Με το νομοσχέδιο για τον ΟΑΕΔ «Δουλειές ξανά», όπως επιγράφεται, το χρόνιο πρόβλημα της ανεργίας αντιμετωπίζεται με τιμωρητική  λογική. Μεταφέρεται η ευθύνη της ανεργίας από τις αναπτυξιακές πολιτικές, τη διάρθρωση και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και κατάρτισης  και την αγορά στους ίδιους τους ανέργους που παρουσιάζονται, είτε ως άτομα που δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα, είτε ως «τεμπέληδες και καταχραστές επιδομάτων».

Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι ψευδεπίγραφος, αφού δεν δημιουργούνται «δουλειές ξανά»  και επιπλέον παραπέμπει σε διαφημιστική καμπάνια, εντασσόμενος στις επικοινωνιακές πρακτικές της κυβέρνησης της ΝΔ,   όπως συμβαίνει με ολόκληρη σειρά νομοσχεδίων της,  αφού, όπως έχει πει ο  ίδιος ο πρωθυπουργός,  η «επικοινωνία» προηγείται της πολιτικής, παρότι αυτή στηρίζεται  στην ουσία των πραγμάτων.

Στην πολύχρονη διάρκεια λειτουργίας του, Ο ΟΑΕΔ   έχει αποτελέσει  πηγή επιβίωσης, προσωρινής ανακούφισης και ελπίδας για χιλιάδες πολίτες. 

Με τη μετονομασία του, από  ΟΑΕΔ σε Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), προσβάλλεται η ιστορία ενός θεσμού χαραγμένου στη συνείδηση των πολιτών ως αρωγού των ανέργων και των νέων από τα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη, που φοίτησαν και φοιτούν στις Επαγγελματικές Σχολές Μαθητείας και τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (του ΟΑΕΔ). Επιπλέον, με αυτήν επιχειρείται η υποβάθμιση του Οργανισμού, γεγονός που προϊδεάζει για μελλοντικές περαιτέρω θεσμικές ανατροπές και σκοπείται ο απόλυτος έλεγχός του από την κυβέρνηση-το κράτος.

Με το νομοσχέδιο επιχειρείται η διοικητική αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ, με σκοπό τον πλήρη έλεγχό του από την κυβέρνηση-το κράτος, αφού περιορίζεται η συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων. Προβλέπεται η υποκατάσταση των δύο αντιπροέδρων του οργανισμού που προέρχονται από τους κοινωνικούς εταίρους, από διορισμένους υποδιοικητές και ο περιορισμός των εκπροσώπων των συνδικαλιστικών και των εργοδοτικών οργανώσεων στο διοικητικό συμβούλιο σε ποσοστό μειοψηφίας.

Αναφέρθηκε από την πλευρά της συμπολίτευσης, ότι η αλλαγή του ονόματος κινείται σε συμβολικό επίπεδο και δεν έχει δημοσιονομικό κόστος, αφού η δαπάνη θα καλυφθεί από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. «Ωραία» αντίληψη έχει η ΝΔ για τους πόρους του συγκεκριμένου Ταμείου που υποτίθεται ότι προορίζονται για πολιτικές ανάπτυξης και κοινωνικής πολιτικής, και εν γένει για το δημόσιο χρήμα !!! Αυτή η «ωραία» αντίληψη επιβεβαιώθηκε και, κατά τη συζήτηση αιτήματος άρσης της ασυλίας  βουλευτή (του Παύλου Πολάκη), ότι «το θέμα δεν είναι τα λεφτά» που κάποιοι εισέπραξαν χωρίς πραγματική αιτία.

Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υλοποιήθηκε ένα μεγάλο πρόγραμμα μεταρρύθμισης του ΟΑΕΔ που είχε ως αποτέλεσμα τον εκσυγχρονισμό του με νέα ψηφιακά εργαλεία ανάλυσης του προφίλ των ανέργων και ηλεκτρονικής παρακολούθησης των τάσεων της ζήτησης των επαγγελμάτων και της επιχειρηματικότητας ανά κλάδο στις τοπικές αγορές εργασίας, με την πιλοτική εφαρμογή καινοτόμων προγραμμάτων απασχόλησης- επιχειρηματικότητας, με την πρόσληψη μεγάλου αριθμού μόνιμων εργασιακών συμβούλων, με την κατάρτιση του συνόλου του προσωπικού (του ΟΑΕΔ), με την πιλοτική εφαρμογή ενός νέου μοντέλου ανοιχτών προγραμμάτων απασχόλησης-κατάρτισης-επιχειρηματικότητας, με την εισαγωγή του θεσμού των μηνιαίων συνελεύσεων εργαζομένων στα Κέντρα Προώθησης της Απασχόλησης, με το νέο μοντέλο διοίκησης, κλπ.

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν στον δήθεν  εκσυγχρονισμό της σχέσης του οργανισμού με τους ανέργους αποσκοπούν στη στοχοποίησή τους, με την έμμεση αναγόρευσή τους σε καταχραστές των παροχών του Οργανισμού που δεν τις δικαιούνται, είτε επειδή εργάζονται «μαύρα», είτε επειδή δεν αναζητούν εργασία παραμένοντας αδρανείς.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο δήθεν εκσυγχρονισμός του ΟΑΕΔ έγκειται στη θεσμοθέτηση ποινών όπως στην επιβολή εισοδηματικών κριτηρίων για την απόλαυση των παροχών του, παρότι τα διαθέσιμα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι άνεργοι ανήκουν σχεδόν αποκλειστικά στα πιο φτωχά και στα κατώτερα μεσαία νοικοκυριά, τη διαγραφή (επί 2 χρόνια από το μητρώο) αναζητούντων εργασία  που αρνούνται τρεις προσφερόμενες θέσεις εργασίας ή (επί 6μηνο), όταν αρνούνται τη συμμετοχή τους σε κάποιο πρόγραμμα κατάρτισης ή τη σύνταξη ατομικού σχεδίου δράσης.

Με τη θέσπιση της μη συμμετοχής σε πρόγραμμα κατάρτισης αλλά και στην αποτυχία της σχετικής πιστοποίησης, ως προϋποθέσεων διαγραφής από το μητρώο του ΟΑΕΔ, η   κατάρτιση δεν αντιμετωπίζεται ως αναγκαίο εργαλείο για την απόκτηση και την καλλιέργεια δεξιοτήτων. Είναι προφανές, ότι επιδιώκεται να προσανατολιστεί προς τα ιδιωτικά συμφέροντα ο πακτωλός του 1,2 δις ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αφού προβλέπεται ότι θα δημιουργηθούν εκατοντάδες επιχειρήσεις κατάρτισης, χωρίς καν να θεσπίζονται μηχανισμοί ελέγχου και αποτελεσματικότητας. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο», αφού η σχετική νεοδημοκρατική πρακτική έχει γίνει «θεσμός» που «καλά κρατεί».

Εν κατακλείδι, με το νομοσχέδιο επιδιώκεται να ενισχυθεί η αντίληψη ότι η ανεργία δεν οφείλεται στην έλλειψη θέσεων εργασίας αλλά στους ανέργους που αναζητούν εργασία, διότι είτε δεν συμμετέχουν όσο θα έπρεπε στην κατάρτιση είτε διότι δεν θέλουν να εργαστούν στις διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Οι θέσεις εργασίας  όμως δεν δημιουργούνται επειδή οι εν δυνάμει εργαζόμενοι έχουν σωστή κατάρτιση, αλλά  δημιουργούνται με την άνθηση της οικονομίας, όταν υφίστανται σχέδια ανάπτυξης και επενδύσεων, όταν υπάρχουν προγράμματα προσλήψεων με κριτήρια που να δημιουργούν σταθερές και βιώσιμες θέσεις εργασίας στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Όπως είπε ο πρωθυπουργός στην παρέμβασή του, πράγματι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί κρίκο μιάς αλυσίδας ψηφισμένων ρυθμίσεων για τις εργασιακές σχέσεις και εν γένει για το πεδίο της κοινωνικής πολιτικής. Όμως όλα αυτά δεν θεσπίζονται για τη δημιουργία ενός σταθερού και βιώσιμου εργασιακού πλαισίου, αλλά για τη δημιουργία και την επίταση ενός ήδη υπάρχοντος περιβάλλοντος εργασιακής «ζούγκλας» όπου η εργοδοτική αυθαιρεσία, η αβεβαιότητα για τους εργαζόμενους, η επισφάλεια των εργασιακών σχέσεων αποτελούν σήματα κατατεθέντα μιάς πραγματικότητας οδυνηρής για τους εργαζόμενους και τους ανέργους.

Βάσει όλων αυτών, η πολιτική της κυβέρνησης του «συστήματος Μητσοτάκη»  κατατείνει στην πλήρη αποδόμηση του κοινωνικού κράτους.