενεργειακή κρίση και η έκρηξη της ακρίβειας αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση ως ευκαιρίες λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος και διοχέτευσης πακτωλού δημόσιου χρήματος στους  λίγους, μεγάλους  και ισχυρούς. Οι εργαζόμενοι, οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, οι αγρότες, οι νέοι και οι συνταξιούχοι είναι αυτοί που «πληρώνουν το μάρμαρο». 

Το ασφυκτικότερο δημοσιονομικό πλαίσιο στο οποίο οδηγείται η χώρα  καθιστά περισσότερο από ποτέ αναγκαία την άμεση αλλαγή πολιτικής. Έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τη συγκρότηση μιάς προοδευτικής κυβέρνησης που θα εφαρμόσει ένα ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό σχέδιο κοινωνικά δίκαιης παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής..