Η Κομματική Οργάνωση Τρίπολης του ΚΚΕ, την Κυριακή 22 Γενάρη 2023, πραγματοποίησε εκδήλωση – συνεστίαση στο χωριό Μάκρη προς τιμή του στελέχους του ΚΚΕ και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, σ. Σοφιανού Σοφιανόπουλου.

Ο σ. Σοφιανός Σοφιανόπουλος γεννήθηκε στη Μάκρη Τριπόλεως το 1932 και απεβίωσε στην Τρίπολη, 25 Γενάρη 1996. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και μέλη της οικογένειάς του, μεταξύ αυτών και η εγγονή του Δήμητρα και ο γιος του Κώστας, ο οποίος παρέδωσε στο ΚΚΕ αρχειακό υλικό ( Αντίτυπο του βιβλίου “Παναγιώτης Σοφιανόπουλος, Ο πρώτος Έλληνας Οραματιστής του Σοσιαλισμού 1786 - 1856”, του Δημήτρη Παλαιολογόπουλου, εκδόσεις Φιλιππότη 1988 ). Στη μνήμη του η οικογένεια του  προσέφερε 100 ευρώ μέσω  της ΚΟΒ Τρίπολης) οικονομική ενίσχυση στο ΚΚΕ. 

Ο σ. Σοφιανός Σοφιανόπουλος καταγόταν από αγωνιστική οικογένεια. Ο πατέρας του Γιώργης Σοφιανόπουλος, επί κατοχής, είχε υπεύθυνη θέση στο ΕΑΜ στη Μάκρη, υπό την καθοδήγηση του Αργύρη Αργυρόπουλου. Εδώ στο χωριό Μάκρη στο σπίτι – καφενείο του Αριστείδη Πετρόπουλου εγκαταστάθηκε το επιτελείο του ΕΛΑΣ, υπό τον Άρη Βελουχιώτη, τέλη του Σεπτέμβρη του 1944, κατά την πολιορκία της Τρίπολης, όπου είχαν καταφύγει 2.500 ταγματασφαλίτες. Οι διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Τρίπολης γινόντουσαν στο «Χάνι του Φουντίτσα» και κατέληξαν στη συμφωνία παράδοσης της Τρίπολης στις 30/09/1944.

Ο αδερφός του, Δημήτρης Σοφιανόπουλος, εντάχθηκε στο ΔΣΕ τα Χριστούγεννα του 1947. Πήρε μέρος με το τάγμα του Πέρδικα στη μάχη των Καλαβρύτων, που έγινε στις 11-13 του Απρίλη 1948, όπου τραυματίστηκε. Εκτελέστηκε από τον εθνικό στρατό στη θέση «Χαλίκι», έξω από τα Μαζέικα στις 14 Απρίλη του 1948. 

Στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια, ο σ. Σοφιανός, παντρεύτηκε την Αθανασία από το Αγριόβουνο Μεσσηνίας και απέκτησαν τρία παιδιά. Συνέχισε τη δράση του μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ και για αυτό συνελήφθη από τους πρώτους τον Απρίλη του 1967, με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας και εξορίστηκε στη Γυάρο.

Για αυτή του την αγωνιστική δράση οι συγχωριανοί του τον τίμησαν και με το παραπάνω. Εκλέχτηκε πέντε φορές πρόεδρος στο χωριό, μέχρι που έξαφνα όρθιος στο «Αττικό καφενείο» στην Τρίπολη έφυγε πρόωρα. Η διεκδικητική του στάση απέναντι στις αρχές είχε σαν αποτέλεσμα στη θητεία του να γίνουν σοβαρά έργα στο χωριό. 

Το 1979 μαζί με άλλους αγρότες ίδρυσαν τον αγροτικό σύλλογο Μαντινείας που πρωτοστάτησε στις αγροτικές κινητοποιήσεις των αγροτών για τα βύσσινα και τις πατάτες 1980 και 1982. 

Υπερασπίστηκε το Κόμμα την περίοδο 1989-1991, τα χρόνια της αντεπανάστασης και της κρίσης από την υπονομευτική δράση για τη διάλυση του Κόμματος. Πάντα ακούραστος, έτρεχε ακόμα και τη νύχτα, από χωριό σε χωριό, μεγάλες αποστάσεις, για να οργανώσει τον κόσμο και να διαδώσει τις θέσεις του Κόμματος. Ο πηγαίος και λαϊκός τρόπος αντιμετώπισης των δυσκολιών του αγώνα, τον ανέδειξαν πρωτοπόρο αγωνιστή – κομμουνιστή, που τον τίμησαν οι συγχωριανοί του και εμείς οι νεότεροι Κομμουνιστές.