Ελλάδα 2015-2025: Ένας οδηγός επιβίωσης κατά της κοινωνικής εξαχρείωσης και των "τοξικών" ανθρώπων

Την τελευταία δεκαετία, έγιναν πάρα πολλά πράγματα, στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Ήταν κάποια πολύ δυσάρεστα, έως τραγικά, άλλα ενδιαφέροντα έως υπέροχα.

Καθώς έκλεισε οριστικά αυτός ο κύκλος, αναρωτιόμαστε εάν είμαστε σε καλύτερη ή χειρότερη μοίρα, απ' ότι το 2015.

Από ορισμένες πλευρές, είμαστε σε καλύτερη, σίγουρα. Αλλά, σε κάποιες, πολύ βασικές παραμέτρους που καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε, επικοινωνούμε και αλληλοεπιδρούμε, έχουμε γίνει πολύ, μα πολύ, χειρότεροι.

Η οικονομική ανασφάλεια- δεν εννοώ, φυσικά, για την ίδια την επιβίωση αλλά για το...."lifestyle" που προωθείται πανταχόθεν ως ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής-, η γήρανση- και όχι ωρίμανση-, ο άκρατος υλισμός, ο αριβισμός, ο στείρος ατομισμός, οι "φθηνές" δικαιολογίες, ο πλήρης υποκειμενισμός- η περιώνυμη "δική μου αλήθεια"-, η εξαπάτηση, η έκπτωση αξιών, ακόμα και παραδοσιακών, ο ηθικισμός, η "πολιτική ορθότητα" και η πλήρης αδιαφορία για τους γύρω μας, έχουν κυριαρχήσει, σχεδόν απόλυτα.

Υπάρχουν, φυσικά, "οάσεις" ανθρωπισμού, αλληλεγγύης, ενσυναίσθησης, λογικής- λογικής, όχι...."πρακτικότητας"!-, συναισθηματικής ωριμότητας, καλλιτεχνικής και άλλης δημιουργίας.
Σε τελική ανάλυση, αυτό που, πιθανώς, να ήταν το πιο θετικό, για όλους μας, κατά τη διάρκεια αυτής της δεκαετίας, είναι η, οδυνηρή συχνά, συνειδητοποίηση πως πρέπει ν' απομακρυνόμαστε από τοξικούς ανθρώπους, ανθρώπους που κοιτάνε αποκλειστικά και μόνο την πάρτη τους, χωρίς να ενδιαφέρονται ποσώς για το τι προκαλούν στους άλλους με τη συμπεριφορά τους και τον μίζερο οπορτουνισμό τους. Πρέπει ν' απομακρυνόμαστε, ακόμα κι όταν τρέφουμε θετικά συναισθήματα γι' αυτούς, για διάφορους λόγους.

Πρόκειται γι' ανθρώπους που όταν έρθουν αντιμέτωποι με την αποκάλυψη και τις συνέπειες μιας ολέθριας συμπεριφοράς τους, καταφεύγουν σε "κλισέ" εκφράσεις, αποφυγή των άλλων, "λαγούμια" και δικαιολογίες που εμπλέκουν και άλλα πρόσωπα που δεν έχουν καμία ευθύνη και συχνά ουδεμία ιδέα για το τι πραγματικά συμβαίνει. Το χειρότερο δε είναι πως φτιάχνουν ένα λογικοφανές αλλά εντελώς ψευδές, επί της ουσίας, "αφήγημα" που το "πουλάνε" σε τρίτους για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους και ν' αποφύγουν την "κοινωνική έκθεση".

Οι παραπάνω άνθρωποι μπορούν να κάνουν πολλά με τους υπόλοιπους εξ ημών, αλλά δεν μπορούν ν' αγαπήσουν, παρά μόνο επιδερμικά και άνευ περιεχομένου. Συνάπτουν φιλίες και σχέσεις είτε από ανάγκη, είτε από κακώς εννοούμενο εγωισμό, είτε από υλικό συμφέρον, είτε από δειλία και ανασφάλεια. Αργά η γρήγορα, όλοι απομακρύνονται κοινωνικά και κυρίως συναισθηματικά από κοντά τους, όταν η συμπεριφορά τους προκαλεί μόνο "δηλητηρίαση".

Συχνά, καταφέρνουν να εξαπατήσουν τους άλλους, με διάφορους τρόπους και όταν αποκαλυφθεί το ποιόν τους, κρύβονται και αναζητούν άλλου νέα "θύματα" ή έναν πλειοδότη, αν προτιμάτε- είναι εκπληκτικό πως τον 21ο αιώνα υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που "ξεπουλιούνται" αδίστακτα. Θα πρέπει να παραδεχθούμε, όμως, πως, οι τοξικοί, όντες άνθρωποι κατεξοχήν μη δημιουργικοί, εμφανίζουν θαυμαστή ικανότητα στο σχεδιασμό σχεδόν κάθε λεπτομέρειας, όταν πρόκειται περί εξαπάτησης. Φυσικά, πάντα γίνεται κάποιο λάθος ή λάθη....
Να τους ευχηθούμε τα.... "καλύτερα" αλλά μακριά από εμάς!

Προφανώς, όλοι μας, ενδιαφερόμαστε, πρωτίστως, για τον εαυτό μας, αλλά, κάποιοι εξ ημών που έχουν κάποιο επίπεδο, το κάνουν χωρίς να εκμεταλλεύονται και να χειραγωγούν σε κάθε ευκαιρία, τους άλλους και, μάλιστα, αυτούς που είναι δίπλα τους ως φίλοι ή ερωτικοί σύντροφοι. Ακόμα κι αν, όμως, το κάνουν, νιώθουν ενοχές και, αν τους δοθεί η ευκαιρία, εξιλεώνονται. Οι τοξικοί άνθρωποι δεν νιώθουν ενοχές, προσπαθούν να κρυφτούν ακόμα κι από τον εαυτό τους, επινοώντας δικαιολογίες, χωρίς τις οποίες δεν θα διέσωζαν τίποτε από τη χαμηλή τους αυτοεκτίμηση.

Αυτό, θα λέγαμε, πρέπει να είναι το βασικό συμπέρασμα από μια δύσκολη, υπέροχη και, γενικά, πλήρη εμπειριών δεκαετία που άρχισε, για τον γράφοντα, στο....Ναύπλιο και "τελείωσε" πάλι εκεί.

Κάρμα....Ή "θεία" Δίκη, αν προτιμάτε....