Ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Η. Παπαηλιού παραβρέθηκε στον αγιασμό του Γ΄ Δημοτικού Σχολείου  Τρίπολης, των Α’ και Γ΄ Γυμνασίων και Λυκείων Τρίπολης, του Γυμνασίου και Λυκείου Μεγαλόπολης  με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και μεταξύ άλλων ανέφερε:

Οι υγειονομικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, υπό τις οποίες αρχίζει η νέα σχολική χρονιά, είναι δύσκολες.   

Τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης είναι πολλά, σημαντικά και κρίσιμα.

Αυτά αφορούν τόσο τους μαθητές και τις οικογένειες τους, όσο και  το εκπαιδευτικό προσωπικό και τις δικές του οικογένειες. 

Η εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ εξαγγελθείσα επιστροφή στην «κανονικότητα» είναι μία επικοινωνιακή πομφόλυγα. Στη δήθεν κανονικότητα της αρχής της διακυβέρνησης της ΝΔ προστίθεται και η δήθεν κανονικότητα της μετά την πανδημία περιόδου. Μία «κανονικότητα» αυταρχική, συντηρητική, με τεράστιες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι αλλαγές-α ν τ ι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης της ΝΔ του «συστήματος Μητσοτάκη». 

Τα προβλήματα στην ελληνική «περιφέρεια», ειδικότερα δε στην Αρκαδία, είναι περισσότερα, αφού το ενδιαφέρον της κυβέρνησης της ΝΔ γι΄ αυτήν είναι ανύπαρκτο, περιοριζόμενο στην επικοινωνία και όχι στην ουσία.   

Η απόφαση της κυβέρνησης να μη ληφθούν μέτρα για την προστασία της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών περικλείει κινδύνους, διότι η πανδημία έληξε διοικητικά, όχι όμως ουσιαστικά.    

Ούτε λόγος για μείωση του αριθμού των μαθητών στις αίθουσες, ούτε λόγος για πρόσληψη επιπλέον εκπαιδευτικού προσωπικού για την κάλυψη των αυξημένων αναγκών. 

Τα σημαντικά κενά που υπάρχουν σε εκπαιδευτικό προσωπικό,  καθίστανται πλέον «κανονικότητα», όπως επίσης και τα κενά  για την παράλληλη στήριξη των μαθητών  με μαθησιακές δυσκολίες.  

Το ίδιο ισχύει  και για την υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων.

Η προσχολική αγωγή, το νηπιαγωγείο, η επέκταση του ωραρίου στο ολοήμερο δημοτικό σχολείο, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών που θα προσφέρει γνώσεις και δημιουργική απασχόληση, εξαντλείται σε ένα  σχολείο-πάρκινγκ.

Στη σημερινή πραγματικότητα της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, στα σχολεία του τόπου μας δίδονται καθημερινές μάχες από τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, προκειμένου αυτά να κρατηθούν όρθια. 

Το σχολείο πρέπει να αποτελέσει, εκτός από χώρο απόκτησης γνώσεων, και χώρο διαμόρφωσης ελεύθερων προσωπικοτήτων σε περιβάλλον συλλογικότητας και αλληλεγγύης.

Αυτούς τους σκοπούς υπηρετούν μεταρρυθμίσεις προς προοδευτική κατεύθυνση, ώστε να επιτευχθεί, εκτός των άλλων, και ο περιορισμός των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων.

Αναγκαία προϋπόθεση γι΄ αυτές (τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις) είναι η δραστική αύξηση του προϋπολογισμού για την παιδεία και η αξιοποίηση του «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας».