Το έργο του Πυροσβεστικού Σώματος δεν περιορίζεται πλέον μόνον στην κατάσβεση των πυρκαγιών,  αλλά επεκτείνεται και  στην αντιμετώπιση των πολλαπλασιαζόμενων λόγω της κλιματικής κρίσης φυσικών καταστροφών,   και άλλων συμβάντων που λαμβάνουν χώραν καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Επομένως η χρησιμότητα και η σημασία  του καθίσταται κομβική. 

Κατά συνέπεια, ακόμη και η έννοια της «αντιπυρικής» περιόδου τίθεται εν αμφιβόλω. Επιπλέον τα κενά είναι πολλαπλάσια των συμβασιούχων-εποχικών που πρέπει και μπορούν να απορροφηθούν.

Με την κατηγοριοποίηση του προσωπικού του Πυροσβεστικού Σώματος σε μόνιμους, «πενταετούς» και συμβασιούχους-εποχικούς, τίθεται ζήτημα ίσης αντιμετώπισης όλων των πυροσβεστών, ως προς τους όρους απασχόλησης και εργασίας, δεδομένου ότι παρέχουν την ίδια εργασία και υπό τις ίδιες συνθήκες με αυτούς.  Και βάσει αυτών, (τίθενται)  προβλήματα στη λειτουργία του Πυροσβεστικού Σώματος.

Στο πλαίσιο της αναγκαίας αναδιοργάνωσης του Πυροσβεστικού Σώματος, επιβάλλεται η ομογενοποίηση όλων των κατηγοριών, με  την απορρόφηση  (και) όλων των  (εποχικών) πυροσβεστών, ανεξαρτήτως ηλικίας, και με αυξημένη μοριοδότηση, πολύ περισσότερο που έχουν αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία «στην πρώτη γραμμή».

Τέλος, επείγει η η ανανέωση του μηχανοκίνητου στόλου και του εξοπλισμού των πυροσβεστών, που είναι πεπαλαιωμένοι, με συνέπεια να κινδυνεύει περαιτέρω η σωματική ακεραιότητα, η υγεία, η ζωή τους.

​